Talent uit het hart van West-Vlaanderen.
Dat ik zelf niet eeuwig jong blijf, merk ik voornamelijk aan twee dingen.
1. Mijn dochter die te snel ontzettend groot wordt.
2. Het lichamelijke gevoel de dag na een optreden.
Dat eerste is iets waarmee ik dagelijks word geconfronteerd. Dat tweede is iets wat ik toch steeds vaker mag ervaren. Veelal een loom en brak gevoel waarbij ik toch minstens een dag nodig heb om te recupereren. Dat was ook het geval donderdag. Het concert van de avond ervoor nog volop in m’n kleren. Maar veel tijd om te bekomen was er deze keer niet, want donderdagavond was ik te gast bij The Noise Factory in het Fabriekspand in Roeselare.
The Noise Factory was het eerste evenement georganiseerd door SiLimito, dat uit de grond werd gestampt door Bert Goethals, de zanger van Sister May. Het evenement werd door covid uitgesteld maar kon donderdag 24 maart eindelijk doorgaan met een line up die maar liefst drie bands kende. H3KTOR, Sister May en The Mars Model. Alle drie de bands waren me nog ongekend, maar onder het motto ‘support local bands’ bracht ik daar maar al te graag verandering in. Als Roeselarenaar een evenement bijwonen in RSL city. Feest! Niet vroegtijdig moeten vertrekken om files te vermijden, geen parkeerstress, geen lange ritten huiswaarts én als kers op de taart drie bands kunnen ontdekken.
Jullie weten ondertussen al dat aan mij geen fotograaf is verloren gegaan. Daarom wil ik even Karl bedanken die zo vrij was om voor dit verslag mijn woorden van beelden te voorzien.
H3KTOR
Hoe ze zichzelf omschrijven? Een drie-koppig geweld uit Oekene, vernoemd naar een hond die boos wordt als de maan overdag te zien is. H3KTOR is een rampzalig mis geïnterpreteerde ‘Death From Above 1979’ rockband die hun mosterd is gaan uitlepelen uit de potten van ‘QOTSA’, ‘Kyuss’ en ‘The Dead Weather’.
Alle gekheid op een stokje! Een omschrijving die volgens mij alleszeggend is.
Wat me van dit drietal vooral is bijgebleven is dat ze weten hoe ze zich volledig moeten smijten op een podium. Ze hebben plezier in wat ze doen, genieten ervan en dat spat er ook van af. Het werkte aanstekelijk waardoor ik bijna non-stop met een glimlach op m’n gezicht naar hun optreden heb staan kijken. Ondanks dat het concert van de avond ervoor nog wat in m’n kleren zat, heeft H3KTOR mij er volledig door gekregen. Wakker geschud van in het begin. M’n oren op scherp.
Als ik rond me keek zag ik dat ik lang niet de enige was die dat mocht ervaren. Velen stonden met hun hoofd mee te knikken op de luide tonen die het drietal fabriceerde. Het ene hoofd knikte al iets enthousiaster dan het andere, maar deze opener kon zeker en vast gesmaakt worden. Een naam die ik zal onthouden en opvolgen!
Sister May
Wat als ik progressieve rock en grunge in mijn muzikale blender gooi? Het resultaat is het geluid dat de vijf mannen van Sister May weten te produceren. Sister May, een band uit het eigenste Roeselare die ik wel kende bij naam, maar eigenlijk totaal geen idee had hoe ze klonken. Onlangs kondigden ze hun album aan dat volgend jaar zal verschijnen. Ondertussen zijn er toch al twee nummers van dat aankomende album gedropt. Twee nummers die best veelbelovend klinken. Er schuilt wat talent in Roeselare.
Het lijdt geen twijfel dat een podium voor dit vijftal geen ongekend terrein is. Met reeds heel wat optredens op de teller – en dan bedoel ik echt héél wat optredens, kreeg Sister May de hele zaal moeiteloos mee. Ze speelden een dynamische set waardoor zelf stil blijven staan haast onmogelijk was. Wat ik hoorde sprak aan en hield me geboeid ondanks het voor mij volledig ongekende repertoire. ‘Onzeker’ en ‘fragiel’ zijn twee woorden die geregeld wel in mijn recensies terug te vinden zijn. Nu zou het gebruik van beide woorden volledig misplaatst zijn. Het feit dat Sister May op zo’n zelfzekere manier het podium wist in te nemen en het publiek wist te bespelen zorgde ervoor dat hun set nog zoveel krachtiger overkwam.
The Mars Model
De avond werd afgesloten door The Mars Model, een collectief vrienden uit de buurt van Kortrijk en Rijsel. Een stijl die ze zelf zouden omschrijven als postpunk of dark wave of goth metal. Maar aan de andere kant, wat ben je met die bepaalde sticker of omschrijving? Heel vaak nietsbetekenend. Het gevoel dat muziek weet over te brengen, dat is waar het voor mij uiteindelijk allemaal om draait.
Na hun EP ‘Francobelga’ die in 2019 verscheen, hebben deze mannen niet stilgezeten. Ze zijn blijven werken aan nieuwe nummers. Dit is een band waarvan hun geluid in elk nummer zo gevarieerd is. Het is inderdaad haast onmogelijk om er een bepaald labeltje op te plakken. Maar net de variatie zorgde ervoor dat de sfeer er zo goed in bleef en ik heel de tijd erg geboeid stond te luisteren. Het was gewoon ook erg fijn om die mannen bezig te zien! Tot een paar weken geleden had ik nog nooit van The Mars Model gehoord. Nu vraag ik me af hoe het mogelijk is dat ik die naam nog nooit eerder heb horen vallen?
Zowel het bijwonen van optredens als het schrijven van concertverslagen zijn nog vrij nieuw voor me. Alsook het bijwonen van lokale evenementen, maar het is wel iets wat ik iedereen kan aanraden. Het is de ideale manier om lokale organisaties en bands te steunen. Ik heb op die manier kunnen genieten van een avond uit, zonder me druk te moeten maken over iets. Bovendien heb ik ook drie verborgen schatten ontdekt! Enkel maar voordelen dus!
donderdag 24 maart 2022, Fabriekspand (Roeselare) | Foto's: Karl Vandewoestijne Tekst: July Bara