20 okt. 20224 minuten om te lezen

Concertverslag | Sum 41 + Simple Plan, 013

Wauw, wauw, wauw... wat een onvergetelijke avond was me dit! De eerste keer dat ik Sum 41 live zag was zo'n vijf jaar geleden, ook in deze zaal. Als deze band mijn hart nog niet eerder veroverd had, was het toen wel gebeurd. Ondertussen was het concert van afgelopen dinsdag de derde keer dat ik hen aan het werk kon zien, maar voor deze tour hadden ze niemand minder dan Simple Plan bij als special guest. Deze Canadezen had ik nog nooit live kunnen aanschouwen, dus hier keek ik ook wel enorm hard naar uit. Opener van de avond was de Engelse Cassyette. Een zangeres met een indrukwekkend stembereik en eigenlijk ook best wel een hele originele en interessante stem om naar te luisteren.

Wat ik ook enorm hard kon appreciëren was dat er tussen de bands door geweldige muziek gedraaid werd. We kregen poppunk klassiekers van Blink182, Green Day, Good Charlotte, Fall Out Boy, Paramore,... Wat je maar wil. Ik denk niet dat ik ooit al zoveel heb meegezongen op een concertavond als hier bij deze show. Na mijn stem dus al grondig te kunnen opwarmen bij deze muzikale intermezzo's, kwam Simple Plan het podium op onder begeleiding van de Star Wars intro. Mijn hart begon meteen sneller te slaan bij het idee alleen al. Het ene na het andere nostalgische nummer maakte dat die hartslag ook niet meer omlaag is gegaan tot laat op de avond. Gooi daar nog eens een aantal gigantische ballonnen bij Summer Paradise bovenop en ik kon niet meer stoppen met glimlachen. Een poppunk medley, een crowdsurfende drummer en een übermelige Perfect later was het dan ook enorm jammer dat hun set voorbij was, maar het idee dat Sum hierna zou spelen, maakte dat allemaal weer goed.

Simple Plan © Femke Valks

Setlist

I'd Do Anything

Shut Up!

Jump

Jet Lag

Your Love Is a Lie

Addicted

Welcome to My Life

Iconic

Summer Paradise

All Star / Sk8er Boi / Mr. Brightside

Where I Belong

I'm Just a Kid (Chuck Stagediving)

Perfect

Not even kidding, als je mij eens wil zien fangirlen, dan moet je mee naar een Sum 41 show. Dat is de enige plek waar het mij echt absoluut niet uitmaakt wat je van mij denkt of hoe je naar mij kijkt. Dit is mijn plek, mijn moment om mee te zingen (lees: kwelen) met elk nummer en mijn tijd om me eens niet te laten doen wanneer die grote Nederlanders mijn plaats proberen in te pikken en juist extra breed te gaan staan op die trapjes. Heb je mijn "Proud to be a skumfuk" t-shirt niet gezien, vriend? Zomaar mijn goeie zicht komen inpikken, ik dacht het effe niet. Elke keer weer voelde ik mijn hart een beetje smelten wanneer Deryck zei hoeveel de band geeft om hun fans en hoe hard ze genieten van zo'n avonden (leer daar maar iets van, Three Days Grace).

In het geval je niet helemaal mee was, dit was dus de Does This Look All Killer No Filler tour. Een anniversary tour voor de albums Does This Look Infected en All Killer No Filler. Vooral van die eerste werden er veel nummers gespeeld. Deze set was dan, net zoals die van Simple Plan, goed gevuld met nostalgische muziek. Klassiekers als: The Hell Song, Still Waiting, Motivation, In Too Deep, Fat Lip en nog zoveel meer zorgden er dan ook voor dat de hele zaal zich goed amuseerde. Van vooraan bij het podium, tot de bar achterin de zaal, zelfs het grootste deel van het publiek op het balkon, zowat iedereen ging mee in het enthousiasme van de band en dat was geweldig om te zien en deel van uit te maken. Enkele moshpitjes en crowdsurfers maakten de sfeer dan ook helemaal compleet.

Na Fat Lip zat de avond er dan weer op, althans... dat dachten we. Samen met mijn concertcrew ging ik nog even aanschuiven aan de bar om mijn keel nog snel te smeren. Wanneer er dan na enkele minuten ineens een akoestische gitaar en de stem van Deryck te horen waren, draaiden we ons stomverbaasd om en jawel hoor... daar stond hij weer! Uiteraard ben ik dan vol enthousiasme die trapjes weer af gehuppeld. Voor nog geen halfvolle zaal bracht hij nog een "privé concertje". Het wondermooie Catching Fire werd als allerlaatste afsluiter nog gespeeld door hem, helemaal alleen, met zijn gitaar. Zooo blij dat we nog in de zaal waren om dit te kunnen meemaken.

Dit is ongetwijfeld een avond die ik nooit van mijn leven ga vergeten, maar om toch een aandenken te hebben ben ik nog even langs de merch geweest aan het einde van de avond. Allez vooruit, nóg een Sum 41 t-shirt en pin erbij!