Drie stellingen over Bob Dylan.
You Can't Go Wrong With a Bob Dylan Song (volledig mee eens, ik heb zelfs een t-shirt met deze levenswijze)
Nobody Sings Dylan Like Dylan (ook volledig mee eens maar leidt op die manier tot mijn derde en persoonlijke stelling ...)
Dylan schrijft van de meest prachtige songs ter wereld, hij mag ze alleen niet zelf zingen (ik besef goed dat veel Dylan fans mij nu met pek en veren willen bedekken maar ik rust mijn kaas, punt)
Gelukkig was er vanavond Stef Kamil Carlens met zijn mooie, karakteristieke stem om de woorden van de grote poëet te vertolken.
Toen ik als snotneus zo'n dertig jaar geleden fan werd van de jonge Stef Kamil Carlens was Stef vooral fan van Tom Waits, duidelijk hoorbaar in zijn songwriting en zangstijl. Dat SKC ook een grote fan was van Dylan uitte zich op dat moment niet echt duidelijk. Maar zoals dat bij vele Dylan-fans het geval is, was het meer een sluimerende invloed. Als je het goed wilt doen vergt het immers wel wat tijd en inspanning om de werken van Dylan te doorgronden.
Omdat hij, vermoedelijk net als ikzelf en andere mensen van onze generatie, Dylan waarschijnlijk pas in de jaren 80 heeft leren kennen, heeft SKC geen last van het juk dat die oude hippies zichzelf hebben opgelegd door te bepalen welke Dylan albums/periodes 'goed' zouden zijn of 'slecht'. Natuurlijk kan niemand de kwaliteit en en het belang van albums als Another Side of Bob Dylan, Blonde on Blonde of Blood on the Tracks ontkennen maar bv mijn eigen favoriet Dylan album is Desire en het album waarvoor het met mj begon, Oh Mercy, is nog steeds één van mijn favoriete Dylan platen.
Dit ongebonden gevoel vond duidelijk zijn weerslag in de setlist die SKC samen met The Gates of Eden hier in de AB neerzette. En met die Gates ... mensen was het podium bijzonder goed gevuld. Naast SKC op zang en gitaar waren er verder aanwezig; rhythm gitarist, lead gitarist, orgelpianist, drummer, bassist, twee achtergrondzangeressen en een toetsenist.
Er werd vaak gekozen voor iets meer vergeten pareltjes. De rustige opener I and I staat spijtig genoeg ergens verborgen op kant 2 van Infidels (1983). Eigenlijk waren de enige Dylan 'hits' die gekozen werden, All Along the Watchtower als tweede nummer en de toegiften Like a Rolling Stone en Forever Young.
Hier en daar gaf Stef ons wat meer uitleg over de vertolkte nummers. Zo kwamen we bv te weten dat één van de mooiere nummers, Most of the Time, gaat over een man die terugdenkt aan een oude liefde maar beseft dat hij zich eigenlijk maar bitter weinig over haar herinnert en eigenlijk nooit aan haar terugdenkt. En er dan toch zo'n prachtig nummer mee maken. Faut le faire! Er was even discussie met de muzikanten over de toonaard waarin het gespeeld moest worden (het bleek mi te zijn).
Dylan songs spelen is één ding, je moet er natuurlijk ook de nodige eigen twist aan geven. Zoals de reggae bewerking van Shelter From the Storm. Waarin de zanger even de woorden kwijtgeraakte maar gelukkig een zaal vol Bobcats voor zich had om hem weer op het juiste spoor te brengen.
Stef Kamil speelt met dit programma de komende weken nog op diverse locaties in het land. Mijn raad aan u, tracht erbij te zijn.
STEF KAMIL CARLENS & THE GATES OF EDEN
zondag 5 maart 2023, AB (Brussel0 | tekst + foto's: Jan Guisset
Met dank aan: de lieve jongedame aan het Guest/Press loket van de AB