Na een last minute time-table change en een kleine, onverwachtse file op de Noordersingel, was het bijna een wonder dat ik op tijd in de zaal ben geraakt. Heel veel volk was er echter nog niet en ik kon met gemak een plaatsje met een goed zicht bemachtigen. Met een half gevulde Trix konden Starset en Smash Into Pieces hun Europese tour dan afsluiten.
Die laatste zette de avond meteen goed in. Ik kende deze band zelf niet, maar ik heb veel mensen in de eerste helft van de zaal enthousiast zien meezingen hier. Hun set was ook zeker wel leuk; de muziek viel goed mee en ik had op een gegeven moment bijna het gevoel dat ik op een powermetal concert stond. Niet omwille van de sound, maar omdat we hier bijna de ganse set moesten klappen. Verder zag de drummer er best wel cool uit met zijn lichtgevend masker. Ondanks dat er dus niet zoveel volk aanwezig was in de zaal, zat de sfeer er wel goed in. Na hun set werd nog even een groot doek opgehangen, om de anticipatie naar Starset des te groter te maken.
Het enthousiasme liep dan ook goed op wanneer de lichten begonnen te dimmen en het doek dan uiteindelijk naar beneden viel. Door de belachelijke hoeveelheid rook, was er toen nog niet al te veel te zien, maar wel te horen. Met Carnivore werd de set dan ingezet. Indien we de tekst even vergeten waren, konden we gelukkig nog even spieken, want deze werd op de achtergrond geprojecteerd, handig toch? Wat wel meteen opviel, was dat er iemand ontbrak op het podium. Bassist Ron kon namelijk door medische redenen niet spelen, maar was wel aanwezig achter de schermen om voor wat backing vocals te zorgen. Dedication noemen ze dat! Ook was ik wel serieus onder de indruk van de tweede gitarist, Cory. Hij speelde namelijk niet enkel gitaar tijdens de set, maar verzorgde ondertussen nog even de synths en loops. Zo multitasken, ge moet het toch maar kunnen!
Buiten tekst werden er op de achtergrond ook nog wat visualizers en livebeelden afgespeeld. Door het beperkte publiek was het nu niet zo moeilijk om een goed zicht te hebben, maar op deze manier kon je de band dubbel, driedubbel of zelf vierdubbel aanschouwen. Ongemakkelijk moment was wel toen de band halverwege hun set het podium afging en er een timer begon af te tellen onder de tekst “Rebooting demonstration in:”. Ik kreeg precies zo het gevoel van in de cinema te zitten en dat er dan een pauze wordt ingelast middenin de film om nog even snacks en drank te gaan halen. Veel mensen gingen dan ook effectief even naar de bar op dat moment. Ondertussen werd er een bandje afgespeeld over iets van perceptie en ons brein. Deed me wat aan Discovery Channel denken. Ik had toen even een gevoel van “hmmmm... nee, ik ben vandaag niet echt in de mood om gehersenspoeld te worden” en heb dan al maar een aantal kernwoorden in mijn notities getypt voor dit verslag. Als je om welke reden dan ook toch enorm benieuwd bent naar dit bandje, kan je op Youtube even “Starset BMI” intypen en dan kom je uit bij wat we daar hebben doorstaan.
Na deze pauze van zes minuten kwam de band terug op. Het enige verschil was dat de lead gitarist en drummer hun space maskers en harnas met lampjes hadden aangedaan. Ik denk niet dat daar echt zes minuten voor nodig waren en dat dit dus een klein beetje overbodig was, maar wat doe je er aan. Zag er wel vet uit in elk geval. Na Satellite was het dan de beurt aan het rustigere Ricochet. Een nummer dat ik tot nu toe nog niet kende, maar deze heeft mij toch wel echt even weten te raken. Verdere hoogtepunten voor mij waren nog Echo, Trials, Infected en (uiteraard) My Demons als afsluiter. Terwijl Starset van het podium ging, werd voor de sfeer nog even Country Roads gedraaid welke uiteraard werd meegezongen door zowat iedereen in de zaal. Hierna zaten de show, tour en mijn concertmarathon er weer op. Acht shows op een maand tijd was misschien wel even wat veel van het goeie, maar ik heb me toch weeral geamuseerd!
Zaterdag 25 maart 2023, Trix (Antwerpen, BE) | Foto's: Maui Vindevogel, Tekst: Ilke Clissen