Bij hun vorige passage in het Antwerpse Trix (in maart 2019 was dat) gaven de Ijslandse heren van Sólstafir nog een memorabele gig boven in de Club. Dit jaar kwame
n ze terug en doordat ze de handen in elkaar geslagen hadden met de Zweden van Katatonia konden ze een minstens
even fenomenale gig als 4 jaar geleden geven maar dan in de grote zaal. En uit het aantal getelde Sólstafir bandshirts bleek dat er toch ook heel wat fans speciaal voor hen naar Antwerpen waren afgezakt.
De eer om de grote zaal op te warmen terwijl het publiek nog volop aan het binnenstromen was viel vanavond te beurt aan SOM (USA), een post-metal shoegaze kwartet. Nu sta ik niet bekend als een grote shoegaze liefhebber (integendeel) maar deze heren konden mij toch wel enigszins bekoren met hun logge, zware geluid maar met toch onverwacht hoge lead vocals. Ze hadden toch een viertal volle rijen frontstage en toen de frontman dankbaar vroeg of iedereen daar achter een stapje vooruit wilde doen, gebeurde dat ook. We kregen er een dankbare 'Thank you' voor.
Onder de tonen van traditionele Ijslands volksliederen werd het podium ingericht met de gear van Sólstafir. De band heeft buiten een grote backdrop en enkele imposante pedal boards geen behoefte aan enige tierlantijntjes. Ze openden de set met het bijna 12 minuten durende Nattmal maar het wonderlijke aan dit episch nummer is dat het continu een andere kant op gaat. Als tweede nummer werd gekozen voor het ook al lange maar even veelzijdige Köld, tijdens hetwelke frontman Addy Tryggvason het publiek in de war bracht door een stilte te laten vallen maar ons, terwijl er een spontaan applaus losbarstte, te gebieden deze stilte aan te houden terwijl hij het nummer terug in gang trok. De intense sfeeer van hun muziek gaat ten alle tijden voor bij Sólstafir. Net zolas hij ons na Melrakki vroeg welke song we wilden horen. Bleek echter dat er van democratie totaal geen sprake was.
De band bepaalde de setlist, daarmee uit.Bloodsoaked Velvet was het eerste nummer dat we te horen kregen. Na hun twee beste songs (in my humble opinion, that is), Fjarra en Otta kwam de humoristische kant van Addy toch nog naar boven. Bassist Svavar Austmann werd aangekondigd als vijfvoudig winnaar van 'meest sexy man van Ijsland' en over de buitenkans die we na de set zouden krijgen om met Sæþór Maríus "Pjúddi" Sæþórsson (gitarist) op de foto te gaan. Sluiten deden ze met het fantastische Goddess of the Ages.
Tryggvason gaf nog een staaltje acrobatie weg door in het begin van het nummer op de dranghekken te gaan balanceren waarbij hij de handen van de fans gebruikte om zichzelf in evenwicht te houden.
Katatonia is nog zo'n band, die er, net als Sólstafir, in geslaagd zijn om geen deel van een genre uit te maken maar een genre op zichzelf te vormen. En waarbij de muziek voorop staat. Ik denk zelfs dat door het pure gebruik van background spots en de vele verblindende flitsen haast niemand in de zaal de gezichten van de bandleden heeft kunnen zien vanavond. Gewoon de ogen sluiten en genieten van de muziek dan maar. En die was werkelijk fantastisch. Verwend als we zijn door de band, kunnen we daar misschien 'zoals gewoonlijk' achter plaatsen.
De band bracht enkele weken nog het meer dan fijne album Sky Void of Stars uit, niet verwonderlijk dus dat ze openden met twee sterke songs daaruit, Austerity en Colossal Shade. Voor sommigen misschien toch nog niet zo gekend dus de klassieker Lethean zat al vrij vroeg in de setlist. De bedankjes tussen de nummers door klonken welgemeend maar waren ook zowat de enige communicatie met het publiek tussendoor. Daarom dus dat, ondanks het feit dat ze soms ook best wel wat langere nummers brouwen, er toch 13 nummers op hun setlist stonden vanavond. Uiteraard nog een aantal uit het jongste album natuurlijk, zoals bv het sublieme Opaline. Later kwam ook Atrium nog langs.
En de classics/publiekslievelingen werden uiteraard ook niet vergeten. Het eveneens uit het Dead End Kings album afkomstige Buildings mocht niet ontbreken uiteraard. Net zoals Old Hearts Fall. Toch altijd een vervelend gegeven, dat van het podium gaan terwijl we goed genoeg weten dat de band nog gaat terugkomen... De zogenaamde encores van de avond waren dus July en Evidence. Na de show was het nog behoorlijk druk aan de merch booth, altijd een teken dat de mensen van de show genoten hebben.
Als ik het goed heb genoteerd zullen beide bands deze zomer present tekenen op Graspop Metal Meeting. U weet waar U mij gaat kunnen vinden.
SOLSTAFIR
KATATONIA
SOM
zaterdag 18 februari 2023, Trix (Antwerpen, BE) | tekst + foto's: Jan Guisset
Met dank aan: Biebob