Lang nazinderend. Netjes woordenkiezend. Want dit concert was weer een banger van formaat. Koala Disco... Van een band gesproken! Hoe ging die albumrelease? Zo;
Moest de eerste band een motto hebben, dan is het misshien “Keep It Simple, Stupid”. Sgt. Lesley is een dansbare band met licht verteerbare plaatjes. Ideaal dus om een avond in te zetten. Onder het goedkeurend oog van een wel heel muzikaal crowd deden ze dus net dat. Ze klonken in mijn oren heel cinematisch zo nu en dan, een beetje zoals The Killers had ik opgeschreven bij het nummer Children. Daarnaast, een nummer schrijven over koffie, welgenaamd Coffee, en dat leuk doen klinken - ook note-worthy. De band was vooral heel gezellig. Niets al te hards, niets al te zwaar. Ergens in het spectrum van indie? Sgt. Lesley sloot af met het nummer Would You, wat ik heel erg vond klinken als The Cure. Alleen die hele lange synths… ik snap het soms niet zo heel goed.
Melancholie, op de rand zijn van krankzinnigheid, de dingen des levens zoals kaas,… een korte greep van wat mij bijbleef van Koala Disco. Een muzikale soundscape die gaat van King Gizz naar Gorillaz met hier en daar wat Radiohead of Brian Jonesstown Massacre. Die gelijkenissen zijn slechts een indicatie. Want ze slagen erin een heel erg eigen sound te hebben. Die ze in een lp hebben gegoten en hebben voorgesteld bij Farrm.
Met Tickling The Dragon’s Tail zetten ze zich met tien voeten stevig neer in dé wereld van muziek. Welke venues deze band nog zal spelen, kan ik niet voorspellen. Nummers zoals Hot Gay Jesus en Cosmic Mushroom Cloud zie ik het goed doen op buitenlandse podia. If one can make such an assumption.
Anyway, back to their perfomance. Als doorgewinterde artiesten namen ze de volle zaal van De Werf heel snel mee in hun verhaal - zonder te veel bla bla - en onstond er zo nu en dan een moshpit. Naast de fonkelende ogen van fiere familie. Heel gezellig! Een klein detail wat ik heel erg apprecieerde was hoeveel deze band nog live speelt. Weinig tot geen loops en geen overheersende synthsounds. Koala Disco werkt ervoor en dat maakt van hen een Band.
Mijn enige puntje van kritiek was hun inzending voor De Nieuwe Lichting. Er heerst daar zo een poppy vloek op… Natuurlijk is er een soort formule van succes en dat ze die nastreven snap ik heel goed. Hopelijk blijven ze wel trouw aan hun alternatieve en intense muziek, want dat is net waarom ze zo goéd zijn. Zoals het nummer Opiates For The Idiot Masses.
vrijdag 17 november 2023, Farrm Hasselt | Tekst: Sinitta Leunen, Foto's: Mali Vanhie