The Slices
De frontman van The Slices ging de toon van de avond zetten met een stevige show; geheisd in een rood-wit-gestreepte salopette, hanenkam en nog snel effe van de fles teutelen vooraleer hij eraan ging beginnen. Rock-n-roll is in the house en we zouden het geweten hebben. Ogen dicht en het leek alsof JH SOJO zich momentarily bevond in een moerasstadje ergens in Missouri. De mix tussen stevige rock met wat blues en hier en daar een hoog punkgehalte was een fine ass begin. Soms vond ik dat er een overdosis was aan gitaarsolo's en miste ik basslines. Toen speelden ze een cover van de klassieker Baby, Please Don't Go en dat was dan weer een schot in de roos. Ook de nummers Good Cocaïne en Spiderweb konden mijn oren bekoren. Zeker die laatste had een zalig gitaarrifke dat in staat was menig slangen te bezweren. Very good, very nice.
Beesus
Deze drie Italianen waren een pak minder stoner rock dan ik had verwacht. Het begin van hun optreden was voor mij persoonlijk moeilijk te smaken. Vocals waren vaak off. Nochtans heb ik daar over het algemeen weinig moeite mee maar hier stoorde het. Toen kwam er een nummer dat Pucci (gitarist) zelf had gemaakt en dat was dan wel weer prachtig in het genre. Flags In The Sand had een sterk gypsy kantje en dat was ook zeer fijn om naar te luisteren. Het trio bracht een leuke vibe doorheen hun act. Zoals bijvoorbeeld tijdens het nummer Marihuanna waar even een kwijt telefoongesprek te volgen was. Gevolgd door Suffering Bastards wat het verhaal leek door te trekken want er waren geen greens om te kopen. Ahh, de vreselijke put waarin men dan terechtkomt, I guess. Na dit optreden leerde ik dat de gitarist eigenlijk een jazz-muzikant is wat misschien dan uitlegt waarom ik het moeilijk had met sommige nummers. Jazz-ritmes klinken mij altijd zeer vreemd in de oren. Dat de drummer wist wat hij aan het doen was, kan ik samenvatten in deze opmerking overheard aan de merchstand: "you play the drums like a Ferrarri!", wat ik enkel kan beamen. Ze eindigden met het nummer Sacoph, wat een ode is aan de goedkope supermarkt. Volledig instrumental en vol grungy gitaarwerk, zalige basslines en drums om u tegen te zeggen.
RRRags
Korte bespreking want bij een vijf-sterren-optreden hoeven niet veel woorden te volgen. Fenomenaal. Spectaculair. Stevig. Groovy. Veel gedanst. Hard met de haren gezwierd. Een uitgebreide encore. Deze mannen zijn doorgewinterd en dat is te merken aan hun crowd-feeling en hun pressance. Niks "hallo wij zijn blabla, fijn dat jullie komen kijken". Gewoon rocken en gaan. Als een stel goden op het podium staan en het publiek uit hun handen doen eten. Dat deed RRRags. En het was fantastisch. Favoriet nummer was by far Demons Dancing. En het nieuwe album dat eraan zit te komen is trouwens ook gewoon pure rock-'n-roll. Only praise!!!
SFEERBEELD
Wegens materiële issues weinig tot geen goed beeldmateriaal. Shit happens. Ge had er ook bij kunnen zijn?
zaterdag 11 februari 2023, JH SOJO Leuven | Tekst: Sinitta Leunen, Foto's: