Soms, heel soms gebeurt het dat je per ongeluk naar een concert toe gaat van een band die je nog niet (zo goed) kent en dat je dan helemaal flabbergasted bent. Een van de keren dat mij dat overkwam, was met Rotting Christ. Ik weet niet meer precies wanneer het was, maar ik weet wel dat ik helemaal over werd geblazen door die Grieken en dat ik sindsdien zoveel mogelijk heb geprobeerd deze gasten te checken als ze ook maar enigszins in de buurt optraden.
Op 15 juni 2022 staan deze blackmetalhelden in een nagenoeg uitverkochte Willemeen in Arnhem en uiteraard ben ik aanwezig. Probleem is dat ik, wat Rotting Christ betreft, niet geheel objectief kan zijn, omdat ik best fan ben. Voordeel is dat ik, ook al zou ik wél objectief zijn, zou moeten concluderen dat ook dit optreden van gebroeders Tolis met hun gevolg tot een van de betere behoort.
Maar de eer om af te trappen is aan het Haarlemse Spartan, een deathmetalclub van redelijk jonge mannen die al zo’n 15 jaar bestaat. Begin dit jaar brachten ze hun tweede album uit, Of Kings and Gods, en bij hun optreden van vanavond wordt daar dan ook het nodige werk van gespeeld. Zanger Jeff doet uitermate goed zijn best, maar hij haalt het helaas niet bij de power van zijn bandgenoten. Tijdens Kings of the Pantheon zingt hij clean, hetgeen in dit geval aanzienlijk beter klinkt dan zijn grunts.
Spartan © Marjolein Regterschot
We hoeven in Willemeen niet heel lang te wachten tot de Griekse goden van Rotting Christ hun opwachting maken. Al vrij snel komt zanger Sakis Tolis het podium op en preekt, voorafgaand aan openingsnummer 666. Wat-ie zegt is voor ons allemaal een raadsel; Sakis spreekt eigenlijk weinig Engels en een deel van de nummers, zo ook deze, is in het Grieks.
De mannen spelen strak en houden niet alleen een hoog tempo aan, maar ook de kwaliteit van het spel komt nergens in het geding. Niet alleen dat van de broertjes Tolis is goed, maar ook de gitarist en de bassist leveren een significante bijdrage. Alles klopt.
Hoogtepunt is, wat mij betreft, de uitvoering van Apage Satana. Onder luid en zwaar drumlawaai zetten de andere drie leden hun strot op, bijgestaan door het publiek.
