Ik weet eigenlijk nog steeds niet helemaal zeker of ik dit nu een concert of een festival moet noemen. Met een naam als “Pagan Fest” ga je namelijk denken dat het een festival is, maar eigenlijk zijn het gewoon vijf bands die tezamen rondtoeren doorheen Europa, dus dan is het eerder een concert, right? Het begon in elk geval wel goed op tijd, om 17u gingen de deuren open en om 17.20u begon Elvenking al aan hun set. Aangezien er in 013 zelf niet echt veel eten te bespeuren is, werd het dus een avond met weinig voedingsstoffen en veel drank om de honger te stillen. Wat best wel goed te merken was in het publiek, want al vanaf Heidevolk stonden er een aantal mensen rond mij die niet meer helemaal leken te beseffen wie of waar ze waren. Maar hey, als je een zaal binnenkomt en op de schermen ziet staan dat je met een drinkhoorn geen statiegeld hoeft te betalen, dan weet je dat het een stevige avond gaat worden.
Elvenking
In elk geval, eerst Elvenking dus. Een band waar ik al een tijdje fan van ben, maar die ik nog nooit live aan het werk kon zien. In eerste instantie was ik echt onder de indruk van de stem van Davide Moras omdat ik niet veel verschil kon bespeuren met de studioversies van hun nummers, tot mijn broer nog even aanhaalde dat die mens al zijn hoge noten geskipt heeft. Wel een beetje jammer als je er bij nadenkt. De sfeer zat in elk geval wel echt al goed tijdens hun set en als je niet op het gebrek aan hoge noten lette, (omdat je net zoals ik de nummers nu ook weer niet zó goed kent) dan was het ook echt een goede show. Hoogtepuntjes van de set waren Pagan Revolution en afsluiter Elvenlegions.
Heidevolk
Amper een kwartier later was het de beurt aan Heidevolk. Op voorhand dacht ik dat dit de band zou zijn die me het minst ging aanspreken. Voornamelijk omdat ik geen enorme fan ben van Nederlandstalige muziek en de nummers die ik al had gehoord van hen niet echt “wauw” vond. Live aan de andere kant, was dit toch best wel de moeite om eens gezien te hebben. Twee zangers met knallers van stemmen, samen met een stel sterke muzikanten, wisten de zaal nog veel harder te laten bewegen dan bij Elvenking. Al was ik wel een beetje verward dat ze A Wolf In My Heart in het Engels inzetten tijdens deze Nederlandse show. Ergens halverwege veranderde dit nummer dan wel weer naar de Nederlandstalige versie. Vooral afsluiter Vulgaris Magistralis wist dan de hele zaal nog eens extra aan het bewegen te krijgen en de eerste crowdsurfers van de avond gingen de lucht in.
Týr
Nog eens een kwartier later kwam dan Týr het podium op en ik moet je zeggen... de beweging viel een beetje stil in de zaal. Ik vond zelf hun set ook wel het minst sterk van de hele avond. Alles klonk een beetje hetzelfde en buiten afsluiter Hold The Heathen Hammer High (wat echt wel een schijf is trouwens), was er helaas niet veel aan te beleven. Jammer, maar het kan niet allemaal even goed zijn natuurlijk.
Ensiferum
Hierna was het aan de band waar ik zelf het hardst naar uitgekeken had; Ensiferum! In 2022 zag ik hen voor het eerst aan het werk in Nijmegen en toen werd ik compleet weggeblazen van hun set. Deze keer echter, zijn ze er in geslaagd om slechts twee nummers te spelen die ik echt goed ken; Andromeda en Lai Lai Hei. Neemt niet weg dat ze weer enorm goed klonken en dat het energieniveau na Týr weer een pak werd opgetrokken. Doorheen hun set werden er circle pits en moshpits opgestart alsof het niets was en werd er enorm luid meegebruld. Hun set werd afgesloten met Iron, waar het publiek extra enthousiast van werd en er nog een laatste pitje geopend kon worden.
Alestorm
Uiteindelijk was de eer om de avond af te sluiten weggelegd voor Alestorm. Met niet één, niet twee, maar drie opblaas eenden kwamen zij het podium op en de zaal ontplofte meteen bij opener Keelhauled. Je weet nog wel dat ik zei dat het publiek luid was bij Ensiferum, toch? Wel... Het voelde bij Alestorm net alsof de zaal zou gaan daveren als er nog meer mensen zouden mee roepen. Iedereen had er enorm veel zin in. Of, allez, de mensen die zich ondertussen niet tot bij de EHBO gezopen hadden dan toch. Hoogtepunten van hun set waren Mexico, hun cover van Hangover, P.A.R.T.Y .en uiteraard afsluiter Fucked With An Anchor.
Voor deze tour hadden ze ook Patty Gurdy bij zich, om de hurdy gurdy te bespelen en om af en toe haar vocale kunsten te tonen. Beetje bizar om zo'n heldere stem te horen in Alestorm nummers, maar het had wel iets. Al waren de backing vocals niet per se altijd een positieve bijdrage en was ik me er bij P.A.R.T.Y. meer aan aan het storen dan iets anders. Doorheen de volledige set werd er enthousiast gesprongen, geheadbanged, gemosht, geroeid en gezongen. Ik heb nog nooit een rustig publiek meegemaakt bij een Alestorm show en dat was nu dus ook zeker en vast niet het geval.
Het was wel weer echt de moeite, met een aantal zeer sterke bands. De sfeer zat er van begin tot eind goed in en er waren niet veel momenten waarop het publiek stil stond. Alleen had het wel echt fijn geweest als er iets van eten voorzien was. Ik heb zelf om half 4 thuis nog iets gegeten, maar daarna moesten we al vertrekken om Elvenking nog zeker te kunnen zien. Om dan de rest van de dag niets meer te kunnen eten is toch best wel pittig. Ik geloof dat je wel chips kan kopen in 013, maar met de hoeveelheid bier die hier werd gedronken, was dat duidelijk niet vullend genoeg. Ook het strakke schema en weinig tijd tussen de bands door maakte het vrijwel onmogelijk om ergens iets te eten als je alles wou zien. Buiten het gebrek aan voedsel was het wel echt een leuke avond, die ik niet snel zal vergeten.
Zondag 2 februari 2025, 013 (Tilburg) | Tekst: Ilke Clissen, Foto's: Seth Abrikoos