December 2022, dat was het moment waarop ik Orbit Culture leerde kennen. Ze stonden toen in de 013 als een van de voorprogramma's van In Flames en At The Gates. Deze Zweedse band wist toch een zekere indruk te maken op mij, al kwam het effect daarvan pas een hele tijd later. Maanden na deze show zat ik ineens met een nummer in mijn hoofd. Ik kon niet plaatsen hoe dit nummer heette, van welke band het was, of van waar ik het kende. Het enige waar ik zeker van was, was het strakke ritme en de woorden “the undertow”. Dat spel heeft dan nog weken langer geduurd, tot die befaamde zomerdag, in de Marquee van Graspop, waar ik naar Orbit Culture ging kijken en ik hen opeens Vultures Of The North hoorde inzetten. “DEES! DEES IS DA NUMMER!”, riep ik naar mijn vriend, die meteen wist wat ik bedoelde. Als je daar in slaagt, openingsact zijnde, dan doe je toch wel echt iets juist.
Wetende dat deze band naar Kavka Zappa kwam, moest ik hier dan ook bij zijn. Niet lang voor de effectieve datum werd een venue upgrade aangekondigd. Nog ik, nog mijn mede-concertgangers wisten wat dit inhield in de Kavka. Eenmaal aangekomen, bleek dit niet per se iets positiefs te zijn. Ja, de zaal was opeens dubbel zo groot, maar er stonden ook vier gigantische en lange pilaren in de pad. Het werd ook direct duidelijk dat het gedeelte voor de pilaren de pit zou worden, dus dat was geen optie. Achter de pilaren dan maar, helaas had je daar overal een beperkt tot zeer slecht zicht.
Het heeft bij opener Defects dan ook een hele tijd geduurd voor ik effectief alle bandleden gezien had. Gelukkig wisselden die af en toe wel eens van plek op het podium, anders had ik een van de gitaristen en de zanger gewoon nooit zien staan. Wel wisten zij meteen indruk te maken met hun muziek. Zowel clean zang als grunts weergalmden doorheen de zaal en kregen het grootste deel van het publiek wel opgewarmd. Ze brachten ons stevige nummers en een iets pakkender Second To None. Verder werd de eerste (en meteen ook de laatste) BLEGH van de avond direct gevolgd door een zeer enthousiaste “whooo!”. Klein contrastje, maar moet kunnen. Bij Dream Awake moesten we de zaal nog even oplichten met onze smartphone lampjes en naar het einde toe werd de pit al eventjes geopend. De zanger van de band is hier dan nog even bij in gesprongen, om dan nadien al crowdsurfend weer terug naar het podium te gaan. Tot slot lieten zij ook nog vallen dat er in mei een debuutalbum aankomt, dus dat is ook zeker iets wat ik in de gaten ga houden! Smaakt naar meer alleszins.
Na hun show werd de zaal meteen ingewijd met de nodige dosis wierook en een soort atmosferische muziek met veel bas op de achtergrond. Op dit moment had ik mij door de drukte in de zaal verplaatst naar de zijkant, waar ik dus nog minder kon zien (voornamelijk door die linker pilaar). Het duurde dan ook heel lang voordat ik zelfs maar de zanger kon zien staan op het podium. Al bleek dit later ook voor een deel te komen door de belachelijke hoeveelheid rook die in de zaal hing en maar niet wegtrok. Wel kon ik af en toe meekijken op de smartphone schermpjes van mensen die de show aan het filmen waren. Naar het einde van de set toe trok het publiek wat meer open en had ik een beter zicht, maar in het begin was het vrij tot zeer povertjes. Wat zeker niet povertjes was, was de sfeer in de zaal. Meteen vanaf opener Black Mountain, maar toch vooral na de “GET OUT GET OUT GET OUT” stukken bij Strangler spatte de energie er van af. Verder werd het mij weer maar eens pijnlijk duidelijk hoe weinig nummers ik eigenlijk ken van deze band. Ik herkende een paar stukken van de vorige keren dat ik hen live zag, maar daar bleef het ook wel bij. Op afsluiter en absolute hoogtepunt Vultures Of The North na dan toch.
Hoogtepunten voor de rest van het publiek waren nog North Star of Nija, het zachtere See Through Me en Alienated. Orbit Culture kreeg van hun grootste publiek tijdens deze tour ook nog eens een zeer grote circle pit rond de pilaren een een wall of death die tot aan de PA ging. Er stond zelfs een kreeft in het publiek, toch zot dat dieje muziek zelfs de diepe oceaan bereikt he seg! Meneer kreeft liep dan vrolijk mee in de circle pit en ook de gitarist sprong er nog eventjes bij in. Of, allee, dat heb ik dan toch achteraf op Instagram gezien, want ik had hem er zelf niet bij in zien springen. Wel heb ik doorheen hun set nog een aantal crowdsurfers naar voren gedragen zien worden. Het was in elk geval een stevig staaltje melodic deathmetal dat hier weer gebracht werd. Orbit Culture heeft mij al elke keer omver te weten blazen, wanneer ik hen live aan het werk zag. Dat was ook hier niet anders. Veel energie, veel te veel rook, strakke riffs en stevige vocals. Dat is wat ik verwachtte en ook wat ik kreeg. Het zicht had dan wel beter gekund, maar de sfeer zat zeker en vast goed!
Dinsdag 12 maart 2024, Kavka Zappa (Antwerpen) | Foto's: Wim Wilms, Tekst: Ilke Clissen