Wanneer ik op vrijdag 14 februari door Tilburg loop is het wel duidelijk dat het Valentijnsdag is. Restaurants zitten vol met verliefde stelletjes, terwijl anderen in de koud buiten staan te wachten tot er eindelijk een tafeltje vrij komt. Winkels kleuren nog rood en roze van de hartjes en rozen die de volgende dag in de container belanden. Maar waarom zou je met een rommelende maag in de kou gaan staan als er een veel leukere manier is om je avond door te brengen. Dat etentje kan altijd nog, maar alleen vanavond staat één van de grootste moderne metalcore acts van het moment op het podium van 013 en dat in een dik uitverkochte zaal. Lekker warm dus. Op naar Motionless In White!
Op het moment dat ik 013 binnen loop, is Brand Of Sacrifice als eerste opener al geruime tijd bezig aan hun set. Opvallend is hoe druk het al is. De zaal is zo vol dat laatkomers vanuit de gang naar binnen moeten kijken. Hoewel ik niet heel erg veel kan zeggen over de set van Brand Of Sacrifice was wel duidelijk dat de band het bij het publiek erg goed deed. Er is een moshpit aan de gang en er wordt zelfs al gecrowdsurft. Iets wat je niet al te vaak ziet bij de eerste band van een avond als deze.
Fit For A King
We hoeven niet lang te wachten op de tweede opener van de avond. Fit For A King begint een kwartier eerder aan hun set. Kennelijk hebben ze gemerkt dat ze toch best wat fans in de zaal hebben en in plaats van 30 minuten spelen ze drie kwartier. Wel zo sympathiek van ze.
Fit For A King doet het ook erg goed vanavond. Een groot deel van het publiek is duidelijk al bekend met het vijftal en de feedback vanuit de zaal zou je soms doen denken dat ze vanavond de headliner zijn. De heren hebben het zichtbaar naar hun zin en dat blijkt aanstekelijk bij het publiek. Tijdens de set die bestaat uit nummers als Vendetta, Reaper, Backbreaker en God Of Fire mag Fit For A King dan ook rekenen op een moshpit, crowdsurfers en flink wat meezingers.
Motionless In White
Toch blijkt bij de opkomst van Motionless In White wel dat dit toch echt de band is waarvoor de meeste mensen vanavond in de uitverkochte en overvolle grote zaal van 013 zijn, wanneer de band onder begeleiding van het Darude nummer Sandstorm het podium betreden. Het dak gaat er meteen af wanneer Meltdown wordt ingezet.
Motionless In White zag ik voor het eerst in een voorprogramma toen ze nog niet bijzonder groot waren. Ik kende ze zelf ook niet, maar wel was ik meteen om toen ik zag hoe oprecht enthousiast die band op het podium stond. Dat ik de muziek goed vond helpt natuurlijk ook wel, maar daarna ben ik elke keer dat ik de kans had bij sets van Motionless gaan kijken. Dat oprechte enthousiasme is tot op de dag van vandaag nog aanwezig bij de leden van de band en in het bijzonder bij frontman Chris Motionless. Inmiddels is de band uitgegroeid tot één van de grotere namen in metalcore. Dat is niet voor niets want zo’n beetje elke keer dat ik ze zag merkte ik dat de band zowel muzikaal als in hun performance groeide en daarmee ook hun publiek.
Dat ze vanavond de grote zaal van 013 uit weten te verkopen zegt dus wel wat. Weer weet Motionless In White zichzelf met deze tour te overtreffen. Geluidstechnisch klinkt het allemaal weer bijzonder goed. De band zelf zorgt al voor een dynamische en soms theatrale show, er zijn twee grote schermen op de achtergrond waarop livebeelden van de show worden afgewisseld met sfeerbeelden. Het is allemaal weer groter dan voorheen.
Alsof dat nog niet genoeg is hebben Motionless In White de dansgroep Cherry Bombs (Met o.a. Alicia Taylor) meegenomen tijdens deze tour. De dames vergezellen Motionless In White regelmatig op het podium om in outfits die passen bij de nummers de show te voorzien van wat extra entertainment in de vorm van dans en wat (nep)vuurspektakel.Zo komen de dames in Purge-achtige outfits op met brandende bijbels tijdens Thoughts And Prayers en dansen ze met weerwolf maskers op om Chris heen tijdens de track Werewolf.
Motionless tourt nu misschien niet om een nieuw album te promoten, maar hun laatste studioalbum Scoring The End Of The World heeft met tracks als de eerder genoemde Meltdown, Werewolf, titeltrack Scoring The End Of The World en duidelijke publieksfavoriet Slaughterhouse toch nog wel de hoofdrol. Voor Slaughterhouse komt Fit For A King zanger Ryan Kirby nog een keer terug om de vocals op zich te nemen die op het album werden verzorgd door Bryan Garris van Knocked Loose. Ryan doet dat prima en de brede grijns op zijn gezicht is daarbij een komisch contrast met de woede en agressie in de teksten en muziek.
Naast Scoring The End Of The World is ook het uit 2017 afkomstige Graveyard Shift met nummers als Voices, Rats en Not My Type: Dead As Fuck 2 goed vertegenwoordigd in de set waarin ook voor wat enkele nummers ruimte wordt gemaakt voor de overige albums. De enige waarvan we niets horen is de tweede plaat Infamous. Voor de echte old school fans wordt er vrij aan het begin al wel teruggegrepen naar debuutalbum Creatures met het nummer Abigail.
De beschikbare tijd wordt door Motionless In White vanavond goed benut. De fans krijgen wat ze willen en dan nog wat. Voor de laatste nummers zogenaamd weglopen doet de band niet aan. Wanneer Chris vraagt “Is it okay if we just keep playing?” laat het publiek luidkeels hun goedkeuring horen. Hierop zat Motionless het keiharde nummer Soft in. Voor we via Everybody Sells Cocaine en Another Life dan toch bij het laatste nummer van de avond aangekomen lijkt te zijn hebben Motionless In White eerst nog een kleine Valentijns verrassing in de vorm van het nummer Necessary Evil. Daarna wordt er toch echt afscheid genomen van het Nederlandse publiek met, hoe kan het ook anders op Valentijnsdag, Eternally Yours.
Motionless In White weet zichzelf vanavond weer te overtreffen. Het blijft mooi om te zien hoe een band die al zo lang bezig is en waarvan de fanbase zo gegroeid is toch elke keer weer oprecht blij lijkt te zijn om op dat podium te staan. En elke keer weten ze toch weer te verrassen, zij het met een nieuw album of een uitbreiding van hun toch al theatrale show. Gezien de opkomst van vandaag lijkt Motionless de intiemere zalen toch een beetje te ontgroeien. Aan de ene kant jammer maar aan de andere kant meer dan verdiend.
Vrijdag 14 februari 2025 (013, Tilburg) | Tekst: Jeroen Verel Foto's: Jessica Santiago Lopez