Magie door simpliciteit
Een double bill die al even met rood onderstreept in mijn agenda stond. De dromerige en duistere geluiden van onze landgenoot Innerwoud en de engelenstem van Marissa Nadler.
Door de verkeersperikelen in het Gentse waren we slechts net op tijd in de mooiste zaal van België, namelijk de Rotonde. En konden we meteen genieten van de wereld die Pieter-Jan Van Assche aka Innerwoud creëert met zijn contrabas. Wat we kregen, was uiterst magisch, donker en hoopvol tegelijk. Een nummer van Innerwoud is als afdalen in een grot. Je bent tegelijk angstig en constant op je hoede voor het onbekende, maar je kan ook genieten van de pure pracht van wat je te zien en te horen krijgt. Dat was Innerwoud.
In september van dit jaar bracht Consouling Sounds zijn laatste album Furie uit. Toen stak ik ook mijn laaiend enthousiasme niet onder stoelen of banken. Donderdag was mijn eerste ervaring met een live optreden van Innerwoud en het zal zeker niet mijn laatste zijn. En aan de reactie van het publiek te merken was het ook duidelijk dat PJ heel veel nieuwe zieltjes had gewonnen. Een klankentapijt van drony ritmes, passages met zijn strijkstok die klonken als zaagbladen op metaal en zachte momenten. Ik kan hier superlatieven blijven opschrijven, maar deze laatste show van de Europese tour samen Marissa was er eentje om te onthouden. Wat een mooie avond en wat een mooi geluid. Ik geef hier niet zo vaak tips, maar ik raad je aan om zeker Furie te beluisteren in deze wintermaanden en eens een Innerwoud optreden mee te pikken. Je zal genieten.
Iets na 21u was het moment aangebroken voor een andere live ontmaagding. Eindelijk de fluwelen engelenstem van Marissa Nadler! Eind 2021 bracht ze The Path Of The Clouds uit (haar 9de !!! album ondertussen) en deze tour stond vooral in het teken van deze plaat. De band bestond uit Marissa, een gitarist/toetsenist en een bassiste. Dus geen live drums (werden vaak door samples vervangen, maar die kon je op 1 hand tellen) en dat bracht zoveel sfeer met zich mee. Er hing een zweem van zoetigheid over het podium, maar zonder dat het een kleffe plakboel werd. Het was eerder het uiterst voorzichtig balanceren op een heel breekbare glazen balk. En ondanks een kleine verkoudheid klonk Marissa echt zeer goed.
Op plaat kreeg ze de hulp van Mary Lattimore, Emma Ruth Rundle, Milky Burgess en ook Simom Raymonde. Dat zijn natuurlijk een hoop namen waarmee je je credibiliteit kan opkrikken. Alsof Marissa dat nodig had. Maar terug naar de het optreden nu. Ik denk dat je het publiek een beetje kon indelen in mensen die mee waren met de setlist, en anderen die het een beetje teveel van hetzelfde vonden. En jammer genoeg viel ik onder die 2e categorie. En begrijp me niet verkeerd, het was mooi, het was prachtig, maar elke opbouw, elk gevoel was hetzelfde en dat verveelde na een tijd. Op plaat heb ik dat bijvoorbeeld niet. Ik kan bijvoorbeeld 4 albums na elkaar beluisteren, maar live verloor ze mijn aandacht heel even.
Al bij al was het een mooie avond, gewoon omdat de magie in de eenvoud lag. En simpel is soms prachtig.
Donderdag 24 november 2022, Botanique (Brussel) | Tekst: Andy Decroos