"How jong, da was wel echt goed eigenlijk hé!", zei een gast uit Hasselt ergens in het midden van de set van de eerste band, daarna nog eens bij de tweede. Een zin die hij eigenlijk doorheen de avond meermaals heeft herhaald en dewelke deze editie van Plectrum 3800 mooi samenvat. Want veel mensen denken dat wat ze doen in small towns ook maar small things zijn. Think again.
Koala Disco bewees het tegendeel van voorgaande stelling over small things als eerste. Hun opzet was duidelijk 'go hard or go home'. Qua acte de présence zouden ze gerust grotere podia mogen vullen. Hun Britse sound met psychedelische invloeden en gepeperde punk was zalig. Ze vernoemden weinig titels van nummers dus ik kan er weinig meegeven, maar ik herinner me bij het tweede nummer uit de set dat ik dacht, "films zoals Trainspotting anno 2023 met een soundtrack van deze band zou een cult classic zijn". Specifieker; de muziek zou van de film een classic maken. Anyway. Na enig opzoekwerk heb ik ontdekt dat de band aan het werken is aan een nieuw album. Als de nummers die ze tijdens dit optreden hebben gespeeld daarop zullen te horen zijn, dan hoort men dat album op vinyl aan te schaffen. Simpel.
Nog zo een band waarvan ik een vinyl wil, was de hoofdact van de avond. The Pale Kokonuts beloofden al lang een nieuw album te lanceren en bij deze hun try-out. In tegenstelling tot de luchtige, zomerse nummers die ik gewend ben van dit viertal kwamen ze opeens hun meer gevoelige kant tonen. Hier en daar toetsten ze gevoeligere snaren en waagden ze zich aan de meer sad side of life. Wat mijn oren heeft weten bekoren. Desondanks werd het allemaal niet te serieus en de toffe intonatiewisselingen bleven terugkomen. Puntje van kritiek had ik enkel voor een specifiek nummer waar een jazz-ritme op de drums te horen was, maar de gitaren en vocals deden iets anders, meer garage/punk. Wat een beetje gek was. Maar dat was het dan ook. Hun zwoele chords brengt altijd menig heupen aan het schudden en hoofden knikten gezamenlijk mee op hun funky vibes. The Pale Kokonuts hebben gedaan waarin ze uitblinken en dat is gezelligheid brengen. Het hoeft niet altijd "boenk derop" te zijn om steengoed te zijn. Ze eindigden hun set met mijn favo nummer Reggaetrashka en daarmee beëindigden ze hun set in stijl. Hou deze mannen op uw radar deze zomer for those real good vibes!
Deze intieme venue levert altijd prachtig werk en elk optreden dat ik er al heb gezien heeft een grote indruk achtergelaten. Props naar de mannen van het geluid, want as usual was dat klassewerk. JH EXPO denkt eraan om nog meer in te zetten op kleine bands een eerste podium aan te bieden en hopelijk gaan er dus nog meer van deze avonden passeren. Het gezellig gekeuvel achteraf met een pintje in de hand is iets wat nergens anders is zoals hier.
Maar misschien ben ik biased. Kom anders volgende keer ook eens afgezakt and be the judge yourself!
SFEER
zaterdag 25 maart 2023, JH EXPO Sint-Truiden | Tekst: Sinitta Leunen, Foto's: Piet Haven