De urge om dit artikel “Kissin' Dynazty” te noemen is echt... te groot. Daarom moet jij, als lezer, die woordspeling nog maar eens aanhoren. Deze avond in Biebob was er eentje waar ik al een paar maanden ongelooflijk hard naar uitkeek. Dynazty heeft zich het afgelopen jaar op een of andere manier helemaal naar boven gewerkt op mijn lijstje van favoriete bands en Kissin' Dynamite is gewoon bangelijk goed. Die laatste heeft ook een nostalgisch aspect voor mij, zij waren namelijk de eerste band die ik heb leren kennen op een concert (als voorprogramma van Dragonforce) waar ik meteen door omver geblazen werd. Ze waren toen zelfs de allereerste band die ik heb zien optreden hier, in dit geweldige zaaltje te Vosselaar zo'n elf jaar geleden.
Er is iets aan deze plek, wat ik zelf graag de naam “Biebob magic” geef. Het maakt niet uit welke band er optreed en het maakt niet uit hoeveel volk er in de zaal staat, elke show hier is geweldig plezant. De sfeer die daar in de lucht hangt (tussen de belachelijke hoeveelheid rook en zweet) is altijd zo gezellig! Iedereen doet mee, iedereen amuseert zich en je kan vlakbij het podium staan, als je een beetje moeite doet en op tijd komt. Biebob, waar het zweet af de muren druipt en elke band met zoveel liefde ontvangen wordt. Op deze, niet uitverkochte maar toch heel drukke avond, was dat dan ook niet anders!
Opener Formosa kreeg dan ook al een goed deel van het publiek met zich mee, ondanks dat veel mensen (waaronder ik) een stukje van hun set hebben gemist door de vrij chaotische dubbele rij aan de ingang van de zaal. De muziek maakte dat echter meer dan goed, de stem van die zanger is zo origineel en wist meteen mijn aandacht te trekken. Digitaal vond ik hen niet enorm speciaal klinken, maar live... Man wat waren zij goed! Gooi daar nog een pluimenjas en een stevige dosis energie aan toe en je weet dat de avond goed ingezet werd. Er waren enkele meezing momentjes, we konden al een beetje meeklappen en de kopkes begonnen als goed op en neer te gaan. Onze armen en stemmen waren dan al wat opgewarmd voor de twee main acts.
Dynazty was next! Ja, ik ben een beetje biased als het op deze Zweden aankomt. Ja, het is mijn favoriete band en nee, ze kunnen bij mij niet veel verkeerd doen. Maar je kan mij echt niet wijsmaken dat je daar in het publiek stond en hen niet geweldig goed vond. Die bangelijke stem van Nils Molin, de passie die deze mannen uitstralen als ze op een podium staan, die attitude,... TOP! Het is gewoon elke keer weer een plezier om hen aan het werk te zien en te kunnen meekwelen met hun geweldige nummers. Zoals gewoonlijk hebben we hier weer van begin tot eind, bijna aan een stuk door, staan klappen en heuj'en op het ritme van de muziek. Ik had mij beter voorbereid tegenover april vorig jaar, dus deze keer was er geen enkel nummer dat ik niet herkende of niet mee kon zingen. Ik was trots op mezelf, maar vooral, ik heb mij zo ongelooflijk hard geamuseerd tijdens hun show en ik was duidelijk niet de enige.
Dynazty © Wim Van Sand
Hun set bestond uit een leuke mix van oudere en nieuwe nummers, voor ieder wat wils dus. Hoogtepunten, voor mij persoonlijk, waren: Yours, Firesign, The Grey, The Human Paradox en uite-fokking-raard hun afsluiter, Heartless Madness! Na een uur en een kwartier aan geweldige muziek en spontane polonaises, was het dan ook enorm jammer dat dit het einde van hun set was. Gelukkig was er nog Kissin' Dynamite!
Deze Duitsers hebben dus een speciale plaats in mijn hart en na mijn review van hun laatste album; Not The End Of The Road, wou ik hen maar al te graag nog eens live zien. Zij stelden ook absoluut niet teleur. Met een gigantische, aanstekelijke glimlach kwam Hannes Braun het podium op. Deze glimlach was dan ook bijna de hele avond aanwezig en was een goede weerspiegeling van de sfeer in de zaal. Met No One Dies A Virgin begonnen zij aan hun set en het publiek was meteen mee. Ook de roadies van deze band leken zich duidelijk te amuseren. Zij stonden elk aan een zijkant van het podium, heel melig mee te zingen naar elkaar toe. Verder zorgden zij nog voor een veel te grote vlag met het Kissin' Dynamite logo op en voor een cape en “troon” bij I Will Be King. Dat nummer was er eentje die ik helemaal vergeten was, maar toen het refrein begon, kwam het allemaal terug. I've Got The Fire en Love Me, Hate Me hadden hetzelfde effect.
Kissin' Dynamite © Wim Van Sand
Ook hier heb ik dus weer enorm veel staan meeklappen, zingen en springen. Hoe dat mijn armen en stem het niet begeven hebben, het blijft een raadsel. Verdere hoogtepunten van hun set waren Living In The Fastlane, You're Not Alone, Not The End Of The Road en afsluiter (met heeeeeel veel whoa-oh-oh's) Flying Colours. Uiteraard konden we ook nog even genieten van de Kissin' Dynamite power tower en waren er nog steeds te pas en te onpas polonaises doorheen de zaal. Hierna zat het er jammer genoeg weer op. Niet alleen voor ons, maar ook voor de bands aangezien dit de laatste show was van deze co-headline tour. Echt een geweldige avond die ik nooit meer ga vergeten. Dynazty en Kissin' Dynamite, we will meet again! Sowieso nog deze zomer op Alcatraz en Graspop, maar ook hierna (hopelijk) nog heel vaak.
Zondag 19 maart 2023, Biebob (Vosselaar, BE) | Foto's: Wim Van Sand, Tekst: Ilke Clissen