Een van de meest breekbare artiesten van de laatste jaren, ditmaal met een volledige band.
Mijn emoties en curiositeit waren dan ook op high level.
Ratboys
Als touringpartner voor deze bijna 2 maanden durende Europese tournee heeft Julien Baker Ratboys meegenomen als opwarmer elke avond. Maar Ratboys bewees duidelijk dat ze meer zijn dan een opwarmer en vooral een heel straffe band te zijn. De band draait ondertussen ook al bijna 10 jaar mee en de laatste maal dat ze in België waren was ook alweer van 2016 geleden. Ondertussen is de band gegroeid en dat merkte je aan de nieuwere nummers die her en der te ontdekken waren tijdens de set. Waar het vroeger vaak klonk als Midwest twinkly emo (de echte) punk bestaat het nieuwe werk uit veel meer lagen. En vooral ook veel meer kwetsbaarheid. Er waren liedjes over katten in de diepvries steken, grootouders die achter het raam staren en onbereikbaar zijn en over de liefde. Ratboys verveelde geen seconde en paktje je gewoon maar al te graag met hun mengelmoes. Mijn aandacht hebben ze alvast en kijk zeer hard uit naar dat nieuwe album.
Julien Baker
Julien, 26 ondertussen, kwam dus voor de eerste maal met een volledige backing band afgezakt naar Brussel en het klopte. Stuk voor stuk steengoede muzikanten en die extra laag zorgde ervoor dat de kwetsbaarheid van haar muziek nog sterker naar voorkwam. Vorig jaar (2021) bracht ze Little Oblivions uit, een plaat die uitblinkt in grootsheid door eerlijk te zijn tegen je innerlijke zelf. Op haar 2 eerste platen, en ook de Boygenius plaat ( met Phoebe Bridgers en Lucy Dacus) was het vooral de fragiliteit en simpliciteit en godverdomse eerlijkheid die centraal stond. En dat vertaalde zich dan ook naar liveshows waarbij mensen stiller begonnen te ademen omdat je anders schrik had de stilte te verstoren. Maar terug naar zaterdag nu. Haast elk nummer van die laatste plaat werd gespeeld en de extra live instrumentatie (synths, basgitaar, extra gitarist, drums) deden de nummers des te harder binnenkomen. Waar Julien vroeger ook een verlegen persoon op't podium was (nog steeds tijdens small talk) geniet ze nu met teugen van de vrijheid dat ze heeft. Vroeger moest ze meer met haar loopstation spelen om alles gedaan te krijgen maar nu had ze die ruimte. Ze liep naarstig rond, zocht contact met de bandleden en had vaak een brede grijns op haar gezicht.
Voor de fans van de oude intieme optredens van Julien Baker was er ook voldoende plaats want voor vele oude nr's stond ze weer alleen op't podium, samen met haar buddy de loopstation. En hier hoorde je weer een speld vallen in de zaal. Ijzig stil vanbuiten, maar waarschijnlijk menig mens heel emotioneel vanbinnen.
En meteen ook de kracht en wat ik meeneem van dit optreden. Iemand die ruimte en acceptatie heeft gegeven aan wie de persoon is. Iemand met een aanleg voor depressie, iemand die worstelt met zichzelf en het leven. Maar iemand die er mee heeft leren leven en geluk zoekt in kleine dingen en terug kijkt op het verleden zonder zich te schamen.
En af en toe een kleine glimlach. Want wat is een mens toch schoon als ie lacht.
Zaterdag 14 mei 2022, Ancienne Belgique (Brussel) Foto's: Andy Decroos, Tekst: Andy Decroos