Het was weer een feestje in Trix, hier op deze veertiende maart. Massa's energie, drie geweldige bands en een publiek dat er duidelijk zin in had, al was het principe “wall of death” precies niet bij iedereen heel bekend.
Het waren de mannen van Blind Channel die de avond inzetten. Vorig jaar kon ik hen al eens aanschouwen als voorprogramma van Electric Callboy, maar ik vond hen deze keer nóg beter. Hoewel de zaal nog niet half vol was op dit moment, gaven deze Finnen het beste van zichzelf en lieten ze zich zelfs door de meest mislukte wall of death aller tijden niet van hun stuk brengen. Ik bedoel, beeld het u in... Een van de zangers roept “open it up, open it up!”, het publiek splitst in twee, iedereen kijkt enthousiast toe, de breakdown komt en dan... niks. Best wel grappig, maar om dan, op zo'n moment, gewoon door te gaan met uwe show en niet te laten merken dat uw ego toch een klein beetje gekrenkt is, awel chapeau! Op het einde van hun set probeerden ze het toch nog een keer en hier kregen ze gelukkig wel ne man of tien mee. Uiteraard werd hun show afgesloten met het allom bekende Eurosong nummer: Darkside.
Het publiek (of het deel dat al aanwezig was) was dan al een beetje opgewarmd wanneer een band genaamd Trash Boat dan aan hun set begon. Deze Engelsmannen kende ik nog niet, maar wat een geweldige band! Massa's energie en attitude van de frontman zorgden ervoor dat alle kopkes toch al een goed begonnen te bewegen in de zaal en een cover van Given Up (Linkin Park) kreeg de overgrote meerderheid aan het zingen. De nodige dosis humor zorgde er op zijn beurt weer voor dat de sfeer wat losser kwam. Deze band slaagde er dan wel in om moshpits en een circlepit op gang te krijgen met meer dan tien personen.
We waren dus allemaal al goed in de mood voor I Prevail aan hun set begon en het werd meteen duidelijk dat dit een heel energieke show zou worden. Om 21u stipt kwamen zij dan het podium op met There's Fear In Letting Go. Veel langer duurde het niet voor de zangers ons afdwongen om de pit te openen en meteen was de toon gezet. Veel meer moeite hebben ze de rest van de avond niet moeten doen; of ze er nu om vroegen of niet, ze kregen verdomme moshpits!
Hoogtepunten van hun set waren verder Scars, Feel Something, Breaking Down en afsluiter Bown Down. Ergens had ik toch stiekem een beetje gehoopt om hun cover van Blank Space (Taylor Swift) te horen deze avond, maar in de plaats daarvan kregen we een stukje van Chop Suey voorgeschoteld. Ook niet slecht!
Aangezien hun set al om 21u begon en wetende dat shows in Trix meestal eindigen rond 23u, ging ik er halvelings van uit dat ze een kleine twee uur zouden spelen. Wanneer Bown Down dan aan zijn einde kwam en ik op mijn klok keek, was ik een beetje verbaasd om te merken dat het nog maar 22u was. “Is het echt gedaan dan?” “Wel, ze gooien toch met plectrums en setlists in het publiek, dus dat zal dan wel.” Een headline show van een uur tijd dus. Dat had gerust wat langer mogen duren, maar aan het energieniveau in het publiek te merken, had de zaal dit misschien niet overleefd. Ik mogelijks ook niet, het was behoorlijk druk aan het worden op het eerste trapje, met al die mensen die de pit ontvlucht waren en erbij kwamen staan.
Al bij al, geweldig goeie show, waar zelfs de clean zanger zijn stem niet is kwijtgeraakt. Als je hier niet bij kon zijn, omdat de avond al een hele tijd uitverkocht was, ga dan zeker naar hun set kijken op Graspop, het is écht wel de moeite!
Dinsdag 14 maart 2023, Trix (Antwerpen, BE) | Foto's: Maui Vindevogel, Tekst: Ilke Clissen