zondag 19 januari 2020, Ancienne Belgique (Antwerpen) | Foto's: Andy Maelstaf
De avond begon met Wind Rose. Later zou ook duidelijk worden dat hun performance echt het hoogtepunt van de hele avond zou zijn. Wind Rose bracht een show barstensvol energie, met sterke vocals en hun typische geweldige outfits. Met hun cover van Diggy Diggy Hole (origineel van The Yogscast) kregen ze heel de zaal met zich mee. Verder speelden ze ook sterke eigen nummers, al bij al, een geweldige show.
Als tweede voorprogramma kregen we Nekrogoblikon. Een band die er op het eerste zicht kan uitzien als een 80’s – 90’s hip hop band, met hun hoofdbanden en fluo gitaren. Maar eenmaal de zanger zijn keel open zet, weet je dat je op een ander soort concert bent. Schijnbaar zonder enige moeite slaagt hij er in om geweldige grunts en clean vocals te brengen. Hoewel hun stijl niet helemaal mijn ding was, heeft de band wel mijn aandacht weten te houden. Met een eigen Goblin op het podium en af en toe wat elektronische mixen doorheen hun set, bleef ik achter met een aantal vragen. What did I just watch? Hoeveel verdien je als fulltime Goblin en waar kan ik solliciteren? En waarom, in godsnaam, speelde die Goblin gitaar op een kapstok? Allemaal vragen waar ik waarschijnlijk nooit een antwoord op zal krijgen.
Nog voor Gloryhammer zelf begon werd er een kartonnen Tom Jones op het podium gezet, terwijl Delilah speelde op de achtergrond. Dan kwam het moment waarop iedereen gewacht had, Gloryhammer kwam het podium op! Met The Siege of Dunkeld (In Hoots We Trust) als opener, zal de sfeer meteen goed. Nu is er nog wel een klein detail dat ik nog niet verteld heb, de zaal was uitverkocht. Ik kom heel graag in de Trix, de zaal is nog redelijk in de buurt voor mij, je kan er makkelijk geraken en parkeren en de trapjes zijn superhandig om op te staan wanneer het wat drukker is. Een uitverkochte Trix aan de andere kant, is voor mezelf niet ideaal. Ik kon nergens staan met nog wat personal space en een goed zicht. Weinig zuurstof leidde ertoe dat ik even achterin de zaal moest gaan staan. Needless to say, vanaf de zaal volstond (tot helemaal achteraan) werd het met momenten een hectische avond.
Maar goed, terug naar Gloryhammer. Ik heb de band al vaker live gezien, op Graspop en als voorprogramma en was telkens erg onder de indruk van de sfeer die ze brachten naar het publiek. De sfeer is helaas dan ook het voornaamste wat ze te bieden hadden deze avond. Muzikaal is de band live zeer sterk en zelfs met bassist James Cartwright in een rolstoel, klonk alles gewoon strak. Massa’s respect hiervoor ook. Helaas moet ik eerlijk zijn en toegeven dat de vocals van Thomas Winkler (AKA: Angus McFife) niet erg sterk waren. De zanger leek helemaal geen controle te hebben over zijn stem en ik kreeg vaak de indruk dat hij zomaar wat deed. Bij de lagere noten werkte dit meestal nog wel, maar de hoge noten haalde de zanger niet altijd. Zeker tegen het einde van de show ging het enorm vaak de mist in en Hootsforce was echt niet aangenaam om aan te horen als je er op lette.
Ook kon je zien dat hij niet bewoog terwijl hij aan het zingen was, om zo nog een beetje controle te behouden. Tijdens de solo’s liep hij wel gewoon rond op het podium om Goblins te verslaan en een goede show te geven. Wel jammer dat het er voor de rest dan niet enorm interessant uitzag wanneer hij gewoon stond te zingen. Maar ik zeg het, de sfeer in de zaal zat zeker goed. Iedereen zong luidkeels mee met de nummers en voor vele fans was dit vast een onvergetelijke avond. Met de typische Gloryhammer quirkiness, het verslaan van de Goblin King en fans laten crowdsurfen naar de bar en terug voor wat pintjes tijdens Questlords of Inverness, Ride to the Galactic Fortress!, leek iedereen een goede tijd te hebben. Universe on Fire en uiteraard The Unicorn Invasion of Dundee waren dan ook geweldige nummers om de avond mee af te sluiten en zorgden nog een laatste keer voor die leuke sfeer in het publiek.
Zou ik dan nog eens naar Gloryhammer gaan kijken? Zeker wel, op festivals en als voorprogramma is dit een geweldige band. Als main act zijn ze wel leuk om eens gezien te hebben, zeker voor de sfeer, maar vocaal moet je er niet te veel van verwachten. Ik vrees ook dat als de zanger zo verder doet, hij er binnen een jaar of tien geen stem meer aan overhoudt. Al bij al was dit een show met vele ups en downs en voor mij persoonlijk was Wind Rose echt de band die het sterkst overkwam tijdens de avond, maar ik heb me wel heel erg geamuseerd!
verslag: Ilke Clissen
Setlist
The Siege of Dunkeld (In Hoots We Trust) Gloryhammer Angus McFife Magic Dragon The Land of Unicorns Questlords of Inverness, Ride to the Galactic Fortress! The Hollywood Hootsman Goblin King of the Darkstorm Galaxy Legend of the Astral Hammer Masters of the Galaxy Hootsforce
Encore
Rise of the Chaos Wizards Universe on Fire The Unicorn Invasion of Dundee