Het was niet de eerste en zal ook niet de laatste keer zijn dat ik Future Palace aan het werk heb gezien. Ik zag hen al meermaals als voorprogramma bij verschillende bands en afgelopen zomer mochten ze de metaldome opwarmen op Graspop. Die laatste was veruit de beste show die ik al van deze band heb mogen aanschouwen. Ik was dus enorm benieuwd wat het zou geven om hen als headline act aan het werk te zien.
Seven Blood
De avond inzetten was weggelegd aan de dames en heren van Seven Blood. Ze omschrijven zichzelf als een emo metal band, maar qua genre was het voor mezelf net iets te flets. Wel had de frontvrouw een zeer unieke, net iets zwaarder klinkende stem, die echt m'n aandacht wist te bemachtigen. Ze kregen de zaal in elk geval al wel een beetje opgewarmd voor de volgende act.
Our Promise
Met een bandlogo dat vergeleken kan worden met het lettertype van Lorna Shore, maar dan op een paars/rozige achtergrond, kon het echt alle kanten uit wat de volgende band zou brengen. De naam "Our Promise" klonk dan ook weer net iets te soft voor dat duistere lettertype, dus dat maakte alles nog net iets meer verwarrend. Maar man... Vanaf het moment dat de heren van deze band het podium opkwamen, gebeurde er iets magisch in de zaal. Ze brachten zodanig veel energie en enthousiasme met zich mee, dat iedereen meteen losging. Met een stijl die ik alleen maar kan omschrijven als de vroege Electric Callboy jaren, was het dan ook niet moeilijk om het publiek bezig te houden.
Beide zangers gaven ons, elk op hun eigen manier, een zeer sterke performance, met de nodige glimlachjes van de grunt-vocalist. Met hun zessen werd het heel erg duidelijk dat dit podium voor hen te klein was, maar ik twijfel er ook absoluut niet aan dat ze snel zullen doorgroeien naar de grotere podia. In de zaal werd de ene na de andere moshpit, circlepit en wall of death opgestart. Ja hoor, de sfeer zat er goed in. Ik ga Our Promise in elk geval nog goed in de gaten houden en hoop hen in de toekomst nog vaak live te kunnen aanschouwen.
Future Palace
De hele zaal was dus ondertussen goed opgewarmd en had maar al te veel zin in de hoofdact; Future Palace. Alleen... vanaf nummer een (Malphas) had ik een gevoel van "tiens, ik heb ze al veel beter gezien". Een paar tracks later kondigde zangeres Maria Lessing dan aan dat ze een beetje ziek is en dat we haar wat moesten helpen tijdens de avond. Dat verklaart veel. Erg jammer wel, want ik weet hoe goed deze band kan zijn, helaas hebben we dat op deze avond niet te zien gekregen.
De zaal was ondertussen ook weer wat gekalmeerd en kreeg pas echt zijn enthousiasme terug vanaf het dansnummer Decarabia (schijfke wel). Ook het hierop volgende Fever werd nog heel goed onthaald door het publiek en hier werd nog verder op gemosht en gedanst. Een akoestische versie van Lately bracht het tempo dan weer wat naar beneden en bracht een intiem momentje. Al viel het hierdoor nog harder op dat de stem van Maria zwaar aan het afzien was. Ze deed wel echt haar uiterste best om doorheen de avond al haar hoge noten en zware grunts te halen. Of het zo slim is voor haar stem is iets anders, maar als fan in het publiek kan je hier alleen maar respect voor hebben. Verdere hoogtepunten in hun set waren voor mij het heel krachtige en empowering Echoes of Despatiry en gebruikelijke afsluiter Paradise.
Ik denk dat ik voor de grote meerderheid van de zaal kan spreken als ik zeg dat Our Promise wel echt de sterren van de avond waren en jammer genoeg niet de main act. Dit tweede voorprogramma heeft de hele zaal van hun sokken geblazen en bracht zo'n waanzinnige hoeveelheid energie dat niemand kon blijven stilstaan. Het is heel lang geleden dat ik nog zo onder de indruk was van een voorprogramma. Deze band heeft gewoon iets magisch en ik denk oprecht dat ze het nog ver gaan brengen als ze zo blijven verder doen. Future Palace ga ik sowieso nog een keer zien, op een volgende concert of festival, wanneer Maria hopelijk wel het beste van zichzelf kan geven. Ze zat er duidelijk zelf heel erg mee in dat dit hier niet kon, maar hey... ziek is ziek. Ze hebben gedaan wat ze konden en hebben op die manier alleen maar respect gekregen van het ganse publiek.
Vrijdag 6 december 2024, Trix (Antwerpen) | Tekst: Ilke Clissen, Foto's: Tim Vermoens (Gigview)