Afgelopen vrijdag trok ik nog eens naar de Biebob, voor mijn allerlaatste concert van het jaar. Toegegeven, ik had er eerlijk gezegd niet zo heel veel zin meer in. Nog steeds een beetje verkouden, vrij uitgeput na een zware werkweek en ik ging er van uit dat ik bijna niets ging kennen van elke band die hier zou gaan optreden. Gelukkig is de Biebob maar een kwartiertje rijden voor mij, dus dat viel allemaal al wel goed mee. Eenmaal aangekomen bij de ticketcontrole gokte de man aan de balie dat ik Ilke was, na te zeggen dat ik op de guestlist zou moeten staan. Ondanks dat ik waarschijnlijk gewoon een van de enigen was die op de guestlist stond en de gok daarom niet zo heel moeilijk was, dacht ik meteen: “ahaa, dat is stap één!”. Het is momenteel namelijk mijn levensdoel geworden om daar binnen te wandelen en van die twee kerels een “Aaaah, dag Ilke!” te krijgen, omdat ik daar nu eenmaal heel graag naar een concert ga kijken. Helaas denken onze fotografen hier anders over en kon ik ook geen enkele andere fotograaf bespeuren in de zaal. Het is daarom deze keer te doen met enkele live video's van andere venues om dit artikel toch iets kleurrijker te maken.
Brymir
Eenmaal ik vooraan in de zaal stond, vlak bij het podium, met een bangelijk goed zicht, ging dat gevoel van “kheb er eigenlijk niet zo veel zin meer in” meteen over naar een combinatie van rust en excitement, hoe raar dat ook mag klinken. Ik was gewoon zo blij om nog eens in den Biebob te mogen staan. Brymir was net aan hun set begonnen wanneer ik goed en wel gesetteld was en de sfeer zat er meteen in. Geweldig goeie folkmetal met een bangelijke frontman. Ik wist niet wat ik van deze band moest verwachten, maar ik was zo onder de indruk dat ik op dat moment al overtuigd was dat ik hier een patch van zou kopen op het einde van de avond. De zaal kreeg nummers voorgeschoteld over depressie, liefde (of chicken wings) en zelfs zalm. Jawel, de vis. Deze track ging dus over de vervuiling van de oceanen, wat ik altijd kan appreciëren, maar werd op zo'n ludieke manier aangekondigd dat er bij het ganse publiek wel een glimlachje vanaf kon. Al bij al, heel sterke performance met massa's energie van een geweldige band!
Skálmöld
Skálmöld kreeg dan ook een publiek voorgeschoteld dat al aardig opgewarmd was en het ging tijdens hun set alleen maar beter. Blootsvoets kwam de band het podium op, waarna de enige kerel waarvan ik niet had verwacht dat die stevige stem bij hem zou passen, begon te brullen als een echte Viking. Het was bij deze band dat ik ineens een epiphany kreeg; eigenlijk is folkmetal gewoon powermetal, maar dan met een boze zanger! Allez... Niet dan die mannen echt boos waren, ze amuseerden zich, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Ondertussen was mijn gevoel ook nog meer aan het omslaan naar: “dit zou wel eens een van de beste shows van de laatste maanden kunnen zijn!”. Ik had buiten mijn geweldig goede zicht ook nog eens genoeg ruimte om te kunnen dansen en headbangen, zonder dat ik moest uitkijken voor mijn haar dat in andere mensen hun gezicht zou vliegen.
De beweging in de zaal werd nog extra aangemoedigd toen de bassist aandrong op een wall of death. Na enige twijfel splitste het publiek zich in twee om dan over te gaan in een succesvolle wall of death en moshpit. I mean, kunde het u inbeelden? Een wall of death? In de Biebob? En ik die niet tegen een muur geplet stond? Én iedereen vond het leuk??? Zalig toch! Hierna bleef de pit ook nog voor de rest van de avond geopend en ontstonden er nog enkele spontane circlepitjes. Uiteindelijk heb ik toch een nummer van deze band herkend, dus ik was best wel trots op mezelf. Ik had op voorhand ook niet gedacht dat ik hun set zo goed zou vinden, omdat de stem van de zanger op CD niet helemaal mijn ding is, maar live vond ik hen geweldig! Bon, twee patchkes kopen op het einde van de avond dus!
Finntroll
Tot slot hadden we nog de trollen van Finntroll! Het werd een beetje drukker in de zaal, maar eigenlijk... Dit was echt de perfecte hoeveelheid volk voor in de Biebob. Vol genoeg om je niet ongemakkelijk te voelen wanneer jij je helemaal aan het geven bent, maar nog steeds ademruimte (ondanks de absurde hoeveelheid rook), geen sardientjesgedoe en bewegingsvrijheid om je haar in de lucht te zwieren. Dat was dan ook wel nodig tijdens deze performance, want stilstaan was geen optie. Als je dacht dat Skálmöld al veel energie vroeg van hun publiek, dan mocht je nu nóg een tandje bijsteken. Klappen, heuj'en, headbangen, brullen, moshen en alles door elkaar.
Ik moet toch ook wel eventjes vermelden dat die mannen echt de meest bangelijke mic stand hebben (zie foto). Ook de outfits en trollenoortjes zijn een leuke touch. Al vraag ik mij nog steeds af hoe die zo goed blijven zitten, aangezien zij zelf ook best wel bewogen met hun koppekes. Zij brachten nog een geweldige set, gevuld met oudere en nieuwere tracks (al zou ik het niet weten want ik kende er zelf maar een nummer of drie van), waar de fans helemaal wild van werden. Super goeie performance ook weer met de nodige hoeveelheid energie op het podium.
Aan het einde van de avond ging ik dus, vrij onverwacht, met een heel voldaan gevoel en twee nieuwe bandpatchkes naar huis. Al kon ik toch ook wel opgelucht ademhalen, wetende dat ik nu eindelijk kan uitrusten en bekomen van deze heel drukke afgelopen paar weken. Zo, mijn concertjaar zit er dan weer op! Al bij al was mijn jaar zeer geslaagd als het aankomt op livemuziek en heb ik het gemis van die vorige twee (zeer trieste) jaren meer dan goed kunnen maken. Ik hoop dat ook jij hebt kunnen meegenieten door het lezen van mijn verslagen en dat je dat volgend jaar nog steeds zal doen. See you in 2023!
Vrijdag 9 december 2022, Biebob (Vosselaar, BE) | Tekst: Ilke Clissen