14 mei 20233 minuten om te lezen

Concertverslag | Eisbrecher, Trix

Eisbrecher was geen onbekende band voor mij; ik had hen al twee keer zien optreden op Graspop. Telkens weer gaven ze daar een geweldige performance en dit maakte mij wel heel benieuwd hoe een headline show van deze band er zou uitzien. Om deze reden trok ik op 11 mei nog eens naar de Trix in Antwerpen. Als voorprogramma brachten zij mede Duitsers Maerzfeld met zich mee.

Nog voor die laatste het podium opkwam, brak Alexx Wesselsky nog even het ijs door het podium op te komen en het publiek persoonlijk te bedanken voor het feit dat we na drie lange jaren nog steeds onze tickets hadden bijgehouden. Hij gooide dan wat twixkes, maxen en milky ways het publiek in voordat hij ons voorstelde aan het voorprogramma. Maerzfeld gaf net zoals onze headliner een stevig staaltje Duitstalige industrial metal. De zaal werd dan ook al goed opgewarmd, ondanks dat er op dat moment nog niets van te merken was dat deze show net niet werd uitverkocht. De sfeer zat er goed in, onze armen werden wakker gemaakt door veel mee te klappen en met wat aanmoediging van de zanger weerklonken al enkele enthousiaste Eisbrecher-chants doorheen Trix.

Ongeveer een half uur na het einde van hun set, was het dan de beurt aan Eisbrecher! Omdat Maerzfeld hun hele show lang in het Duits gepraat had met het publiek, vroeg Alexx of we wilden dat hij tijdens hun optreden in het Engels of Duits zou praten. Enkele enthousiastelingen vlamden er dan spontaan “Deutsch!” uit en het enige wat ik kon denken was “fakk”. Ik heb dan ook niet veel verstaan van de rest van de avond. Nam niet weg dat de sfeer enorm leuk was en hetgene wat ik wel kon begrijpen, maakte nog maar eens duidelijk wat voor een wholesome man er hier op het podium stond. Op het einde van de avond deden mijn kaken dan ook pijn van het lachen. Eisbrecher gaf dan nog even credit aan Maerzfeld voor de chants tijdens hun set en drongen aan dat we nu hetzelfde zouden doen voor het voorprogramma.

Verder werd de show nog voorzien van een fotomoment waarbij de band een drietal poses aannam waarvoor vele mensen in de zaal hun smartphone bovenhaalde. Dit werd gevolgd met de uitspraak dat we nu onze verdomde telefoons weg moesten houden voor de rest van de avond, onze ogen moesten gebruiken en gewoon moesten genieten. Ik moet je zeggen, hierna was de sfeer wel een pak enthousiaster. Nog meer mensen klapten mee tijdens de nummers er werd luider meegeroepen. Al kan dit er ook mee te maken hebben dat zowat al hun bekendste nummers hierna pas gespeeld werden.

Eisbrecher © Wim Van Sand

Alez, begrijp me niet verkeerd, tijdens de eerste helft van hun set zat de sfeer er ook goed in, maar buiten Nein Danke heb ik zelf geen enkel nummer herkend voor Im Guten Im Bösen. Het was eigenlijk zelfs pas bij FAKK dat de boel echt ontplofte. Hierna werd de ene na de andere hit gespeeld en daalde het energieniveau ook niet meer. Al blijf ik het wel nog altijd vreemd vinden dat ze hun shows niet afsluiten met Miststük, maar wel met het tragere Out Of The Dark. Dan heb je zo'n geweldig nummer met massa's energie en ga je toch nog afsluiten met een soort moodkiller, naar mijn mening. Vlam hier enkele rapstukjes en outfitchanges bij en dan heb je een goed idee van de show die we kregen in Antwerpen. Uiteraard werden er op het einde weer pluche ijsbeertjes het publiek in gegooid, maar ook deze keer mocht het niet zijn. Ik ging dan maar weer met lege handen en moe, maar voldaan naar huis.

Kortom, het was weer een hele goeie show! Veel geheadbanged, veel geklapt, massa's sfeer en de meest wholesome man uit de Duitsland op het podium. Dat is wat je wil bij een Eisbrecher show. Op zich niet enorm veel verschil tegenover hun festivalshows, maar nog steeds bangelijk goed.