Een trip waarin ik werd meegesleurd en me maar al te graag blindelings liet vallen. Een trip van klimmen en diep vallen.
Door omstandigheden was ik er nog niet toe gekomen om onderstaande review online te plaatsen. Toch vind ik het belangrijk dat zowel de heren van Ricky Bekstok als het duo van Doodseskader, die welverdiende review krijgen na de fantastische try-out show die ze vorige week speelden. Voor dit verslag een iets andere insteek dan dat jullie van me gewoon zijn. Normaal baseer ik me op de nummers en sfeer tijdens de show en beschrijf ik hoe die avond er voor mij uitzag. Ditmaal laat ik m’n gevoel voor zich spreken. Een gevoel dat met momenten zo overweldigend was.
18 november 2022. Een hoogdag voor de liefhebbers van Doodseskader. Naast de albumrelease van Year One, stond die dag ook een try-out show op de agenda in misschien wel één van de meest charmante concertzalen van West-Vlaanderen; Muziekclub 4AD te Diksmuide.
Binnen een week, op vrijdag 2 december, staat de album release show gepland in de AB Club (te Brussel). Een show die behoorlijk snel was uitverkocht.
Hun try-out show in de 4AD was echter niet uitverkocht. Het was heerlijk om deze show van op de eerste rij in een best wel kleine zaal te mogen meemaken.
Aanvankelijk stond m’n concertverslag gepland voor na de release show, maar toen ik collega-fotograaf Pieter zag in Diksmuide, twijfelde ik geen seconde om van deze try-out ook iets neer te pennen.
Een uitje dat gepland stond als een familie-uitstap, want m’n tienjarige dochter had al meerdere malen gevraagd wanneer ze éindelijk ook eens een optreden mocht bijwonen. Niet zo evident. Maar met een show op vrijdag, niet zo ver van huis, leek het me de ideale gelegenheid om haar eens te laten proeven van het hele ‘concert-gebeuren’. Toch wel wat spannend.
Na wat technische problemen (wat ons werd verteld) gingen rond 20u15 de deuren open. Helemaal klaar voor die front row experience waar m’n dochter zo op hoopte. De zin om te beginnen tellen ontbrak me wat, maar ik gok dat er zo’n 100 à 150 man aanwezig was. Niet slecht voor een try-out van deze best wel jonge band.
De avond werd geopend door support act Ricky Bekstok. Een olijk trio dat perfect weet hoe ze voor sfeer moeten zorgen. Ik had totaal geen idee wat ik kon verwachten want over Ricky Bekstok vind je online bitter weinig terug. De nieuwsgierigheid was groot. Net als het enthousiasme toen het drietal begon te spelen.
Kermispunk, zoals ze zelf zo mooi omschrijven. Rondspringen en dansen zijn wel twee kernwoorden die erg van toepassing waren.
Quasi onmogelijk om stil te blijven staan. Dat ik meerdere malen gelachen heb om hun enthousiasme en hun manier van performen. Een drietal dat ik graag nog eens aan het werk zou zien. Een fantastische keuze van Tim en Bert (a.k.a Sigfried Burroughs) om Ricky Bekstok als support act te vragen.
Om 21u30 was dan eindelijk het moment aangebroken waarop we allemaal wachtten. De opkomst van Tim en Sigfried (a.k.a. Doodseskader). Een tweemansband die zoveel muzikale genres weet te combineren en zo een heel nieuw geluid ontwikkeld heeft en vele grenzen overstijgt. Een geluid dat ze zich ondertussen eigen hebben gemaakt. Met enkel een drumstel en basgitaar als instrumenten en lyrics die erg hard kunnen snijden.
Het is een evenwichtige mix geworden tussen nummers van hun debuutalbum ‘MMXX: Year Zero’ en hun jongste plaat ‘Year One’, aangevuld met hier en daar een losstaande track. Elk nummer ondersteund met visuals, waarbij de lyrics (gedeeltelijk) achter het duo geprojecteerd werden. Nogmaals werd duidelijk dat dit geen luchtige nummers zijn. Elke track kent zoveel inhoud, diepgang en gevoel. Na hun nieuwe album ‘Year One’ gehoord te hebben wist ik onmiddellijk dat dit toch wel hét album van 2022 is. Niets van wat ik dit jaar heb ontdekt kan tippen aan de sound die Tim De Gieter en Sigfried Burroughs op dit album produceren én ook live weten te brengen.
Een trip waarin ik werd meegesleurd en me maar al te graag blindelings liet vallen. Een trip van klimmen en diep vallen. Met als twee hoogtepunten de nummers Blood Feud en afsluiter Still Haven’t Killed Myself.
Kippenvel en rillingen. In vervoering gebracht. Iets wat misschien maar een handvol artiesten kan bereiken, maar deze heren deden het toch maar. En dat tijdens een try-out show.
Het duo speelde een set van ruim een uur. Een set die gerust wat langer mocht duren. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen.
Tussendoor hier en daar een woordje van Tim (die herstellende was van een bronchitis). Het was voelbaar. De dankbaarheid was groot. Van hen, maar ook van het publiek. Hartverwarmend op een bepaalde manier.
Ik zag Doodseskader vorige week voor de tweede keer live aan het werk en ik kan enkel maar zeggen dat ik enorm uitkijk naar de album release show in de AB Club volgende week. Deze week zijn nog een aantal tickets online gekomen voor deze uitverkochte release show. Voor wie er dus wil bij zijn; snel zijn is de boodschap. Ik kan het ten zeerste aanraden.
vrijdag 18 november 2022, 4AD (Diksmuide) | Foto's: Pieter Bouckhout Tekst: July Bara