Twee afscheidsconcerten in een maand? Dat moet toch niet te vaak meer gebeuren hoor! Aan het begin van de maand moesten we nog afscheid nemen van You Me At Six, en ook DIRK. houdt er (voorlopig) mee op, helaas. Natuurlijk moesten we er voor de laatste keer (of ja technisch gezien voorlaatste aangezien er twee shows waren) nog een keertje bij zijn.
Geen voorprogramma, want er is maar één groep die telt op 19 december in De Kreun: DIRK. Voor wie de groep nog niet kent: je bent een beetje laat van de partij, maar toch even een kleine recap. DIRK. bestaat uit vier vrienden die een kleine 10 jaar geleden besloten een groepje op te starten. In 2016 eindigden ze derde tijdens Humo's Rock Rally en in 2018 brachten ze hun eerste album uit, dat heel toepasselijk de titel album droeg. Twee jaar later volgde Cracks in Common Sense en vorig jaar de laatste Idiot Paradise. Alle drie enorm sterke albums, dat is zeker.
Alle drie de albums kwamen dan ook aan bod tijdens de set van ongeveer anderhalf uur. Vooral aan het begin werd weinig tijd besteed aan praten en werd er vooral gefocust op zoveel mogelijk muziek spelen. Klassiekers zoals Sick 'N Tired, Half-Life en Hit mochten natuurlijk niet ontbreken. De sfeer zat er alleszins goed in; zowel het publiek als de groep zelf waren enthousiast.
Naarmate de avond vorderde kwamen de tongen ook al wat losser. Zo kregen we ook een kleine anekdote. Om een beetje in te spelen op de wensen van het publiek had DIRK. op voorhand eens gepolst welke liedjes men graag wilde horen. Tot hun grote verbazing kwam daar één verrassing uit: The Hours, een cover van Beach House. Het is een nummer dat ze inzonden voor een mogelijke plaats op Leffingeleuren en later ook gebruikten voor hun deelname aan Humo's Rock Rally. Met veel liefde (en een kleine fuck you want het is en blijft een cover) werd deze dan ook halverwege aan de setlist toegevoegd.
Fuckup blijft toch één van de topplaten van DIRK., voor mij toch. En voor het publiek was dat duidelijk ook het geval. De song werd ingezet met een voice recording van Kate Ryan die vertelde dat ze eens een boysband hoorde met een mannennaam. Ze dacht dat dit Jan was maar het bleek Dirk te zijn. Voor de lengte van een liedje werd dan ook hun naam eventjes Jan. Een leuke twist, want gevoel voor humor heeft zanger Jelle wel. Enkele liedjes later was het alweer tijd voor 'de laatste', namelijk Alarms.
Wat is een concert zonder een encore, right? Als afsluiter werden er nog drie liedjes gespeeld. Toothpick natuurlijk en dan nog Toulouse en Artline. Nog een dik applaus en helaas zat het erop. Ze zullen zeker gemist worden, maar gelukkig kunnen we blijven genieten van hun muziek op Spotify, YouTube of waar je ook luistert!
Woensdag 18 december 2024, De Kreun (Kortrijk, BE) | Tekst: Maui Vindevogel