Ik probeer altijd met een open blik naar optredens te gaan en een positieve schwung te geven aan wat ik die avond heb gezien. Zo ook op deze herfstige dinsdagavond in Antwerpen, waar ik na 25 jaar nog eens Cradle of Filth ging beleven.
De aftrap van de avond werd gegeven door het Franse 4-tal Naraka. Starten met een ontbloot bovenlijf wil meestal zeggen dat er meteen gas gegeven wordt. Vooraf kende ik de band niet, maar al heel snel werd duidelijk dat dit kwartet een combinatie van death metal en trash brengt. Aan inzet ontbrak het hen zeker niet, al had ik vrij snel de indruk dat elk nummer inwisselbaar was. Lag dat aan het feit dat ik de songs niet kende? Geen idee, en hopelijk kan de band mij bij een van hun volgende optredens een ander gevoel geven.
Vooraf was ik verrast te zien dat Alcest als main support mee was op deze Europese tour. Ook heel veel plaats voor blijdschap, want eindelijk had ik de mogelijkheid om Alcest aan het werk te zien. En kort samengevat, het was etherisch. Het was alsof je in een bos was verdwaald met elfjes rond je. Kwetsbaar, donker, hoopvol, gewoon mooi. Bezieler van de band, Stéphane Paut, beter bekend onder zijn artiestennaam Neige, had er ook heel veel zin in. Hij stond dan ook bijna heel het optreden met een brede glimlach op zijn gezicht hun sfeervolle versie van blackgaze te brengen. Voor het eerst zag je in de zaal ook een duidelijke afsplitsing van het publiek. Voor sommige Cradle fans was dit te soft, en voor de Alcest fans was dit het hoogtepunt van de avond. De vrees die ik had toen de affiche werd aangekondigd, kwam dan ook uit.
Cradle of Filth dan. Voor iemand die het bouwjaar 1980 heeft, is COF een essentieel onderdeel geweest van de tienertijd. Opzichtelijke merch met naakte vrouwen, antireligie ... inderdaad, ze hadden alles om je ouders de gordijnen in te jagen. En zo te zien werkt het nog altijd, want de rij aan de merchandise was opmerkelijk lang. Blijkbaar zit er geen sleet op de Jesus is a cunt shirts. Maar nu dus het optreden. Mijn missie bij Brothers in Raw is altijd het positieve blijven zien, zelfs in negatieve situaties. Bij deze show was dat makkelijker gezegd dan gedaan. De band speelde nog altijd met evenveel show en overtuiging als 20-30 jaar geleden ... maar net daar knelt het schoentje toch wat. Het kwam bij mij binnen als een soort persiflage op zichzelf. De band was in vorm, het geluid stond goed en hard en de diehardfans waren uitgelaten dat ze eindelijk Dani Filth en co nog eens op een podium konden zien.
Een Cradle Of Filth show blijft een belevenis, het blijft afdalen in de kelder van Dani's fantasie en op dat punt haalden ze zeker een 10/10. Theatrale symfonische gothic metal. Niet meer, niet minder.
dinsdag 4 oktober 2022, Trix (Antwerpen, BE) | Foto's: Wim van Sand, Tekst: Andy Decroos