Bij Brothers in Raw kijken we soms ook even over de landsgrenzen heen voor interessante shows. En Noord-Frankrijk is voor deze ingeweken Oost-Vlaming dichterbij dan pakweg een show in Vosselaar. Zo ging ik woensdagavond richting Noordzee voor een optreden waar ik al heel lang naar uitkeek. Twee van mijn favoriete bands in een prachtige locatie.
Nadat ik een paar rondjes moest rijden en uiteindelijk doorhad dat de concertzaal (gelegen op een schiereilandje in een rivier) enkel bereikbaar was met de benenwagen, parkeerde ik de auto en zette mijn wandeling in. Mijn eerste indruk? Wat een prachtige zaal! Het gevoel dat de zaal je geeft, valt moeilijk te omschrijven. Maar geloof me, het is WOW. Na wat opzoekwerk bleek het een een 18e-eeuwse buskruitopslagplaats (scrabblescore 100) te zijn.
Maar de muziek dan.
Fall Of Messiah. Een band die al sinds 2011 alles een beetje op een eigen gezapig tempo doet. Hun laatste album kwam uit in volle covidcrisis op het Britse Church Road Records en het is pas sinds ongeveer een jaar dat ze de nummers van dit album kunnen voorstellen aan het publiek. En dus voor mij ook de eerste keer. Het moet gezegd: ik werd omvergeblazen. Vaak wordt Fall Of Messiah in het zelfde schuifje gestoken als Deafheaven en Alcest, maar voor mij persoonlijk klinken ze heel anders. En dat kwam vooral naar voor tijdens hun show. Postrock momenten die hand in hand gingen met soms door merg en been snijdende screams, die vaak ook gedaan werden zonder maar een microfoon in de buurt. Voeg daarbij vlagen black metal bij en je hebt echt wel een unieke sound die alle kanten kan uitgaan. Zowel de band als het publiek hadden grote waardering voor elkaar en dit oversteeg het gegeven opwarmer of support act. Dit was een dubbele headline show.
BRUIT ≤ dan. Trouwe lezers van Brothers in Raw zullen zich nog wel herinneren dat zowat iedereen van onze crew laaiend enthousiast was over hun show op Dunk!festival 2022. Ongelooflijk mooie, dreigende, vernietigende geluiden die meer zijn dan een streepje muziek. De 200-tal aanwezigen keken dan ook uit naar de show van hun landgenoten. Setlistgewijs was er nog niet veel veranderd, wat ook totaal niet nodig was. Maar het klonk zo verdomd vol. Een perfect geluid, mooie visuals en vooral 4 bandleden met tonnen passie voor hun werk. Je kan uren blijven kijken naar de violist/bassist, de gitarist/knoppentovenaar en de cellist. En dan begin ik nu een nieuwe zin voor de drummer, want volgens mij is dat een robot. Hoe die man kan schakelen tussen drumstijlen ... onwaarschijnlijk indrukwekkend hoe hij ze allemaal beheerst! Afsluiten deden ze met de titeltrack "The Machine Is Burning" en dat is iets wat je moet meemaken. Ik beloof je dat elke vezel in je lichaam erop zal reageren? Geloof je me niet? Kom op 14 december naar Magasin 4 in Brussel voor hun voorlopig laatste Belgische show in een lange tijd, en kom dan achteraf een praatje slaan. Bruit ≤ moet je voelen.
woensdag 2 november, Les 4 Ecluses (Duinkerke, FR) | Tekst & foto's: Andy Decroos
