"Nog eens Beth Hart, Jan? " hoor ik u al denken. Awel, sorry but not sorry. De dame beschikt nu eenmaal over één van de meest fenomenale stemmen die ik ooit gehoord heb en haar muziek raakt mij steevast diep in het hart. En ik ben zeker niet de enige want in de Stadsschouwburg zag ik toch een aantal gezichten die er bij haar vorige concerten ook bij waren. Maar of je haar nu voor de eerste of voor de -igste keer live, het was genieten van de eerste noot tot en met de laatste.
Er was geen voorprogramma, stipt om 20u speelde de intro tape Billlie Holiday's He's Funny That Way. Waarna de muzikanten het podium betraden en Tell Her You Belong To Me inzetten. We hoorden Beth vooraleer we haar zagen, zoals we dat gewoon zijn kwam ze al zingend op en liep ze tussen haar publiek de zaal in. Haar jukebox ging verder open met Sinner's Prayer. Beth maakt graag reclame voor haar grote idool Melody Gardot alhoewel ze toch haar eigen grote stempel op Your Heart Is As Black As Night drukt.
Tom Waits' Chocolate Jesus noemt ze dan weer "funny as hell", een mening die ik met haar deel.
Waarna de covers erop zaten en het tijd was voor de originals. Met een stomend Bad Woman Blues om te beginnen. De gospel song Spirit of God werd veel sneller gespeeld dan de albumversie. "Bill (de drummer, nvdr) is gonna torture me." lachte Beth. War in my Mind volgde en een versie van Fire on the Floor, die toch wat mak klonk en punch miste.
Dan was het tijd voor Beth solo aan de piano. Een stuk in de show waarin ze vaak haar emoties deelt met haar publiek. We hoorden vanavond een verhaal over een tv-show in Duitsland, bevestigde ze haar liefde voor echtgenoot Scott en benoem ik "I'm going through meno pause, so I cry every two minutes." tot meest openhartige quote van de avond. Mechanical Heart horen we niet vaak live. Iedereen werd stil bij de ode aan alle moeders Mama, This One's For You en kon ik de ogen weer niet droog houden tijdens Leave the Light On.
De band kwam er weer bij en het was tijd voor de akoestische set met een hoofdrol voor drummer Bill die zalige dingen met een simpele basdrum en allerlei handpercussie instrumenten in Sugar Shack. Beth nam zelf ook een gitaar ter hand voor Broken & Ugly en, wat we kennen als de hidden track uit Screamin' For My Supper, House of Sin. Ik hou er wel van dat Beth Hart in haar setlists toch altijd weer weet te verrassen door van die vergeten pareltjes op te vissen.
Er werd afscheid genomen van het publiek maar natuurlijk was er nog tijd voor de encore. Die begon eenvoudig met gitarist John en Beth vooraan het podium gezeten voor het immer mooie Thankful. Natuurlijk mocht er vanavond geen song uit het Tribute to Led Zeppelin album ontbreken. Finaal afgesloten werd er met Whole Lotta Love.
We weten dat Beth Hart ondertussen ook regelmatig even de studio induikt om aan nieuw materiaal te werken dus de volgende keer dat ze bij ons passeert is het hopelijk om die nieuwe (ongetwijfeld prachtige) songs aan ons voor te stellen.
dinsdag 13 juni 2023, Stadsschouwburg (Antwerpen) | tekst + foto's: Jan Guisset
Met dank aan: Greenhouse Talent