Emotioneel gezuiverd door een dubbele portie puurheid.
Als er één liveshow is waar ik het afgelopen half jaar enorm naar had uitgekeken, dan was het wel deze. Geen verrassing. Amenra, met hun releaseshow van 'De Doorn'. En om de avond compleet te maken werd het voorprogramma verzorgd door niemand minder dan Ikraaan. Mijn avond kon niet meer stuk! Na hun try-out show in Diksmuide twee weken geleden, lagen de verwachtingen best hoog.
Alweer een concertverslag van Amenra? Ja! En dat met een hele simpele argumentering. Kan je hun album ‘De Doorn’ met hun album ‘De Doorn (Alternate Mix)’ vergelijken? Neen! Dat zou zijn als appels met peren vergelijken. Datzelfde geldt ook voor hun laatste twee shows die ik bijwoonde, namelijk de try-out show in Muziekclub 4AD en de releaseshow in het Koninklijk Circus. Waren er gelijkenissen? Zeker en vast! Maar er waren ook zoveel verschillen, en net daarop probeer ik deze keer mijn focus te leggen.
Het Koninklijk Circus. Een locatie die zo’n kleine 150 jaar geleden voor het eerst de deuren opende en jarenlang ruimte bood voor verschillende shows en optredens. Na een volledige renovatie heeft de zaal zich ontpopt tot de prachtige, imposante ruimte die ze nu is. Er wordt wel eens gezegd dat het Koninklijk Circus tot één van de mooiste concertzalen van ons land behoort. Wel, ik denk dat dat een mening is die ik deel. Van alle concertzalen die ik al heb bezocht, is dit toch wel één van de mooiste. Een ronde zaal omringd door hoge, steile balkons. De hoge nok van de zaal zorgt voor het ‘circusgevoel’.
Als ik 'circus' hoor, is het eerste woord dat bij me opkomt 'clown'. Toeval of niet, maar de avond werd geopend door Ikraaan, wiens alter ego een clown is. De clown is een in het onderbewustzijn gecreëerd alter ego die de emoties alsook het goede en slechte in ieder van ons weergeeft. Het is de verteller van haar onderbewustzijn en deelt niet enkel haar eigen verhalen maar ook die van mensen dicht rondom haar.
Voor wie Ikraaan niet kent, kan ik enkel maar aanraden om zeker eens naar haar muziek te luisteren. Ik kan me wel inbeelden dat er wat verbaasde blikken zijn geweest toen aangekondigd werd dat Ikraaan het voorprogamma van Amenra zou verzorgen. Toch vond ik dat een meer dan logische keuze. Niet alles moet metal-gerelateerd te zijn. Zoals Ikraaan vind je er trouwens niet veel. Ze is niet de zoveelste dertien in een dozijn artieste. Neen, wat zij weet te brengen is eerlijk en puur. Een puurheid die je met die van Amenra kan vergelijken. Het was dus helemaal niet verwonderlijk dat deze dame Amenra aankondigde.
Ook al deed Ikraaan ‘slechts’ het voorprogramma (dat klinkt precies zo negatief, terwijl het helemaal zo niet is), toch neem ik heel graag de tijd om m’n eerste live ervaring met Ikraaan te delen. Want hoe fragiel en verlegen ze met momenten ook overkwam, uiteindelijk hing iedereen die toen in de zaal aanwezig was aan haar lippen. Met haar driekoppige band wist ze me op de meest eerlijke en dankbare manier volledig in te pakken. Gekende nummers als Dode Bloem en Dans raakten me diep, net als de nummers die ons nog ongekend waren. Tussen de nummers door werden we toegesproken door haar ‘alter ego’. Ja, dit prachtige talentje kreeg een hele zaal stil zonder dat daar al te veel show voor nodig was. Broos, intiem en eerlijk. Een puurheid die ik erg weet te appreciëren.
Het voorproevertje werd afgesloten met de drie bandleden die zich in formatie achter Ikraaan vervoegden. Wat was dat een mooi beeld om te zien. Een moment waarop ik weer oprecht veel dankbaarheid voelde. Dankbaarheid bij het viertal on stage. Dankbaarheid bij mezelf. Een pop-up bericht in mijn hoofd; ‘bij thuiskomst, data van optredens van Ikraaan checken!!!’ Wat ik ook heb gedaan, want dit is een artieste waar ik meer van wil horen.
Met de release van haar debuutalbum ‘Geestelijke Gezondheidszorg’ in het vooruitzicht kijk ik er nog meer naar uit om haar opnieuw te horen en te zien stralen tijdens haar eigen releaseshow. Ik kan alleen nog maar zeggen dat het fantastisch was om die eerste live ervaring van Ikraaan te mogen meemaken in zo’n wondermooie zaal als het Koninklijk Circus.
Tussen de twee concerten door probeerde ik nog wat te genieten van de ruimte waarin ik me bevond. Zo dankbaar dat ik die ervaring daar mocht meemaken. Heel veel tijd om te genieten had ik niet want om negen uur doofden de lichten en vulden rookmachines het podium met mist. Ik stond op een fantastische plaats ergens op de eerste rij en nam die rook in m’n smoel er maar al te graag bij. In de zaal werd het muisstil. De spanning die daar toen heerste was zo hard voelbaar. Allen, wachtend om hard geraakt te worden door de klappen van Amenra. Wel een vreemd gevoel om daar toen in die best wel grote en imposante zaal aanwezig te zijn terwijl ik twee weken eerder nog zo’n intieme show van hen bijwoonde.
Van onmiddellijk omver geblazen te worden was deze keer geen sprake. Voor deze releaseshow werd gekozen voor een serene start. De Dood In Bloei. Poésie pure, aangevuld met geprojecteerde visuals. Een korte voorstelling van het vijftal wanneer van elk bandlid een zwart-wit portretfoto verscheen. Wie vorige maand hun concertfilm DIXMUDE 14-18 heeft bekeken, kon tijdens onder andere Ogentroost beelden uit deze film herkennen. De donkere visuals zogen me nog meer mee in de muzikale trance die ze wisten te creëren.
Terug even cathartische nostalgie met Razoreater. Heerlijk dat hun setlisten altijd gevarieerd zijn. Terwijl hun try-out eerder een tweedelige set leek waarbij eerst de nummers van ‘De Doorn’ te horen waren en daarna een vijftal klassiekers, werd het nu een set met een mix van nieuwe en oudere nummers. Je krijgt dus nooit tweemaal eenzelfde show te zien. Een voordeel voor de COR-fans die meerdere shows gaan bekijken.
Hoewel ik tijdens een show van Amenra normaal geen oog of oor heb voor iets anders dan de muziek, leek dit nu toch iets anders te zijn. Naast het meeslepende muzikale optreden was ook de bijhorende lichtshow erg innemend. Dat viel vooral op tijdens nummers als De Evenmens en Het Gloren toen lichtstralen synchroon omhoog rezen naar de nok van de zaal.
Er werden wel degelijk rake klappen uitgedeeld. Het ene nummer na het andere werd in ons gezicht geknald. De verbondenheid toen Colin ons in het Nederlands toezong was groot. Zijn geschreeuw ging door merg en been.
Gepijnigd en gekweld. Gezalfd en genezen. Geraakt. Voor het leven.
Die avond, emotioneel gezuiverd door een dubbele portie puurheid.
Een avond die me nog lang zal bijblijven.
woensdag 23 maart 2022, Koninklijk Circus (Brussel) | Foto's: Karel Uyttendaele Tekst: July Bara