In 2005 zag ik den Admiraal een eerste maal live op Dudstock (Dudzele). Tom Van Laere en band hadden er toen echt zin in en rockten het publiek van het kastje naar de muur met hits uit hun self-titled album Admiral Freebee uit 2003 en de nieuwkomers uit de toen net uitgekomen LP Songs. Die avond was iedereen het er unaniem over eens:
The Admiral for president!
En de Admiraal rockte verder en harder...
Eind 2020 komt plots het nieuws dat Tom Van Laere aan een overbelaste arm lijdt (diagnose: té hard gerockt). Admiral Freebee ruilde bijgevolg noodgedwongen de gitaar voor de ergonomische meer verantwoorde keyboards, wat tot een verrassende sound zou leiden.
Old schoolers hadden me op voorhand verwittigd: de Freebee trekt op geen kloten meer met zijn elektronische shit! Onder het mom Progress is impossible without change vertrok ik dus met het nodige scepticisme richting Leffinge, samen met fotograaf Franky.
Als last-minute support act kregen we eerst RAMAN (solo) voorgeschoteld.
Frontman Simon Raman bracht ons een akoestisch halfuurtje kopstem-gezang. Geen Farinelli, maar wel flarden van Jasper Steverlinck, Tamino en Jeff Buckley. Het gitaarwerk kon beter, maar jongens, wat een stem heeft die gast. Daar valt zeker meer mee te doen!
En toen... Admiral Freebee
De oude, bekende songs (Einstein Brain, Oh Darkness, Rags 'n Run, ...) dienden soms als welkome buffer om het nieuwe werk wat te kunnen digereren, maar algemeen geldt dat
- de keyboards misschien klinken als elektronische shit, maar niet slecht zijn in hun genre;
- de gitarist eruit ziet als Alanis Morissette on crack, maar zijn gitaarwerk best puik was;
- de drummer in zijn donker gat plichtsbewust het nodige batterijwerk leverde.
And what about den Admiraal?
Tom Van Laere was nog slechts een schim van zijn alter ego. Hij rockte als Bobbejaan Schoepen met artrose, danste over het podium als een ritme-loze janet en was bij momenten redelijk denigrerend tegenover zijn nieuwe bandleden, met uitzondering van Alanis. Deze laatste zocht hij stelselmatig op, in de hoop daar wat schrale troost te vinden.
Was het de tergende armpijn of het verdovende effect van de pillen ertegen? Was het de frustratie je geliefkoosde gitaarding niet meer te kunnen doen of de frustratie er niet in te slagen iets alternatiefs te kunnen bieden dat minstens even goed is?
Het doet er niet toe: het was karikaturaal en teleurstellend...
Met spijt in het hart neem ik dus na 16 jaar trouwe fandienst persoonlijk afscheid van Admiraal Freebee. Ik hoop van harte dat je nieuw project lukt, maar ik vrees ervoor.
All the best and thanks for the lovely music you gave me!!!
vrijdag 29 oktober 2021, De Zwerver (Leffinge) |
Foto's: Franky Vanhove, Tekst: Frederic Zwartjes