In TivoliVredenburg in Utrecht zag het donderdag al vroeg zwart van de vele black metal T-shirts. Niemand minder dan Abbath Doom Occulta vereerde de Domstad – voor de tweede keer, dit jaar – met een bezoek. Een selectie van nummers van zijn vroegere band, Immortal, stond op het programma. Abbath liet zijn publiek opwarmen door maar liefst drie voorprogramma’s: Hulder, Vltimas en Kampfar.
Met zo’n programma ontkom je er niet aan om vroeg te beginnen en dus trapt – de van origine Belgische – Marliese Beeuwsaert a.k.a. Marz om 18.00 uur af onder haar artiestennaam Hulder. De inmiddels behoorlijk gevulde Ronda-zaal van Tivoli geniet van de zware black metal die deze band brengt. Er is geen sprake van enige vorm van interactie met het publiek, ook niet een “welkom hier” of “bedankt dat jullie er waren”. Er wordt slechts gespeeld en dat doen ze helemaal niet slecht. Begin dit jaar heeft Hulder een full length album uitgebracht, Verses in Oath. Van dat album worden vijf nummers gebracht, te beginnen met Boughs Ablaze en eindigend met Vessel of Suffering.
Vltimas en Kampfar
Op de affiche van TivoliVredenburg wordt bij de aankondiging van Vltimas opgemerkt dat hun langverwachte nieuw album Epic wordt gepresenteerd. Wij weten echter wel beter. Immers, Epic dateert al van halverwege maart van dit jaar en de releasetour werd al op 23 maart afgetrapt in Metropool in Enschede. Ook daar was Brothers in Raw natuurlijk bij.
Vanavond is er slechts kort tijd om als opwarmer te fungeren voor Abbath. Maar deze superband van metal-iconen voelt zich daar geenszins te goed voor. Zanger David Vincent schrijdt, zoals het een man van zijn status betaamt, het nummer Epic zingend, statig het podium op. Ook de singles Invictus en Miserere ontbreken niet in de set. Wat wel een beetje opvalt is dat Vincent de overgave mist waarmee bijvoorbeeld in maart werd opgetreden. Spaart hij zich voor Graspop, wellicht? Erger is het ontbreken van hun bekendste nummer: Something Wicked Marches In. In plaats daarvan wordt afgesloten met twee andere nummers van het debuutalbum, Diabolus Est Sanguis en Everlasting. De conclusie is helaas onvermijdelijk: we hebben Vltimas wel eens beter gezien.
Al vanaf het begin van de avond kampen de mannen achter de mengtafel met problemen. Gevolg is dat Vltimas al later begint dan de bedoeling is en Kampfar al helemaal met de nodige vertraging het podium op komt. Na een lieflijk intro gooien Dolk (de artiestennaam voor Per Joar Spydevold) en zijn band er meteen een dosis agressie tegenaan met een medley van Feigdarvarsel en Ravenheart. De band bestaat inmiddels al zo’n 30 jaar en de ervaring die in die tijd is opgedaan, straalt er vanaf. Helaas uiten die ervaring en routine zich vooral aan het eind van het optreden.
Doordat er zoveel tijd verloren is gegaan met technische problemen, moet Kampfar helaas al na ca. een half uur hun set afbreken, daar waar toch ruim drie kwartier voor deze Noren in de planning staan. Maar de headliner van vanavond moet (zoveel mogelijk) op tijd beginnen. Daarom worden de laatste drie nummers van de set overgeslagen en maken ze met opgegeven hoofd plaats voor meneer Doom Occulta.
Abbath
Het gros van de fans die vanavond naar Utrecht is gekomen, is niet zozeer fan van Abbath als wel van Immortal, de band waarvan Abbath een van de oprichtende leden was. Daar waar deze kroonprins van de Noorse black metal bij optredens – zoals bijna vijf maanden geleden ook hier in Tivoli – altijd wel een paar nummers van Immortal speelt, staat vanavond helemaal in het teken van deze superband. Onder de veelzeggende naam Return To The Raven Realms tourt Abbath Doom Occulta rond met als ondertitel: Abbath Performs Immortal en vanavond is de aftrap.
Laat ik met de conclusie beginnen: hoewel de vraag gesteld kan worden of de zanger 100% bij stem is, is dit by far het beste optreden dat ik ooit van Olve Eikemo (zo hebben zijn ouders hem genoemd) heb gezien. Abbath heeft er duidelijk zin in. Zodra het metershoge doek met zijn gezicht erop naar beneden valt, wordt Mount North de zaal in geslingerd. Tussen de nummers door neemt Abbath de tijd hier en daar het publiek toe te spreken en te betrekken of zelfs tot juichen aan te zetten. Deze energie van het podium in combinatie met het oeuvre van Immortal maakt dat de helft van de zaal met regelmaat verandert in een kolkende moshpit.
Ook de bandleden die hij heeft meegenomen, weten van wanten. Vooral de leadgitarist verdient een pluim. De souplesse en nauwkeurigheid waarmee Ole André Farstad zijn werk doet, ondersteunt de zanger enorm in zijn performance. Dit geldt zelfs nog meer wanneer, zoals bij Norden on Fire en All Shall Fall, Farstad tweede viool speelt en de meester zelf demonstreert dat hij ook heel erg goed gitaar kan spelen.
Ik weet niet in hoeverre er sprake is van onoverkomelijke verschillen tussen de (voormalige) leden van Immortal, maar ik zeg: gebaseerd op dit optreden, moet die band weer als de sodemieter in oude samenstelling bijeen komen en de wereld overspoelen met nieuw zwart metaal.
Tekst: Bertus Elings | Foto's: Bianca van Barneveld
Van de foto's die Bianca bij dit optreden heeft gemaakt, is gisteren al een fotoverslag gepubliceerd. Die vind je hier.