Ik gok dat jij net zoals ik nog nooit van Wolftopia gehoord had. Enkele maanden geleden leerde ik hen kennen door hun single Hound of War, welke me aangenaam wist te verrassen en meteen ook het eerste nummer van hun debuutalbum werd. Ways of the Pack begint dus met massa's energie, maar wat vooral opvalt zijn die straffe drums. Meestal let ik daar niet zo specifiek op, maar hier kan je gewoon niet anders dan opmerken hoe goed het klinkt. Ook op vlak van melodieën doet de band zeker niet onder. De stem van Aleksander doet me een beetje denken aan die van de zanger van Omnium Gatherum, al kan Aleksander ook net iets hogere noten aan en zingt hij niet enkel super laag en duister.
Je zou nu misschien denken; "hmm... acht nummers, precies niet zoveel, zal maar een kort album zijn dan". Well... het is en blijft melodic death, korte nummers zijn hier dus niet aan de orde. Ondanks dat het dus 'maar' acht tracks zijn, komt deze met zijn 40 minuten toch aan een volwaardige lengte voor een album.
Nu, eerlijk... Veel verder dan "het doet niet onder" gaat deze op veel vlakken helaas niet voor mij. Begrijp me niet verkeerd, die drums (en overigens ook de rest van de instrumenten) blijven bangelijk, het klinkt sterk en elke zichzelf respecterende melodic death fan zal hier wel voor te vinden zijn. Echter is het niet "wauw"; af en toe is er een intro of melodie waarvan ik denk "ja, nu komt het!", maar dan blijft de rest van het nummer meestal uit en klinkt het verder gewoon goed, maar niet speciaal. Predator is hier een voorbeeld van; de intro klinkt absoluut bangelijk, maar daarna is er niet veel speciaals meer aan het nummer. Ook de intro van afsluiter I am the Storm klink prachtig en symfonisch en wordt daarna nog eens opgevolgd door geweldige melodieën, maar daarna gaat het weer een beetje bergaf. Eén nummer dat me wel omver wist te blazen is We are Pack; wat een bangelijke track is me dat! Massa's energie en emotie, echt veruit mijn favoriet van dit album.
Er zit dus absoluut wel iets in, maar het komt er gewoon (nog) niet helemaal uit, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar wetende dat dit nog maar het eerste album is van de band, maakt het me wel enorm nieuwsgierig naar wat ze in de toekomst allemaal gaan uitbrengen. En hey, misschien ben jij wel meteen helemaal in de ban van deze nummers, dus luister zeker ook zelf eens.
Releasedatum: 17 december 2021
Luister
Lees
Killer riffs, symphonic atmosphere, beautiful melodies and tempestuous rhythm pounding, accompanied by fantasy-inspired lyrics. These are the trademarks of Wolftopia. Come, join the choirs of the Pack. Ways of the Pack is the debut album of Finnish melodic death metal band Wolftopia. It was recorded in the band’s home studios in Vaasa over the summer of 2020, and mixed and mastered by Ahti Kortelainen (Tico Tico Studios). The album features eight fast-paced, bombastic metal songs, ranging from the dark to the energetic, from the angry to the empowering. Ways of the Pack is filled to the brim with complex melodic death metal that deftly walks a fine line between in-your-face aggression and bombastic grandeur.
Musically, Wolftopia takes influences from various corners of metal genres, while still upholding its unique Finnish melodic identity and sound. The lyrics, written by frontman, singer and rhythm guitarist Aleksander Okhotnikov, are inspired by fantasy literature and nature. To Okhotnikov, fantasy provides a chance to explore and delve into the rich worlds that many authors develop. In his music, he wants to combine his love of fantasy with his other love: melodic death metal.
But the rest of the band also takes pride in their craft. And that shows. Lead guitarist Topi Karhunen plays his aggressive riffs and intricate solos with great virtuosity, and the rhythm section, formed by bassist Tim Reus and drummer Tom Israels, provides a tight backbone that’s difficult to ignore.
