Je wordt wakker. Je merkt dat je armen met henneptouw vastgebonden zijn aan de leuningen van een opstaande tandartsstoel. Striempjes bloed ontsnappen aan de huid waar de knevels strak aangespannen zitten. Een riem rond je middel kleeft je lichaam tegen de stoel. Je benen bungelen zonder enig houvast. Je brein tracht te beseffen wat er gaande is. Drie meter voor je start een diaprojectie op groot scherm. Lichtflitsen laten je duizelen. Op het scherm beelden van ontering. Dode ogen, getraumatiseerde nog levende ogen. Van angst verwrongen gelaten. Je wil wegkijken maar merkt de cirkelzagen die zich op twee centimeter van je beide oren bevinden. Ze beginnen gestaag te draaien, steeds sneller. Je ziet de derde zaag niet, maar je hoort het ding wel fluks toeren malen, zo kort bij je achterhoofd... Je panikeert en wil het uitbrullen opdat iemand je uit die verrekte stoel verwijderen komt. Je kan niet brullen. De stevige prop in je mond verhindert dat. De enige uitlaatklep om, al was het maar enkele seconden, aan de horror te ontsnappen werd daarmee zorgvuldig de nek omgewrongen. De beelden ratelen maar door, steeds sneller, immer gruwelijker. Je brein gaat in overdrive alsof alles wat zich erin afspeelt wordt samengeperst tot een minuscule speldenkop. Je weet, de kortsluiting der onomkeerbare waanzin is dra daar. Je sluit je ogen, maar dan is daar die muziek. Hemeltergend luid. En die muziek is van de hand van Veilburner. Sla je je hoofd bruusk achterwaarts of zit je de rit uit, hoelang die ook duurt?
Het duo Mephisto Deleterio en Chrisom Infernium is toe aan de vijfde langspeler en bouwt lustig verder op de voorgaande releases. Dat ze de evolutie zijn gangetje laten gaan konden we verwachten. Hoe ontwricht A Sire To The Ghouls Of Lunacy (2018) al was, Lurkers in the Capsule of Skull gaat zowaar nog een stapje verder. De kruisbestuiving tussen death en black en andere extreme metal valt met niets te vergelijken. Veilburner is een volstrekt uniek project. Geen band die zo weird uit de hoek komt als deze twee uit Pennsylvania afkomstige heerschappen. Hoewel hun aanpak avant-gardistisch is, houden ze het tegelijkertijd ook memorabel. De songs voeren je mee naar diepe spelonken waar daglicht nooit een kans kreeg of zal krijgen. Lurkers … bevat zeven uitermate donkere songs. Verwrongen, claustrofobisch, chaotisch en onmiskenbaar uniek passeren ze de revue. De luisterervaring in woorden gieten, is haast onmogelijk, maar het is een bijzonder boeiende ervaring. Hoe zeer Veilburner zich ook opdringt en je gedachten wegdrukt, de auditieve nachtmerrie neemt bezit van je en laat niet los. En dat is ook zowat het laatste dat in je brein opduikt, dat loslaten, want Lurkers ...hypnotiseert gewoonweg. Voor wie zich aan een geluidsbrij verwacht, think again. Veilburner brengt gestructureerde chaos van een waanzinnig hoog technisch niveau, en zit zoals steeds propvol briljante ideeën.
Er is extreme metal en metal die het extreme opzoekt. Veilburner is al jaren grensverleggend. Er is dan ook geen tweede band zoals hen. Enfin, ik ken toch geen die hun gelijke is. En voor zo'n unieke band hebben wij uiteraard een stevige boon. Niet dat we dit nieuwe album voor onze zielsrust driemaal na elkaar gaan opleggen, dat is wat teveel van het goede. Maar er telkens naar terugkeren? Reken maar van wel! Wie acts als Imperial Triumphant, Portal, labelgenoten Norse of Deathspell Omega kan pruimen, doet er goed aan deze heren te checken. Met die bands zijn er raakvlakken, maar geen overlappingen. Lurkers in the Capsule of Skull is een onthutsende maar onvoorstelbaar boeiende luisterervaring. In de categorie weirde, dissonante en experimentele extreme metal ronduit verbluffende stuff. Slapen met het licht aan vannacht is geen overbodige luxe, vermoed ik.
Releasedatum: 24 september 2021
Luister
Lees
Veilburner are back with a new album full of twisted, brain-warping, consciousness-altering death/black metal. Many thought they'd achieved their pinnacle with their previous full length 'A Sire to the Ghouls of Lunacy' but this one, while continuing where it left off, expands upon the theme of that one in ways never imagined. This is more of the same unhinged, dissonant and downright terrifying music delivered with even more conviction and extremity. Their creative genius is inexhaustible as the band once again elaborates on the concept of the man suffering from a mental condition being haunted by the ghoul-ish entities that feature on the artwork and fighting to prove their existence. Indeed, the multi-faceted music sounds as though it's written by someone with multiple personality disorder because it's fantastically whimsical, following no perceivable trajectories, and just leaves you shocked and spellbound by it all. It's the next level in extreme metal music, blurring boundaries of death and black metal and everything in between, and elevating it to heights hitherto unscaled.
(Bron: Bandcamp)
