Het is begin jaren negentig. Labels als Nuclear Blast, Century Media, Napalm Records en in een later stadium ook Season Of Mist tekenen beloftevolle bands die één of slechts een paar demo's op zak hebben. Dertig jaar later beschouw ik ze als major labels die de talent scouting overlaten aan naarstig werkende kleine spelers. Ze laten de independent labels, vaak gerund door slechts één iemand, een band lanceren en plukken die vervolgens weg. Dat klinkt eerder negatief, maar het is wel degelijk de realiteit. Neem Gaerea. Hun volwaardig debuut kon op enorm veel bijval rekenen. Gevolg: plots duiken ze bij Season of Mist op. Het Oekraïense 1914 idem dito, maar dan bij Napalm Records dat zelfs voorzag in een reissue van hun geweldige The Blind Leading the Blind. Goed voor de bands die door hen getekend worden uiteraard, want ze gaan mee in de etalage en krijgen dus een pak aandacht die een kleiner label maar moeilijk kan bieden door hun vaak beperkte financiële middelen. De "majors" investeren doorgaans minder in het bands van scratch bekend maken, tenzij de leden een roemrijke voorgeschiedenis hebben (Memoriam, iemand?). Risico's worden beperkt. Voor mij gaat er niets boven de charme van het ontdekken van prachtige, onbekende projecten dankzij eerder obscure labels die volledig vanuit passie opereren. Enter Brucia Records.
Brucia Records kwam op mijn radar in het najaar van 2020. Het in de Italiaanse havenstad Genua gevestigde label had op dat moment nog geen tien releases op het conto. Snelle en vluchtige luistersessies maakten haarscherp duidelijk dat de man achter het label een fijngevoelig gehoor heeft. De bands en projecten op Brucia Records lieten een eigenzinnigheid horen die hen allen behoorlijk uniek maakt. Avant garde en experimenteel zijn kernwoorden. Volledig overstag ging ik bij Varanak, een éénmansproject uit New Jersey. Weinig experimentele trekjes hier, maar wel een release die je meteen in de armen sluit omdat er zich toch wel een stevige belofte in schuilhoudt.
Muzikaal gezien biedt Varanak op de dubbel-EP Relics of Mourning een samensmelting van de weinig vrolijke subgenres funeral doom, death/doom en depressive black metal. Laat ons dat allegaartje dan maar samenvatten als blackened doom. Het gaat van overwegend zwaar en slepend traag over slopend mid tempo tot hier en daar rauw plankgas vooruit. De tempowissels worden zorgvuldig opgebouwd en voorbereid. De riffs zijn stuk voor stuk gigantisch. Invloeden lopen van de vroege jaren negentig tot het heden. Het hamerende van een Hooded Menace is hier bijvoorbeeld ook aanwezig. Vroege Katatonia kan eveneens gezien worden als referentiepunt. Af en toe denk je zelfs spontaan aan Type O Negative wanneer zo'n typerende riff van de manschappen van Peter Steele zaliger langskomt. De clean gespeelde stukken neigen dan weer richting een band als Thou, maar dan zonder dat Varanak de afrit neemt richting sludge. En het bredere tremelo werk kruidt het geheel stevig op. Melancholie en sfeer troef in de vijf lange nummers die samen goed zijn voor een onderdompeling in tristesse die het uur ruim overschrijdt.
Met zo'n lange duur klinkt de term dubbel-EP een beetje zonderling. De reden hiervoor is dat het in feite gaat over de gelijknamige EP Relics of Mourning die in eigen beheer in november 2020 op Bandcamp werd gegooid door de man zelf. Die EP bestrijkt de eerste drie nummers. Daarnaast werden ook twee nummers van een demo die nog eerder in 2020 verscheen toegevoegd als bonus tracks. Deze songs dateren van voor 2018 en werden opnieuw gemixt. Hoewel de vijf songs in elkaars verlengde liggen en er geen stijlbreuk is, kan je wel duidelijk evolutie horen. De nummers die samen de EP Relics of Mourning uitmaken zijn geraffineerder, doordachter geschreven en beter afgewerkt. Varanak gaat kwalitatief gezien dus in stijgende lijn. De productie is ook nog eens voortreffelijk.
Voor fans van melancholisch klinkende metalen is deze EP een zeer leuke en aanbevelenswaardige release. Vooral eentje dat dus doet uitkijken naar een opvolger, want vernieuwend is het misschien niet, een solide vertoning zeker en vast wel. Wordt de evolutie in dezelfde lijn doorgetrokken, dan zou wat volgt wel eens een prachtig werkstuk kunnen worden. De digitale Brucia-release dateert van 5 februari 2021. De release op compact disc ziet het levenslicht op vrijdag 19 maart. Wie geïnteresseerd is in een fysiek exemplaar is er best als de kippen bij. De oplage is strikt gelimiteerd. Onbekend maakt vaak onbemind. Dat is hier volkomen onterecht.
Releasedatum: 5 februari (digitaal) / 19 maart (physical)
Luister
Lees
“Relics of Mourning” is the debut release by Blackened Doom project VARANAK. A monstrously heavy and bitterly melancholic achievement originally self released digitally in November 2020, which we are now excited to release in double CD 8 panels digisleeve, with two bonus tracks. “Relics of Mourning” is a terrifyingly dark and ominous release, skillfully combining the heaviness of Funeral Doom with the rawness and feel of Depressive Black Metal. Thematically approaching depression and sadness but with a palpable gothic imagery and symbolism, the opus is a profoundly meditative and introspective glimpse into the caducity of life and the persistence of pain and suffering therein. “The amaranth dies ‘neath the frozen soil - And burst up a bouquet of aconites and marigolds”
Brucia Records is an independent label specialized in extreme, experimental and excruciating music. We tailor each release to enhance and complement our bands unique aesthetic. We do not create products, but visions that add value to music. We only release music that we listen to.
