Instrumentale post-metal. Het is heel simpel. Je houdt ervan of net niet.
Als ik denk aan volledig instrumentale muziek, dan denk ik automatisch aan het brede gamma van de klassieke muziek of aan Jazz (dat laatste maakt me trouwens hoorndol!)
Maar dan is daar ook post-metal. Een term die me pakweg een jaar geleden nog geheel onbekend was. metal en instrumentaal... Daar móét wel iets ontbreken? Duuuh! Uiteraard ontbreekt er iets! Er zijn geen vocals! Een vreemde gedachte.
Toen ik me vorig jaar ging verdiepen in de wondere wereld van de ‘iets hardere’ muziekgenres, kwam ik al snel de term post-metal tegen. Plaats ‘post-‘ voor een woord en je krijgt veelal een andere upgrade van het origineel. Een extra laagje dat het allemaal wat zwaarder of donkerder maakt.
Zo leerde ik Turpentine Valley kennen. Ik weet nog dat ik scrolde op de site van Dunk!Records en verliefd werd bij het zien van die prachtige splatter plaat. Ik had toen nog geen idee hoe het drietal klonk.
Vandaag verschijnt, ruim 2 jaar na de release van hun debuutalbum ‘Etch’, hun tweede album ‘Alder’. Net zoals ‘Etch’ verschijnt het album via Dunk!Records maar nu kun je ook bij A Thousand Arms en Ripcord Records terecht voor de nieuwe plaat van Turpentine Valley.
Wie dit trio volgt op sociale media kon gisteren een fijne aankondiging zien. ‘Alder’ is namelijk gisterenavond al in première gegaan via het WherePostRockDwells-Youtube-kanaal. En hoewel ik het album al meerdere malen van te voren had beluisterd, zat ik gisterenavond toch trouw op post achter m’n laptop. Nóg een keertje genieten van dat meesterlijke album. Acht nummers, goed voor ruim een halfuur aan geniale post-metal. Een album dat voor mij gerust dubbel zo lang mag duren.
Afzonderlijk klinken de nummers al één voor één steengoed, maar met ‘Alder’ wordt nogmaals aangetoond dat de sfeer die door een album wordt gecreëerd zo hard wordt bepaald door de volgorde van de nummers. Dit zorgt ervoor dat ik dit album een echt meesterwerk vind. De goeie afwisseling tussen de nummers brengt als het ware een verhaal.
Veleer I is een korte, zachte albumopener. Ideaal om er rustig in te komen en te herontdekken wie Turpentine Valley nu werkelijk is. Wanneer er wordt overgevloeid in Sereen is er onmiddellijk meer pit merkbaar. Riffs die je aandacht blijven grijpen. Als dan dat zachte met wat pit wordt gecombineerd, krijg je een nummer als Parabel, dat heel zacht en breekbaar begint maar halverwege een keerpunt bereikt. Daarna breekt het drie minuten lang los. Stil blijven zitten is heel moeilijk.
Halfweg het album wordt er met Teloor een spanning gecreëerd. Een erg zwaar geladen gevoel. Een nummer dat precies zelfs wat doom/sludge invloeden kent. (nogmaals maar deze keer tussen haakjes, wat hou ik van de diversiteit op dit album!)
Het eerdere gevoel van spanning wordt doorgetrokken in Tremor. Een spanning die uiteindelijk uitmondt in een gevoel van extase. Zes minuten lang genieten, maar dan bedoel ik ook écht wel keihard genieten. Met gesloten ogen en een glimlach op m’n gezicht. Alweer is statisch blijven zitten onmogelijk. Volledig opgaand in de klanken van Tremor word ik ineens wat afgeremd. Neuron zet me terug met m’n voeten op de grond. Onheilspellend? Troostend? Of is het een combinatie van de twee? Het houdt me zeker en vast alert.
Alertheid die al snel wordt overspoeld door alweer dat zwaar geladen gevoel. Ook in Respijt krijgen we terug even die doom/sludge invloeden te horen. Yes! Helemaal mijn ding! Om dan het album in alle zachtheid (dacht ik eerst?) af te sluiten. De eerste noten van Veeleer II. Vertrouwd. Herkenbaar. Een kopie van de intro van Veleer I (die zachte albumopener). Tot ineens dit nummer niet louter instrumentaal blijkt te zijn. De poëtische parlando bezorgt me kippenvel. Het komt binnen. Diep binnen.
Hoe zacht en fragiel dit nummer instrumentaal ook klinkt, de gesproken woorden zorgen voor een contrast en voegen een bepaalde hardheid toe. Niet bepaald de meest ‘luchtige’ afsluit maar voor mij wel één van m’n favoriete nummers van het album.
Dat het eerste en het laatste nummer van ‘Alder’ hetzelfde klinken zorgt er wel voor dat je zonder veel besef een tweede keer aan het luisteren bent naar het album. En misschien wel een derde keer? Ik keek er al naar uit om Turpentine Valley live bezig te zien, maar nu is dat verlangen des te groter.
Nog een maandje geduld…
- July Bara -
releasedatum: 25 februari 2022 via Dunk!Records, A Thousand Arms en Ripcord Records
Luister
Live
Meer data zijn te vinden op de sociale media kanalen van Turpentine Valley.
Lees
Turpentine Valley brengt tweede album ‘ALDER’ uit op 25.02.22 Op 25 februari brengt het Belgische Turpentine Valley z’n tweede plaat ‘ALDER’ uit. Op de nieuwe plaat zoekt de
band nog explicieter de donkere grenzen van het instrumentale post-metal genre op, zonder aan melodie en intensiteit in te boeten. ‘ALDER’ verschijnt – net zoals debuutplaat ‘ETCH’ – opnieuw bij het Belgische Dunk!Records op vinyl (EU-release), maar wordt dit keer ook uitgebracht op vinyl en cd door A Thousand Arms (USA) en op tape via Ripcord Records (UK).
“Zo is de cirkel mooi rond,” klinkt het bij de band, “aangezien we ons eerste album ‘ETCH’ ook – voor het op vinyl uitkwam – op cassette uitbrachten in eigen beheer. In het underground genre waar wij actief in zijn is ook die drager trouwens weer aan een flinke opmars bezig.”
“We kijken terug op een leerrijk schrijfproces,” vullen Kristof, Thomas en Roel nog aan, “waarbij jamsessies door lockdowns en Covid-restricties noodgedwongen plaats moesten maken voor muziek schrijven op afstand. Maar we zijn zelf alvast supertrots op het resultaat. Daarnaast zijn we vooral dankbaar met de kans die we kregen van Dunk!Records, A Thousand Arms en Ripcord Records om ‘ALDER’ zo wijd verspreid te kunnen uitbrengen.”
‘ALDER’ is de opvolger van ‘ETCH’, het debuutalbum dat Turpentine Valley eind 2019 via Dunk!Records uitbracht en waarvan 3 nummers het tot in de soundtrack van de bejubelde rechtbankserie ‘De Twaalf’ (VRT / Netflix) schopten. Opnames, mix en mastering waren opnieuw in handen van Stef Exelmans. Voor de productie deed Turpentine Valley dit keer beroep op Tim Toegaert.
(bron: persbericht Turpentine Valley)
