Deze zomer ging ik normaal in een Ford Mustang Cabrio de Westkust van de Verenigde Staten doorkruisen, maar COVID-19 heeft daar spijtig genoeg een stokje voor gestoken.
Bij een dergelijke road trip hoorde natuurlijk een passende playlist en in mijn zoektocht op YouTube ben ik op The Marlboro Men gevallen, die in Maart 2020 net hun nieuwste LP
How the West was lost and other Vivid Hallucinations hadden uitgebracht.
Kan je nog vettigere instrumentale muziek vinden om te cruisen op route 66 of de Pacific Coast Highway? Misschien was een Harley Davidson nog toepasselijker geweest. De babe voor achterop heb ik al, alleen het motorrijbewijs nog niet. Tja, het zal voor volgend jaar zijn, hopelijk.
Terug naar de nieuwste van The Marlboro Men:
How the West was Lost: Na een Ennio Morricone-intro en een korte sample barst het geweld los in al haar glorie.
Grogan's Run, Sabata, Under The Eiger blijven daarop verder bouwen, zonder ooit aan variatie en melodie in te boeten.
Op Neuman's Descent brengt het Hammond orgeltje mij waarachtig eventjes bij The Doors.
Aan Ape Has Killed Ape krijg ik kop noch staart, maar het blijft fantastisch. Spoken word-samples, afgewisseld met stevig gitaar-en drumwerk, die bij momenten een oriëntaals sfeertje teweegbrengen en dan plots overschakelen op glamrock-achtige gitaarriffs uit de 70's. Het kan allemaal bij The Marlboro Men!
Na een korte, feestelijke stop in Italië, schiet Festa dei Separi opnieuw uit de startblokken en gaat de trip gewoon verder langs de uitgestippelde wegen.
Antartica and Beyond klinkt als de soundtrack van een natuurdocumentaire, waarbij een drone dreigend over de ijselijke zeeën scheert en daarbij de maaltijd van enkele jagende orka's verstoort. Ook Slow Train to Domodossola heeft iets mystieks. Beide nummers doen me denken aan het betere werk van PG Lost.
How the West was Lost (The big Reprise) is een perfecte afsluiter van een boeiende road trip en daarmee ook het meest representatieve nummer van dit album. Rechttoe rechtaan bonkende gitaar en drum, afgewisseld met melodieuze intermezzo's op het eind, vol mystieke klanken en samples.
De invloeden uit de stoner- en psychedelic rock zijn nooit ver weg, maar in tegenstelling tot andere bands uit dit genre verveelt het nooit, integendeel. Zwitserse precisie, aangevuld met wat Aussie down-to-earth mentaliteit blijkt een werkend recept te zijn.
releasedatum: 15 maart 2020
luister
lees Guitarist and multi-instrumentalist Dave Talon is a proverbial Jack-of-all-trades when it comes to exploring and participating in the creation of music.
With a headlong immersion into the ethereal regions of heavy rock via Australian stoner rock legends Rollerball, to more recent forays into goth-punk metal via Captain Control, or the feel-good climes of disco pop with Poor Little Things, Dave Talon is a talent unleashed to be certain. Never one to rest on his laurels, for there is always music to be made, Dave yet again recently got busy in The Marlboro Men, his combo with Poor Little Things percussionist, Fernando Marlboro.
In March, the duo released their latest studio derived full-length, ‘How The West Was Lost And Other Vivid Hallucinations‘. In case you don’t know, the follow-up to previous efforts, ‘Who Says You Can’t Get High At 95 MPH‘ (2012) and the self-titled ‘The Marlboro Men‘ (2011), is an instrumental affair. It features Dave Talon on guitar, bass, synthesizer, guitar synthesizer, and cow bell and Fernando Marlboro on all drums and percussion.
