Time to get fucked or to fuck shit up en boos te worden over society en te laat betaald worden, elke pub in Brisbane op stelten zetten en sigarettenprijzen die omhooggaan… Anyway het nieuwe album van The Chats is gedropt. Hun vierde langspeelalbum en de opvolger van High Risk Behaviour. Opvallend, er zijn maar twee nummers rated explicit terwijl hun vorige album volledig gevuld was met ongepast taalgebruik. Laten we hopen dat ze er niet braver op gaan worden!
Tijd voor een mening. Neusje van de zalm wanneer het over punk gaat. Het is voor mij ongelofelijk lang geleden dat ik een hedendaagse punk groep echt weet te appreciëren. The Chats zijn trouw aan het garage/punk genre en brengen no nonense lyrics gepaard met gierende gitaren. Zo worden er ATM’s kapotgeslagen, geklaagd over de ticketjes inspecteur en schreeuwen ze over paniekaanvallen. Heeft het album een duidelijke verhaallijn? Niet echt denk ik. Het is alsof ge een potje woede opent waar een wervelwind aan opgekropte, alledaagse struggles in broeiden. Allemaal dus zeer herkenbaar en #relatable. Opgelet, dit album opzetten voelt zo: vanaf het moment er op play wordt gedrukt is het alsof iemand met het vlak van zijn hand volle veeg op uw kaak landt op de ochtend na een zware nacht. Ze openen met 6L GTR, duh. Als iemand die is opgegroeid met een rallyfanaat als vader is dit nummer een meezinger. Of eerder meekweler. Die solo… Daar gaat zwaar op geheadbangd worden wanneer paps en ik nog eens een toerke gaan doen in den otto. Ook was er weer een rif/melodie in het nummer Panic Attack wat mij zeer bekend in de oren klonk al kan ik mijn vinger er niet meteen op leggen. Deze hakt tijdens het refrein er trouwens lekker in. Nog heel leuk zijn de ups and downs in ritme wat ze aanhouden doorheen de hele plaat. Stevige nummers zijn bijvoorbeeld Boggo Breakout en Struck By Lightning. Het eerste ‘rustige’ moment komt eraan bij nummer zeven, The Price Of Smokes (beetje new wave hier?) en ook Emperor Of The Beach is meer aan de chille kant. Toepasselijk. Bij het laatste nummer, Getting Better, wordt er in het eerste deel minder geschreeuwd, meer gezongen en komt er weliswaar een soort van surfrock stem door de boksen richting uw oren. Klinkt zeer aangenaam. Conclusie: een plaat om u tegen te zeggen. Ook Reddit is het erover eens; ze worden geprezen voor het in ere houden van het typische Aussie Pub Rock genre en de vele culturele referenties worden geapprecieerd. Al moet ik sommige comments wel gelijk geven over het feit dat deze nummers op een opgenomen album nooit echt tot hun recht komen. Concertzalen in de gaten houden dus om deze drie dudes live te gaan checken!
Releasedatum: 19 augustus 2022
Luister
Lees
According to a press release, ‘Get Fucked’ was recorded over the course of six days at Hunting Ground in Brisbane with producer Cody McWaters. “They weren’t like hardcore working days,” Sandwith says of the process.
“We would start at 11 and finish at 4, and in the middle of that we’d go to the pub for lunch for two hours and have a few beers. Then we’d go, ‘Oh shit, we better go back and do some recording!’ Our work etiquette wasn’t great.”
Of the title, Sandwith elaborated: “We just thought how funny would it be, if you were a kid seeing it on the album cover. I remember going to K-Mart and seeing the Green Day ‘Dookie’ CD, and being like, ‘Aw man, this is the craziest album cover I’ve ever seen!’ Imagine being a kid and just seeing a CD that says, ‘Get Fucked’!”
In a four-star review of ‘High Risk Behaviour’, NME said the album was “bursting with joyous anthems made for sunshine sing-alongs”.
“The sesh has never sounded so good. The Chats don’t do slow songs. They don’t do sad songs. The Chats do good times and this debut is set to inspire plenty.” — nme.com
