Vrijdag 10 november 2023, 13u10. Mijn shift (en week) zit erop, ik nestel me in mijn wagen en denk even na welke muziek ik zal afspelen tijdens de rit huiswaarts. Het is zo'n typische november-/herfstdag, of toch hoe een novemberdag zou moeten zijn: guur, nat en winderig! Jawel, ik hou ervan. Niet omdat ik graag zeiknat en rillend rondloop, wel omdat ik van seizoenen hou. Zijn we die niet een beetje aan het kwijtraken? Van zodra het een beetje druppelt en wat frisser wordt, hoor ik mensen om me heen steen en been klagen. Den dezen niet hoor. Laat die regen en rukwinden maar komen, laat het maar vroeg duister worden en pas laat terug licht. Laten we maar richting die ijzige en donkere winterdagen gaan. Ideaal weer om een doommetalplaat door de speaker te knallen.
Zo heb ik de nieuwe TALITBV even links laten liggen, tot ik vond dat ik die gewoon moest beluisteren, in de ideale omstandigheden. Of bijna toch, want het mocht gerust al 17u en schijteduister zijn. Maar goed, de muziek dus. Ook op hun nieuwe Thou Shalt weet dit collectief hun doom boeiend te houden. Niet dat het tempo plots met de regelmaat van de klok de hoogte in schiet of dat er extra verrassend - t.a.v. Forlorn dan - wordt uitgepakt. De gekende mix van sfeervolle doom, gothic en etnische invloeden blijven aanwezig. Martina Horváth varieert haar zang echter op zo'n manier dat ik heen en weer gerukt wordt tussen 'wow' en 'dit gaat me te ver'. Dat laatste o.a. op In Obsidian Clouds, wanneer ze iets te veel richting 'opera' gaat ... en daar hou ik absoluut niet van. De muziek op deze song is dan weer om van te smullen: het gaat er hevig aan toe, het stormt als het ware en er zitten leuke klassieke invloeden verwerkt. Virgin Fire geeft me bij het beluisteren van de volledige plaat ook zo'n dubbel gevoel. Geen echte zang, maar eerder klanken zoals we die kennen uit de muziek die bij de Vikingen aanleunt. Luister ik echter los van het album naar dit nummer, dan ben ik helemaal weg van de soundscapes en sfeer die worden gecreëerd.
Net wanneer ik dan denk dat ik niet meer verder geraak en mijn vinger richting de skip-knop gaat, komen de absolute kleppers voorbij. Jhieronymous gaat dreigen traag van start, maar krijgt dan enkele uiterst heftige intermezzo's die je zowaar door elkaar schudden om dan naar een stomende finale te gaan. Het titelnummer wiegt je zachtjes en lieflijk in slaap om je dan abrupt uit die leuke droom te rukken. Hou je vast voor de wervelwind die eraan komt. Purgatory is meer een filmische soundscape die geleidelijk richting een zware, duistere dreun evolueert. Het sluitstuk leunt dan weer aan bij de eerste nummers van het album: sfeervolle doom met een sterke Horváth en een heerlijke muzikale dynamiek.
Ik ga niet bewerken dat Thou Shalt het schitterende Forlorn kan overtreffen. Wel mag het er gerust naast staan en mogen de componisten en muzikanten opnieuw fier zijn op het resultaat.
Releasedatum: 13 oktober 2023
luister
lees
The band comments on this new album "'We are proud to present our second album 'Thou Shalt'. After the success of our debut album 'Forlorn' we felt the challenge to deliver a more intense and atmospheric album and we think we have succeeded. 'Thou Shalt' is inspired by the works of Carl Jung, especially what is known as 'shadow work'. We hope to deliver the same intensity live on our upcoming mini-tour.'"
The Answer Lies In The Black Void is a collaboration between Martina Horváth from avant-garde metal project Thy Catafalque and Jason Köhnen from Celestial Season, The Lovecraft Sextet, Bong-Ra, ex-The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, the duo also work together in the transcendental music project Mansur that releases on Denovali Records.
Horváth and Köhnen joined forces through their passion for all things doom, presenting their personal take on the genre with all its beautiful darkness and from all possible angles. Bringing their own mix of atmospheric laden avant-doom.
After their immensely well received debut album ‘Forlorn’, The Answer Lies In The Black Void now returns with their second album titled ‘Thou Shalt’, inspired by Carl Jung’s ‘shadow work’.
