"Will you die in misery?", vraagt Juha Raivio zich in de eerste zin van het eerste nummer af (via de stem van zanger Mikko Kotamäki). De toon van het nieuwe album is meteen gezet en wordt ook nog eens spot on visueel weergegeven in de nieuwe video van The Void: het leven bestaat uit pijn en verdriet, uit grijstinten met hier en daar een krachtige zwartwittoets.
Na de dood van Juha's partner Aleah Stanbridge in 2016 trok de man zich terug in de Finse bossen om pas na een verwerkingsperiode van twee jaar terug te komen. Het resultaat: Lumina Aurea, t.t.z. alle emoties als verwerkingsproces in een bijna veertien minuten durend nummer, met bijhorende kortfilm, gebundeld en een must voor alle fans die de man en zijn muziek écht willen begrijpen. Volgde een verdere stap in het verwerkingsproces, het magistrale When A Shadow Is Forced Into The Light (2019). Toen ik tijdens de tour aan Mikko vroeg of hij eerder uit respect en thematische overwegingen zijn grunts en screams tot een minimum beperkte, antwoorde de man kurkdroog: "I just got bored with them." Op en top Fin dus. Wat ook de reden mag zijn, het effect van gedoseerde unclean vocals was uitermate krachtig, de zwartwittoetsen in al het grijs, het uitbarsten van korte, hevige stormen tijdens lange perioden van somber, druilerig weer.
Het zou ondertussen al een pak beter gaan met de songwriter/lyricist van de band. Maar denk nu niet dat Moonflowers een vrolijk album is geworden, verre van. De sfeer en toon liggen helemaal in het verlengde van haar voorganger. De melodieuze doch oh zo sombere toon worden doorgetrokken, het natuurgeweld barst uit op verschillende momenten en de symfonische grandeur is vanzelfsprekend opnieuw aanwezig, zij het via keyboards of effectief strijkers. Van de opener over Enemy tot Woven into Sorrow, het zijn stuk voor stuk archetypische en immens sterke STS songs die alle ingrediënten bevatten waar ik zou van hou. Mikko lijkt bovendien toch iets meer de liefde voor het 'uncleane' teruggevonden te hebben en wisselt zijn vocale partijen in elk nummer op een andere wijze. Zijn vocal range is indrukwekkend en gaat van donkere, heldere passages over diepe grunts tot felle screams, allemaal perfect gedoseerd en ingezet wanneer het past.
Net wanneer je het gevoel krijgt dat het even tijd wordt voor wat afwisseling, lijkt Keep Your Heart Safe From Me dit met een ferme tempowissel te bieden. Nu ja, gedurende exact vierendertig seconden toch. Dan wordt het gaspedaal gelost en keert de band terug naar hun vertrouwde, slepende sound. Hier komt dan misschien wel mijn enige puntje van kritiek: het geheel komt op een bepaald moment toch wat formulaïsch over, een patroon in de nummers dat misschien net iets te frequent herhaald wordt, al zit het verschil in de details.
Ook vraag ik me tijdens All Hallow's Grieve af of Cammie Gilbert zich niet te veel moet inhouden en haar passages brengt zoals Anette Olzon en Leah Stanbridge dat op eerdere albums deden. De stem van Cammie is erg verschillend van deze dames en ik mis wel de intensiteit die ze bij Oceans Of Slumber brengt. Nu blijft dit clean gezongen duet wat braafjes. Volgt The Void, nog een ingetogen track, maar wel eentje die sterker binnenkomt, zeker wanneer je er de video bijneemt. Fight For Your Life is voor mij eerder een opvullertje en afsluiter This House Has No Home maakt terug gebruik van de gekende formule, zij het wel met een extra scheut power en de slotzin "Misery, will you die, will you die". De cirkel is rond. Laat me het dan nog kort hebben over die prachtige bonus die we erbij krijgen. Als introductie naar Moonflowers werd elke song in een kortere, klassieke bewerking gereleased. Deze stringbewerkingen door Trio N O X zijn een echte meerwaarde en bieden, jawel, toch dat lichtpuntje waarover al eens wordt gesproken. Schitterend hoe de fijne melodielijnen terugkeren en hier en daar sublieme accenten worden uitgelicht. Een bewijs van wat een sterke songwriter die Raivio wel is.
Twijfel je erover welke versie aan te schaffen? Twijfel niet, ook al ben je geen fan van 'klassieke' muziek, deze bonus is leuk om te vergelijken met de basisversies. Erg rustgevend bovendien.
Releasedatum: 19 november 2021
luister
lees
Finnish torchbearers Swallow the Sun have returned from the darkest corners to enchant us
once again with brand-new full-length, Moonflowers. The much-anticipated follow-up to
the group’s straight-to-#1 (Official Finnish Albums Chart), Emma Gaala-nominated (Finnish Grammys) When a Shadow Is Forced into the Light (2019) supersedes previous lodestars “Firelights,” “Stone Wings,” and “Lumina Aurea.” If Swallow the Sun couldn’t get any heavier emotionally, Moonflowers piles on markedly. Across the 52-minute effort, primary songwriter Juha Raivio spills everything he’s got into songs like “Moonflowers Bloom in Misery,” “Enemy,” “Keep Your Heart Safe from Me,” and riveting album-capper “This House Has
No Home.” Likewise, the artwork for Moonflowers is complementary in its tragic heft. Instead of commissioning the album art to an outside party, Raivio used dried flowers he had collected as well as his own blood to paint the moon that adorns the starkly graceful cover. Moonflowers is yet another downhearted triumph for Swallow the Sun.
Formed in Jyväskylä in 2000, Swallow the Sun have amassed an impressive eight-album
discography over their 20-plus journey. Debut The Morning Never Came (2003) kicked off the Finns’ funereal procession. Still, the power of Ghosts of Loss (2005) and the artistic expanse of chart-topping EP Plague of Butterflies (2008) launched the Raivio-led outfit onto the international stage. Always reticent but remarkably courageous, the Finns then embarked on an impressive 800-show run across four continents since emerging from the shadows.
They’ve also tackled scoring ballets, released ambitious concept albums (Songs from the
North I, II & III), and engaged their fanbase like few others (20 Years of Gloom Beauty and
Despair Live in Helsinki). The ambit of Swallow the Sun’s undaunted artistry is tested again
with Moonflowers.
So deep are the wounds from which Moonflowers surfaced that Raivio is loath to talk about
it at any length. His only statement is bereft of fustian import: “I know well that I should
not say this, but I deeply hate this album. I hate where it takes me, how it makes me feel,
and what it stands for me. I wish it wouldn’t. But for all its honesty, I got no option than
also [to] love it. That is all that matters to me with the music anyway. It doesn’t matter how
it makes me feel, as long as it does.” Indeed, the heart of Moonflowers is its ability to
impress. From the grim “This House Has No Home” (feat. Stam1na’s Antti Hyyrynen) and the dramatic enclosure of the “Enemy” to the delicate “All Hallow’s Grieve” (feat. Oceans of
Slumber’s Cammie Gilbert) and the beauteous “The Fight of Your Life,” the Finns’ latest
long-player is as rewarding and dynamic as it is accomplished and intimate.
Written by Raivio in autumn 2020, Moonflowers continued its mellifluous voyage with
instrumental versions. Instead of electric guitars, Mikko Kotamäki’s sorrowful
croon/monstrous growl, and Swallow the Sun’s traditionally oppressive edifice, the songs
transformed into something else entirely when re-arranged for strings and piano. The bonus
instrumental album to Moonflowers was performed by Finnish string outfit Trio NOX at a
Medieval church in Sipoo, Finland. They’re the perfect accompaniment to the pensive,
emotive metal contained in “Keep Your Heart Safe from Me,” “The Void,” and “Woven into
Sorrow.” Perhaps the Trio NOX-played songs initially served as curiosities but were
ultimately therapeutic for Raivio.
Moonflowers was tracked, mixed, and mastered across several studios. Guitarist Juho Räihä took the helm on death vocals, guitars, bass, and strings at his SoundSpiral Audio (Wolfheart, Before the Dawn). At the same time, producer David Castillo handled drums and clean vocals at Ghost Ward (Leprous, Katatonia). The completed recordings were then shipped off to Jens Bogren to mix and Tony Lindgren to master at Fascination Street Studios (Sepultura, Carcass). The Trio NOX recordings were also captured (live) by Räihä at SoundSpiral Audio.
While Swallow the Sun have always enjoyed towering productions, Moonflowers is
particularly epic in its pandemic-era stature and picturesque range.
As the year closes in, Swallow the Sun will release Moonflowers. No doubt the Finns will
astonish once again, building on the master strokes of “Firelights,” “10 Silver Bullets,”
“Cathedral Walls,” and “Falling World” with all their trademark craftsmanship and tenacious
work ethic. Moonflowers will add to the group's fan-lauded music videos (5+ million YouTube views) and streaming dominance (10+ million Spotify plays), but most importantly, it’ll connect as ever before Swallow the Sun’s diehard fans to Raivio’s very visible anguish as it steeps pervasively across “Moonflowers Bloom in Misery,” “Keep Your Heart Safe from Me,” “Enemy,” and “All Hallow’s Grieve.” The supporting animated videos—eight in total—by Dronicon Films (Aleah, Thenighttimeproject) were closely supervised by Raivio and serve as visual indicators of the songwriter's broken-hearted enterprise.
