De Amerikaanse nu-metalcore band Sleep Waker bracht afgelopen week hun tweede album Alias uit, de eerste onder UNFD. Met single Distance liet Sleep Waker al een meer melodische kant horen, om daarna met 110 Minutes een zwaardere en meer energieke track te releasen, met snellere en technische riffs die hard insloegen. Beide nummers smaakten naar meer en geven weer wat je van de rest van de tracks op het album kan verwachten.
Alias is zwaar, zowel muzikaal als tekstueel, met thema’s die gaan over o.a. de menselijke identiteit en de impact van verdriet op de menselijke geest. Titeltrack en opener Alias begint meteen sterk met harde riffs en screams, afgewisseld met meer melodische vocals en gitaarlijnen en een catchy refrein. Skin gaat in dezelfde lijn verder, maar met het opvolgende Strangers wordt er een brute intensiteit aan het album toegevoegd die welkom is en door blijft knallen. Een aantal intense tracks volgen, met daarin een aantal vette breakdowns met hier en daar wat elektronische elementen.
Muzikaal weet Sleep Waker een vette sfeer te creëren die perfect past bij de heavy vocals. Het eerder genoemde Strangers, een van de sterkere en zwaardere tracks op Alias, is hier een goed voorbeeld van. Technische, progressieve gitaarriffs, intense zangpartijen die geen clean stukken bevatten; het nummer blijft van begin tot eind zijn intensiteit houden en knalt er tussendoor een korte, maar loodzware breakdown erdoorheen. Cold Moon zorgt voor een adempauze, die helaas wel een beetje het tempo uit het album haalt.
Gelukkig is de adempauze van korte duur en gaat Melatonin door met een nu-metal vibe, waarop de heavyness van Strangers wordt vastgehouden. Geen clean vocals, maar wel meer groove voor de afwisseling, wat we hierna ook op Synthetic Veins blijven horen. Met maar 1:51 op de klok is Insomniac voorbij voordat je het doorhebt en klinkt het precies wat je bij een track met zo een naam kan verwachten. Insomniac is rauw, hard, neigt naar wanhoop en gaat perfect over in 110 Minutes.
Dit is een album dat zich opbouwt en vanaf de derde track telkens sterker klinkt. Enige punt die ik zelf ervaar na het meerdere keren van begin tot eind te beluisteren, is dat het soms toch wel als meer van hetzelfde aanvoelt. Dit betekent niet dat de tracks slecht zijn, dat zeker niet, maar wel dat het voor mij een album is dat fijner is om in stukken te beluisteren, in plaats van alle tracks achter elkaar.
Hoe dan ook is Alias van Sleep Waker een sterk album geworden dat goed in elkaar zit. Dit is misschien niet de meest originele metalcore band die er is, maar wat de band doet klinkt tof, Sleep Waker heeft zich verder ontwikkeld en Alias bevat een aantal brute bangers die live goed tot hun recht zullen komen!
Releasedatum: 23 juli 2021
Luister:
Lees
"Alias", which follows the band's 2017 debut EP "Lost In Dreams" and the 2018-released full-length "Don't Look at the Moon", is the sort of album that asks listeners to examine who we are, how we quantify our reality, and what it means to be alive. Although rooted in many of the same conceptual themes and ideas that gave the band their successful start in 2017, this time they're diving even deeper. This time, it's not just conceptual exploration. This time, it's personal.
The band draws inspiration from the dream-like surrealism of David Lynch's "Twin Peaks" series, and futuristic sci-fi movies "The Matrix", "Blade Runner", "Ghost In The Shell" and Japanese sci-fi anime series "Cowboy Bebop".
In a world of synthetic reality, AR, VR and simulation theory, questioning whether we're really awake or just experiencing a construct of reality can no longer be dismissed as a crackpot notion. We don't yet know enough about the wider universe to definitively answer many of life's biggest questions. So as the lines between life, art, and experience become ever more blurred, why shouldn't Sleep Waker blend pop culture with their own personal realities? And yet, in amongst all of these otherworldly sci-fi settings and lofty ideas, you have incredibly heavy, very real, and hard-hitting sentiments.
