Siem Reap. Een naam die ik al geregeld had horen vallen en aan mijn lijstje van ‘te beluisteren artiesten’ had toegevoegd. Maar eerlijk, dat lijstje is ondertussen al zodanig lang geworden dat ik nog niet aan bovengenoemde was gekomen. Mijn kennis over Siem Reap was dan ook erg beperkt.
Wat ik wist: van Belgische makelij, een soloproject van Gilles Demolder (die we uiteraard allemaal kennen als ijzersterke gitarist bij Wiegedood en Oathbreaker). Maar daar stopte mijn kennis over dit vernieuwende project dan ook. Het was tijd om daar verandering in te brengen.
Vorige week mocht Siem Reap in Trix Bar het voorprogramma vullen van Slow Crush. Iets wat ze deze avond ook weer zullen doen, in de Handelsbeurs in Gent.
Ik had het geluk vorige week aanwezig te kunnen zijn in Trix. Een eerste keer proeven van de voor mij toen nog onbekende zachte noten van Siem Reap. Een zodanige meevaller dat ik het vandaag nog even opnieuw wil beleven in Gent.
Ik ben wel te vinden voor het uitschrijven van een ‘first impression’. Omschrijven hoe en welke verschillende emoties binnenkomen bij een bepaald iets. Vanuit die mindset probeer ik meestal te starten. Een aanpak die tot nu toe wel altijd behoorlijk werkt. Bij het album Now What? lijkt dit dus niet te lukken. Na viermaal luisteren blijft mijn hoofd leeg. Geen specifiek gevoel. Geen bedenkingen. Ik moet het dus over een andere boeg gooien. Jas aan, headphones op en naar buiten!
Now What? is een album dat acht nummers omvat. Een veertig minuten durende wandeling. Een wandeling doorheen het debuutalbum van Siem Reap.
Might As Well Stay opent het album. Als je shoegaze en post rock in een blender smijt is dit waarschijnlijk zoals die mix zou klinken. Broos beginnend, zachtjes opbouwend.
- Ja, Gilles heeft me helemaal mee deze keer.
Buiten is het nat en bewolkt, maar ik betrap mezelf er toch op dat ik loop te glimlachen.
Mijn pas versnelt. Van wandelen, naar huppelen, naar half rennen. Één minuut? Twee minuten? En nog steeds die glimlach.
De soepele gitaarklanken aangevuld met Gilles zijn broze stem. Breekbaar maar zo krachtig tegelijk.
Wat een energie!
Genoodzaakt om mijn pas te vertragen. Oh The Guilt doet me bijna letterlijk even stilstaan. Halthouden. Een nummer dat subtieler is dan het vorige. Mijn aandacht bij wat rond me gebeurt. De wind door de bladeren van de bomen, de verschillende schakeringen grijs die boven me te zien zijn, een bankje een beetje verder… Ik ga zitten, sluit mijn ogen en hoor de eerste tonen van Honingkuchen. De bijna therapeutisch werkende percussieklanken van Wim, die al snel worden bijgestaan door zacht getokkel op snaren. Het duurt niet lang voor ik van links naar rechts zit mee te wiegen.
De zang, gedeeltelijk parlando, is hier opvallend een stuk dieper. Het heeft iets sombers en melancholisch.
Een groot contrast met de daaropvolgende albumtrack Now What? Een drie minuten durend muzikaal klankspel. Psychedelisch, intergalactisch, chaotisch tot het explodeert en de rust terugkeert met Global Whining. Een sfeer die behouden blijft bij het daaropvolgende instrumentale nummer Marialand. Troostend en Rustgevend. Heerlijk in deze setting. Mijn wandeling heeft me naar de Oude Begraafplaats gebracht. Waar rust, respect en natuur centraal staan. Aangekomen bij één van m’n favoriete nummers van het album, Happiness Is Other People. Ruim tien minuten genieten en rondslenteren. Terug dat gevoel van shoegaze en post rock in de blender.
Zelfvoldaan en alweer met een glimlach op het gezicht vertrek ik terug huiswaarts op de tonen van het laatste nummer Godelieve’s Synthesizer, verlangend om deze ervaring te kunnen neerpennen en met jullie te delen.
Siem Reap kan ik bij deze dus schrappen van mijn lijstje “te beluisteren artiesten” en toevoegen aan het lijstje “ontdekte parels”.
- July Bara -
Releasedatum: 12 november 2021
luister
lees
Over the past 3 years, Gilles Demolder — known for his guitar playing in dark metallers Oathbreaker and death dealers Wiegedood— has been silently working on finding a new sound and a new way of expressing himself. After what seemed like a lifetime of trial and error, throwing away song after song and a lot of endless nights of recording, Siem Reap arose.
Wearing his heart on his sleeve, Gilles sings about daily life, thoughts about expectational masculinity, friendship, family and relationships, with substance (ab)use as a thread throughout his songs. His debut album Now What? deals with loneliness, loving and feeling loved, but most of all it is an honest experiment and a gateway into Gilles’ thoughts.
