Exact jaar geleden leerde ik een zekere Kate Vargas kennen. Ik was meteen weg van haar zeer uniek stemgeluid, moest wat wennen aan de eigenzinnige muziek (ik refereerde naar 'vertellers pur sang' als A.J. Croce, Dayna Kurtz en Tom Waits), maar viel uiteindelijk als een blok voor Rumpumpo, het album dat ze op 16 juli 2021 uitbracht. Steeds meer viel ook een Eric McFadden, haar gitarist en partner, op wanneer ik live video's bekeek en geleidelijk aan werd duidelijk dat beide een nieuw project aan het opzetten waren. De pandemie bleek een geschikte voedingsbodem en voor ik het goed en wel besefte, doken twee singles op, gevolgd door deze Occasions for Self-Congratulations. Van de nood een deugd maken, noemen ze dat.
Net zoals bij haar solowerk is het verdorie moeilijk om ook bij dit project een stempel op de muziek te kleven. Eigenzinnig en speels of, zoals ik eerder schreef, 'een duik in de nachtwereld, huppelend van blues kroeg naar jazzcafé naar cabaret naar theater'. Misschien dat het bij Sgt. Splendor iets meer toegankelijk is en McFadden zijn funk achtergrond is duidelijk te horen.
Op de eerste single Whoopee Chateau bv., instant herkenbaar door de stem en frasering van Vargas alsook het speelse karakter van het nummer. Verrassend is dat ook McFadden zang op zich neemt en het nummer kleurt met levendige latin-jazz gitaarpartijen boven een funky strut. Gooi daar een dwarsfluit intermezzo bij en het is meteen duidelijk dat we ook hier een erg rijk en gevarieerd album krijgen.
Het contrast tussen beide stemmen is toch even wennen, temeer McFadden een warme stem heeft die af en toe wat onvast (breekbaar?) lijkt en ergens het midden houdt tussen Elvis Costello en Lenny Kravitz. Huh? Jawel, geen gewone mix en misschien wat van de pot gerukt. Buck Dharma gaat licht op die latin vibes verder. Ik kan niet anders dan me afvragen of dit nummer op één of andere manier te maken heeft met BÖC gitarist Donald Roeser?
Michael Myers - meteen duidelijk waar dit over gaat - laat horen wat een schitterende lyricist die Vargas wel is: 'You steal a car, you fill it with gas. You get a butcher knife and put on a mask. (...) Go psycho, go psycho, go psycho, ....' Maar geen paniek, het nummer is dikke fun, plagend en kent een lekkere rock riff.
All Dead To Me, de tweede single, laat dan een geheel ander geluid horen. Het is een broeierige swampblues driven americana stomper van het beste soort. Op het daaropvolgende Don't Make Me Explain, lome postapocalytische blues, neemt McFadden de lead helemaal voor zijn rekening en dat is toch wat wennen voor me. Het nummer is echter een fit voor zijn stem en dus een goede keuze. Idem dito voor Sylvia. Even skippen naar Freakification. Als dat geen knipoog is naar RHCP dan weet ik het ook niet meer. Héél dat nummer ademt diezelfde funky licks en vibe die we kennen uit de hoogdagen van deze iconische band én gelijkgestemden. Kate zingt 'Get a crash course in freakification' en ik wil meteen intekenen. En zo kan ik maar doorgaan, want elke song heeft zo zijn unieke, leuke twists en turns waardoor dit debuut enerzijds helemaal Kate Vargas ademt en anderzijds toch weer voldoende onderscheidend is om Sgt. Splendor bestaansreden te geven.
Onderaan de perstekst kan je lezen dat het duo op tournee gaat met een cabaret-/circusachtig 'ding' genaamd Flynn Creek. Hoe ze dat laten matchen? Gewoon even dit album beluisteren en je snapt het meteen.
Releasedatum: 17 juni 2022
luister
lees
Before joining forces, the duo behind Sgt. Splendor were already formidable solo artists, Vargas chalking up acclaim at outlets like NPR, HuffPost and Vice (including praise from the “Dean of American Rock Critics” Robert Christgau); and McFadden amassing an impressive resume including stints on guitar with George Clinton & the P-Funk All Stars, Fishbone’s Angelo Moore, and Eric Burdon & The Animals, plus a slew of solo albums, and session work with everyone from Jackson Browne to The Clash’s Joe Strummer.
Sgt. Splendor made excellent use of its rolodex on Occasions, calling in the dream rhythm section of drummer Paulo Baldi (CAKE, The Claypool Lennon Delirium) and Widespread Panic bassist Dave Schools. “Sometimes things work out in life just like you want them to,” McFadden says. “It was an insane stroke of luck that Paulo and Dave were both available for the studio time we’d booked. They’re old friends of mine—Paulo and I have played together for years, and I was in the band Stockholm Syndrome with Dave. We didn't even need to rehearse—we just went in and had fun with the songs. Total spontaneity.”
The sessions took place at Lucky Recording in Brisbane, Calif., with Mikel Ross and former Butch Vig protégé Travis Kasperbauer, who engineered and also co-produced with McFadden and Vargas. Sgt. Splendor’s intoxicating chemistry on the new album has its roots not just in enduring friendships, but also in the love and connection of its creative partners, Vargas and McFadden. After circling each other’s orbits for a time, they finally met at a songwriting retreat hosted by Pat McDonald (of Timbuk 3 / “Future’s So Bright I Gotta Wear Shades” fame) and have been together for three years now.
For touring musicians, dating is different than when you work a 9 to 5. So instead of asking her out, McFadden invited Vargas to play some shows with him. “It was my way of being able to spend more time with her,” he says. “We started doing little tours together, playing separately at first, and then as a unit.”
After six months, though, this budding musical collaboration hit a major obstacle: Covid-19. Unable to tour, Vargas and McFadden holed up and started writing songs together. They also began performing a successful weekly livestream called Live from the Red Couch. Out of these performances, Sgt. Splendor was born. “The livestream was an anchor in our lives,” McFadden says. “A way to mark time when time was so elusive. And it became a community. Later, when we were on tour, people would come up to us everywhere—Hawaii, San Francisco, Mexico—and they’d be like, ‘Hey, we saw you on the Red Couch.’ It still happens at every show.”
Fortunately, the road ahead for Sgt. Splendor seems a bit less enigmatic these days. With the new record hitting this summer, a unique opportunity has emerged, and the band has planned an album-release tour around it. This June through October, Sgt. Splendor is joining the circus. “We’re going through California, Oregon, Colorado” Vargas says. “It's a cool old-timey operation out of Mendocino, California, called the Flynn Creek Circus. No animals, nothing weird like that, but plenty of knife-throwing, sword-swallowing and aerial acrobatics. And they're going to weave our songs into the show’s story!”
McFadden, who’s had a lifelong fascination with the circus, shares Vargas’ giddiness over the opportunity. “Flynn Creek is a circus-cabaret thing,” he says, “which makes a lot of sense for us, musically. Tom Waits’ music has always been a point of connection for me & Kate. While our musical approaches differ, they’re also kindred and share a lot of common elements. Our Southwestern upbringing comes through—that sort of misterioso desert thing—but also a carnivalesque Waits-ian vibe. Our styles have always been complementary, and Occasions represents a great meeting of the two.”
Vargas concurs: “Sgt. Splendor really feels like a combination of both of us—equally.”
