Een female-fronted metalband die zich er niet voor schaamt om in opstand te komen tegen de huidige maatschappij én spreekt over mental health matters? Count. Me. In.
SETYØURSAILS is allesbehalve bang om in hun muziek te laten horen waar ze het niet mee eens zijn, denk aan homofobie, racisme en seksisme en dit is op hun nieuwe plaat beter te horen dan ooit tevoren. Tevens open over de dingen waar bandleden zelf mee worstelen in het leven maakt het album relateerbaar voor velen op de een of andere manier.
Nightfall begint met een van de eerder uitgebrachte singles Ghosts (ft. Rudi Schwarzer), een song die je direct meters diep meeneemt in de duistere gedachtes van iemand die duidelijk struggelt. Hoewel de intro van Ghosts nog een enigszins kalme vibe afgeeft, slaat dit algauw over in de rauwe zang van leadsinger Jules Mitch die je compleet uit het niets omverblaast. Wat heeft deze dame een strot en wat komt die op het gehele album krachtig naar voren. Deze single laat duidelijk merken dat SETYØURSAILS rauw gegrunt en zacht stemgeluid feilloos kunnen afwisselen.
Door naar de titletrack van het album, Nightfall (ft. Andreas Dörner). Met tempoveranderingen waar je u tegen zegt, wederom een krachtig nummer. De frontzangeres wordt bijgestaan door vocalist Andreas Dörner, een duo van jewelste die halverwege het nummer de kop op steekt.
Dan Secrets, in één woord: wauw. Gevoelig, doch krachtig. Ik heb verder geen woorden om aan deze song vuil te maken, gelukkig dat het maar liefst 4:26 min. duren mag. Tijdens het nagenieten van (mijn persoonlijke favoriet) Secrets komt Why al door de speakers, die niet te negeren is met een knallend hard begin. Gedurende deze song lijkt de agressie die in het begin zo doorklonk af te nemen en plaats te maken voor een gevoel van onbegrip.
Hierna een korter nummer, Mirror is onder de drie minuten maar wel de tweede single die SETYØURSAILS uitbracht in aanloop naar het album. Wederom een lied dat zich focust op mentale gezondheid, maar ook de zoektocht naar vastigheid als je je niet vinden kan in het gedachtengoed van religie. De musicvideo van Mirror laat echter blijken hoe energiek deze band is en geeft mij ontzettende concertkriebels. Ik hoop dat SETYØURSAILS, naast het vele touren in thuisland Duitsland, binnenkort ook Nederland aandoet zodat ik ze met eigen ogen kan ziet rondspringen op het podium.
Nummer zes, zo goed als halverwege op dit 13-delige album. Even pas op de plaats, oh nee toch nog niet... Into the Storm geeft een upbeat instrumentale start voordat de vocals erbij komen. Het grunten lijkt even op een tweede plaats gezet te worden, de gitaren en drums zijn leidend tot je tegen het einde komt en Jules Mitch toch weer de show steelt.
Anchor geeft je een welverdiende break met love-song perikelen, mooie teksten en lichtgewicht instrumentals. Hoewel ik deze shift niet zag aankomen, ben ik er wel erg tevreden mee. Het tweede deel van het album lijkt dit integere geluid (deels) mee te nemen in de rest van de songs, bij de een iets mee dan de ander. Forgive Me is hier een goed voorbeeld van, door de zachtere zang en minder aanwezige drums treedt de tekst op de voorgrond; wanhoop, schuldgevoel, angst en oneerlijkheid.
Ook in Deadline wordt nogmaals bevestigd dat het tweede deel van Nightfall toch een iets ander geluid is toegeschreven. Met rake teksten als 'Tossing and turning I can’t stand my skin, Need this to stop don’t know where to begin' en 'Free my soul from this legacy, don’t wanna be my own enemy', een lied die je volledige aandacht verdient als je ernaar luistert.
En dan, dat laatste couplet van What's Wrong, phoe, heel gaaf! Maar gezien dit het zoveelste nummer van het album gebouwd is rondom mental health, begin ik het langzaamaan wel genoeg te vinden. Wat dan wel weer een sterk punt van SETYØURSAILS is, is dat er iedere keer weer nieuwe woorden en nieuwe geluiden worden gevonden om hetzelfde verloren gevoel uit te drukken.
Met Reasons is de power ineens weer terug en die wordt gebruikt ook. Zonder waarschuwing of aankondiging een protestsong die je 3:47 minuut meeneemt in rebelse sferen, heerlijk vind ik dat. En het de voorgaande nummers over alle dingen die zwaar zijn in het leven? Die ben ik in een klap weer vergeten, dat maakt Reasons een fijne palate cleanser voor het laatste stukje van de rit.
Fckoff is de een-na-laatste van het album, en zeg nu eerlijk; moet ik na het benoemen van de titel nog meer zeggen? Twee minuten vol gas, scheldwoorden en geschreeuw. Een wereld van verschil met Shallow (ft. Mike Perez), de afsluiter van Nightfall. De kans is groot dat deze song je bekend voorkomt, het is namelijk een cover van het welbekende lied uit de film A Star is Born met Lady Gaga en Bradly Cooper. En natuurlijk kan je je verschuilen achter je "alternatieve dekmantel", maar iedereen mag eerlijk toegeven dat het orgineel gewoon een heel mooi nummer is. Doet SETYØURSAILS hier eer aan? You're the judge, maar dat ze er hun eigen draai aan weten te geven staat vast.
Releasedaum: 21 januari 2022
Luister
Lees
SETYØURSAILS deliver the essential melodic post hardcore kickstart to 2022!
Young, enraged and wielding steadfast statements against racism, sexism and homophobia – SETYØURSAILS do not mince words in the least. The newcomers from Germany perform uncompromising yet melodic post hardcore spiced with standout metalcore elements, convincing both live and on record. The unit has already performed at well-known festivals (Reload Festival, Traffic Jam Open Air), converted fans alongside genre greats like Bullet for My Valentine, Hatebreed, Jinjer and Walls of Jericho with their unbeatable live energy, and their debut album, Enough (2018), has attracted the attention of noteworthy outlets like FUZE and MoreCore.
On a total of 13 tracks, SETYØURSAILS make one thing clear above all: they are more than ready to conquer the scene!
