Als je aan mij zou vragen wat mijn favoriete bands zijn, dan zal Palaye Royale altijd in het lijstje genoemd worden. Een aantal jaar geleden heb ik ze ontdekt op Youtube (zoals dat wel eens vaker gaat) met het nummer Mr. Doctor Man, ik was gelijk verkocht. De rauwe stem van frontman Remington Leith geeft me keer op keer kippenvel en in de lyrics heb ik troost gevonden. Het aantrekkelijke aan deze band is echter niet alleen de muziek, maar een groot deel is ook de hele aesthetic eromheen, niet voor niks wordt Palaye Royale regelmatig omschreven als een fashion art-rockband. Ook zijn de leden na concerten vaak te vinden in de zaal of buiten de venue om fans te ontmoeten, ze hechten grote waarde aan het contact met hun Soldiers of the Royal Council, dit is de naam die de fanbase gekregen heeft.
Je kan je vast voorstellen dat ik heel erg uitkeek naar Fever Dream, het vierde studioalbum van Palaye Royale. Met het uitbrengen van zes verschillende singles gedurende afgelopen jaar, hebben we al flinke een sfeerimpressie mogen krijgen. Waar het vorige album, The Bastards, heel erg duister en zwaar was, met veel emo-invloeden uit de 00's, lijkt Fever Dream toch wat afwisselender te worden. Maar schijn kan bedriegen en er is maar één manier om erachter te komen. Duik je mee in deze 'fever dream'?
We starten met wat gepingel op een gitaar, iets wat ik niet direct bij Palaye Royale vind passen, maar al gauw kom je erachter waarom dit zo gedaan is; leadzanger Leith moet even laten horen wat hij kan. Verder is het een ietwat duistere, maar wel prettige opbouw naar de song Eternal. Met de tekst "into eternal life" wordt de intro afgesloten, hierop volgt de start van het daadwerkelijke nummer. Deze eerste track is wel écht een goed voorbeeld van de typische sound die Palaye Royale zich zo eigen maakt. Veel afwisseling, zowel qua tempo als instrumenten en zang. Ondanks de chaos die het middelpunt van de song vormt, eindigt het nog redelijk kalmpjes.
No Love in LA was de eerste single die gereleaset werd ná het vorige album. Hoewel dit nummer al bijna een jaar oud is, blijft het wel erg catchy. De onderliggende gedachte is ook interessant, er wordt namelijk in twijfel getrokken wat er echt en wat fake is in de wereld van de fame. Ook relaties -casual en romantisch- kunnen in zo'n situatie knap lastig zijn, want je weet nooit 100% zeker wat de ander van je wil. De band lijkt zijn conclusie in ieder geval getrokken te hebben: in LA is er niets zoals het lijkt, zelfs liefde niet.
Ook de volgende drie tracks, Punching Bag, Broken en Fever Dream zouden je al bekend kunnen zijn. Individueel zijn het hele sterke nummers, maar nu ze zo achter elkaar op het album staan is het wel merkbaar dat ze alle drie erg in dezelfde vibe zitten. Toch is dat niet direct storend, puur en alleen omdat deze gezette sfeer gewoon heel goed bij Palaye Royale past. Vooral Broken en Punching Bag komen erg overeen, zo lijken beide songs gericht aan een geliefde met de boodschap dat liefhebben erg moeilijk kan zijn wanneer er mentale struggles meespelen. Fever Dream, de titeltrack van het album, heeft ondanks het hebben van dezelfde (onder)toon, een ander onderwerp. Het idealistische beeld van samen kunnen wegrennen van alles dat niet prettig is aan het leven wordt hier vormgegeven als het ontsnappen naar een delirium, een staat van verwarring en een het niet bewustzijn van diens omgeving waarbij er dingen gezien kunnen worden die er niet zijn. Zelf vind ik Fever Dream echt enorm goed, je wordt helemaal meegenomen naar een andere, ietwat gekke, plek. Misschien voel ik dit zo sterk omdat ik zelf een enorme beelddenker ben, maar de hele instrumentale begeleiding van het nummer helpt vast en zeker ook goed mee. Tevens is de muziekvideo ook echt een groot pluspunt, hierdoor kan je je enigszins verbeelden hoe de band zelf hun 'fever dream' voor zich ziet.
Track nummer zeven is gemaakt in samenwerking met Amerikaanse singer songwriter LP (Laura Pergolizzi). Hoewel Palaye Royale niet bekend staan om het vele samenwerken met andere artiesten, doen ze het op Line It Up best prima. Ook de lyrics zijn weer moker sterk, alleen het eerste couplet en het begin van het refrein geeft me al de shivers. Het schrijven van tekst die je tot in je ziel raakt, is een van de sterkste kanten van Palaye Royale, en dan laten ze toch maar weer mooi merken.
Toxic In You voelt behoorlijk swingende aan, ondanks dat de lyrics niet bepaald luchtig zijn. Een rare combinatie is het wel, toch werkt het. Hoewel dit korte nummer niet echt als een typische Palaye Royale song gebracht wordt, zie ik ze dit live wel spelen. Mijn vermoeden is ook dat dit een track is die het bij het concertpubliek best goed zou kunnen doen vanwege de dansbaarheid.
We gaan nog een song door met de iets lichtere sound, want ook Wasted Sorrow is minder heavy dan wat ik gewend ben van de band. Wel is dit wederom een track waar de tekst mij heel erg aanspreekt. Er wordt gebruik gemaakt van een wel heel bijzondere 'point of view', namelijk die van iemand die overleden is en nu terugkijkt op zijn leven waardoor hij zich beseft dat hij eigenlijk alle tijd weggegooid heeft. Deze persoon wil nu andere waarschuwen om niet dezelfde fouten te maken en om op tijd om hulp te vragen. Een erg creatieve manier van je boodschap overbrengen als je het mij vraagt.
Met Paranoid gaan we weer terug naar het geluid van Palaye Royale zoals we die kennen; raw and real. De sound van dit nummer grijpt erg terug op het tweede studioalbum, Boom Boom Room Side B, Paranoid had daar zo op kunnen staan.
De volgende twee songs vind ik persoonlijk echt prachtig, ze zijn iets softer en kalmer dan de andere tracks op Fever Dream maar qua lyrics toch machtig mooi.
Eerst komt Oblivion, die maar liefst vijfeneenhalve minuut mag duren. Door ietwat lange lengte in combinatie met de rust van het nummer zou je misschien verwachten dat je verveeld raakt, maar dat is niet het geval. Wat Palaye Royale zo goed kan is emotie overbrengen, waar dat vaak frustratie of onbegrip kan zijn, laten ze nu hun andere kant zien met dit gevoelige, zachte lied.
Ook voor Lifeless Stars gaat dit op. Toch zit er in deze track iets meer dimensie door wat extra toevoegingen in vergelijking met Oblivion. Zo zijn de instrumenten meer aanwezige en ook de vocals kennen wat meer afwisseling. Wel is het weer een nummer gevuld met emotionele teksten en een verdomd mooie inhoud.
Met King Of The Dammed komt er weer wat pit terug, een echte meezinger als je het mij vraagt. Gevuld met power en een lekkere beat. De tijd om medelijden te hebben is nu voorbij want de koning der zonderlingen is opgestaan en zij zullen laten merken hoe het écht is. Naast de beeldspraak ook een goede twist aan het album, om deze krachtig af te ronden, er is namelijk nog maar één track over... Of toch niet?
Van Off With The Head en Off With The Head (outro) zou je op eerste gezicht verwachten dat deze tracks bij elkaar horen, dat is eigenlijk ook zo maar ze hebben beide zo'n eigen sfeer dat het niet helemaal op gaat. De eerste van het duo is echt nog een song met een duidelijk begin, midden en slot, het Outro lijkt langzaam af te zwakken naar een soort open einde. Ze sluiten goed op elkaar aan, maar ik zou niet zeggen dat écht bij elkaar horen. Het klinkt niet slecht, zeker niet, maar het geeft wel eigenaardig einde aan het album.
Dat was-sie alweer, Fever Dream van Palaye Royale en ik ben blij verrast. Natuurlijk wist ik al lang dat deze band ontzettend veel te bieden heeft, maar het is toch altijd even spannend of wederom de kwaliteit geleverd zal worden waar je op hoopt. Dat blijven ze toch verdomde goed doen en ik kan niet wachten om al deze nieuwe songs live te mogen horen.
Releasedatum: vrijdag 28 oktober via Sumerian Records
Luister
Lees
Palaye Royale will release their highly-anticipated new album Fever Dream on October 28. Made in collaboration with Grammy-nominated producer Chris Greatti (YUNGBLUD, WILLOW), the 13-track set came to life over the course of a year, with the three brothers working in deliberate seclusion and taking abundant time to sculpt each lavishly orchestrated track. The resulting set is their boldest and most visionary body of work to date.
Their fourth full-length album, Fever Dream emerged from a much-needed break in the chaos, with the trio returning to their roots and composing most of the album on piano, resulting in a body of work that is equal parts ecstatic head rush and in-depth meditation on the state of the human psyche. Palaye Royale explains, “Making this record felt like getting back to when we first fell in love with music.” They continue, “This record is very much about self-belief and self-empowerment, and overcoming all the obstacles that life throws at you. It’s the first time we’ve really taken a hopeful approach in our music.”
Equal parts brit-pop, glam rock and art-punk, Palaye Royale has amassed over half a billion streams throughout their career and earned a legion of cult-like fans with their fast-paced dirty rock’n’ roll. First landing in Los Angeles as teenagers, the brothers worked their way up through the ruthless L.A. rock scene going from playing basement shows while living out of their car to headlining arenas around the world. And whether they’re taking the stage at major festivals like Reading and Leeds, Download and Pukkelpop or playing to sold-out crowds in such far-flung locales as Amsterdam, Prague and Mexico City, the band’s most crucial ambition is to deepen their rarefied connection with their beloved fanbase, lovingly dubbed the Soldiers of the Royal Council.
