Unravel, het openingsnummer, waarover ik reeds in september een korte review schreef, bracht bij mij dezelfde Aha-Erlebnis teweeg als bij deze ouwe rocker hierboven. Benieuwd dus of het nieuwe album While Time Disappears andere pareltjes zou bevatten. Wel, uw nederige dienaar mocht hem alvast inluisteren voor Brothers In RAW en het viel initieel tegen. Een tweede luisterronde dus... en finaal een derde, voor ik mij aan deze album-review durfde te wagen.
Weeping Lead start als een klein, jeukend puistje dat in het midden als een etterende buil in je mondmasker uitbarst en tot slot weer opdroogt tot het zoveelste litteken in je aangezicht. Tymon Kruidenier, zanger en gitarist, legt het misschien iets minder plastisch uit:
"Weeping Lead is one of my favourite songs on the album, both from a musical as well as a lyrical perspective. "Conceptually, it’s quite a paradoxical song. On the one hand, it’s about the deadening numbness of depression, where suicide seems like the only way out. On the other hand, it’s about the realisation that true purpose and meaning can only be found in overcoming sorrow and allowing yourself to transform that dark energy into things of beauty. On a side note; ‘lead’ refers to the metal here, so most people will probably mispronounce this song’s title before they hear me sing it." (Bron: Louder)
Op de weg een bakje friet bij de frituur kan hemels lekker zijn, maar doe je dit elke dag, dan zou je waarschijnlijk de Spanjaarden verwensen, die dit lamavoer ooit naar Europa hebben meegebracht. Dezelfde buikoprispingen overvallen mij bij The Heart's Whisper, Motherly Flame, Passing by en You Take . Trop est trop: een startende Jeff Buckley-kloonstem, ondersteund door wat early-grunge gitaarwerk, crescendo naar een climax werken en vervolgens weer zachtjes uitdoven. Jongens, die formule heeft gewerkt, maar is intussen zijn toverkracht kwijt!
Face Them daarentegen slaat in als een bom, is lekker dissonant en dus een werkelijke verademing na die pijnlijke indigestie van daarnet.
Op Your Night, My Dawn hebben ze duidelijk hun mosterd gehaald bij Muse en Thom Yorke. Een mysterieuze trip doorheen een mistig bos vol gevaren.
Tot slot krijgen we With Hands Torn Open geserveerd. Een lastig stukje freestylen doorheen verschillende muziekgenres zonder echt te weten, waarheen de reis gaat.
While Time Disappears noem ik een onaf album met potentieel, die door te vele B-kantjes, te snel werd uitgebracht. Geduld is een prachtig deugd!
releasedatum: 27/11/2020
luister
lees Our Oceans’ inventive progressive rock centres on haunting vocal melodies that carry heartfelt cries of longing, anger and despair. Bolstered by lyrical fretless bass lines, vigorous drum beats and captivating guitar riffs, Our Oceans lace singer/songwriter influences with modern, progressive rock elements. Mindful musicianship and introspective lyrics are woven into a deeply melancholic, yet uniquely expansive musical universe.
Our Oceans is a band from The Netherlands, formed by singer & guitarist Tymon Kruidenier (Cynic, Exivious). Joining him on bass and drums are his former Exivious colleagues, Robin Zielhorst (Cynic, Onegodless) and Yuma van Eekelen (Quadvium, Pestilence).
On their upcoming album, ‘While Time Disappears’, the power trio explores new sonic ground. Their masterful songwriting is precise and direct, while their performances have become increasingly dynamic and powerful. The emotional urgency of the songs tugs at the heart strings in a way that is raw and unexplored. By being more concise, the songs act as vehicles to deliver powerful lyrical themes revolving around heartbreak, confrontation, and overcoming hardship; gracing Our Oceans’ music with a deeply poignant yet personal atmosphere.
The band is set to release their 2nd self-produced album ‘While Time Disappears’ on November 27th, 2020 via SPV Long Branch Records.
