Wat een week! Een muzikaal emotionele rollercoaster begon met een typische Belgische herfst en gaat nu over in een Texaanse orkaan!
Neen, makkelijk maken de zes van OOS het zichzelf niet: iets minder complex en wat meer recht door zee en ze bereiken gegarandeerd een véél breder publiek. The easy way is echter niet the ocean way en dus vuren ze met opener The Soundtrack to My Last Day meteen een verzameling genres, tempowissels en sferen op de luisteraar af. Je zou voor minder duizelen. Net als bij het loodzware The Adorned Fathomless Creation zijn de vocalpartijen netjes verdeeld tussen gitarist Jessie Santos (grunts) en Cammie Gilbert (clean). Fans van het 'oude' Opeth werk moeten zeker eens luisteren en dan met weemoed terugdenken aan de dagen dat éne Mikael Åkerfeldt de diepste en meest duistere regionen van zijn fantastisch bereik etaleerde. Even wat rust denk je bij Pray for Fire. Het nummer bouwt echter gelidelijk aan intensiteit op om dan in grandeur (de opera-achtige achtegrondzang) af te sluiten.
Over A Return to the Earth Below, The Colors of Grace en To the Sea (A Tolling of the Bells) kon je bij ons eerder al meer lezen. Laat me nog even benadrukken dat het stuk voor stuk geladen kleppers zijn die elk een totaal andere sfeer oproepen en telkens de uitstekende stem van Cammie Gilbert in de spotlights zetten. We mogen daarbij zeker niet de prachtprestaties van Dobber Beverly, niet enkel op drums maar ook achter de piano, alsook de heren Sanots en Lucian op gitaar niet vergeten. Beide laatste wisselen op bijna elke song van klassieke, gevoelvolle partijen tot zwaar riffwerk en zetten samen met de sporadisch ingezette keyboardpartijen van Mat V. Aleman telkens de passende sfeer. Neem bv. het filmisch aandoende klankbeeld van het instrumentale Imperfect Divinity dat op het juiste moment een rustpunt biedt.
September is nog zo'n klassiek geïnspireerd stuk waarbij Dobber bewijst wat een fantastisch en divers muzikant hij wel is én dat zijn genialiteit niet in een vakje te proppen valt. Mooi hoe door toevoeging van strijker alles compleet wordt en ik toch een traantje wegpink.
Total Failure Apparatus geeft dan een laatste hondsbrutale kopstoot en The Red Flower voert ons naar een episch, duister maar bloedmooi slot. Misschien vraag je je af waarom OOS afronden met een cover na méér dan een uur subliem eigen materiaal? Wel, ze hebben altijd een 'knack' gehad voor covers en weten elk nummer volledig naar zich toe te trekken. Dat is vanzelfsprekend aan de kenmerkende stem van Cammie te danken, maar evengoed aan de compsitorische kracht van meneer Beverly. Op die manier kan je enkel concluderen: why not!
Releasedatum: 4 september 2020
luister
Lees
Launched via 2013’s Aetherial debut, but truly blossoming upon the arrival of vocalist Cammie Gilbert for 2015’s Blue EP and the following year’s Winter full-length, Oceans Of Slumber re-emerge in 2020 with the weight of expectation bearing down on their shoulders. The result is Oceans Of Slumber, an album that masterfully redefines the band’s sound for a new era while bringing their conceptual core into sharper focus. Sonically spectacular and proudly melodramatic and yet vulnerable and intimate, these new songs represent the commencement of the next stage in this remarkable band’s evolution.
Although forever shrouded in darkness, Oceans Of Slumber have constructed an endlessly fascinating and musically adventurous world on their fourth full-length. Their anticipated metallic onslaught is more refined and unpredictable than ever when it does appear, but it’s the new songs’ frequent detours into lush atmospherics, near-theatrical opulence and artful, askance songcraft that seal the deal. A riot of dynamics and instinctive side-steps, songs like the wickedly schizophrenic The Adorned Fathomless Creation and a closing, crushing cover of Type O Negative’s Wolf Moon are also blessed with a monumentally grand and immersive production. With all drums and Cammie’s vocals recorded at Southwing Audio in Houston, TX – with engineers Chris Kritkos and Mark Lopez respectively - and guitars, bass, keyboards and heavy vocals captured at Dobber’s home studio, Oceans Of Slumber grew from a passionate and purposeful team effort, and the impossibly vivid and vibrant results speak for themselves. A final mix by Edge Of Sanity mastermind and esteemed Swedish production guru Dan Swanö is simply the black icing on an extraordinary, grandiloquent cake.
With the planet in a state of mid-pandemic chaos, Oceans Of Slumber will be launching their new album into a changed world. No one knows what the future will look like, least of all for musicians and other artistic people, but one thing is for certain: heavy music will continue to inspire, uplift, enlighten and enrich, and Oceans Of Slumber are firmly and proudly at its forefront: the perfect progressive metal prescription.
