Nothing More gaat als band al een aantal jaar mee, maar vandaag presenteren ze studioalbum nummer zes: Spirits. Met een mooie mix van rock & metal weet deze groep heel wat fans te strikken met hun muziek én ook de Amerikaanse hitlijsten is voor hen inmiddels bekend terrein. Het zal even afwachten zijn of ook Spirits net zo goed ontvangen zal worden als ouder werk, maar de singles waren veelbelovend en de verwachting is hooggespannen!
Dit nieuwe album wordt afgetrapt met Turn It Up Like (Stand In The Fire), minder dan één minuut in gaan ze er gelijk hard op. De lyrics zijn allesbehalve luchtig, maar daar zal niet over geklaagd worden want het klinkt gewoon hartstikke lekker. Ik zal ook maar gelijk bekennen dat dit een van mijn persoonlijke favoriete van Spirits is... Track 2 en 3 komen heel mooi samen als één geheel, zoals te zien en horen is in de muziekvideo. De overgang is bijna feilloos door de voice-over van (filosofisch) schrijver en spreker Alan Watts. Het stukje spraak past goed bij de vibe en heeft zeker een toegevoegde waarde in het samenbrengen van twee separate nummers.
Over You Don't Love What Love Means heb ik mijn mening al uitgesproken, maar graag zou ik nogmaals willen aangeven dat ik het écht heel knap vind hoe goed de lyrics en de sound bij elkaar passen. Muziek is natuurlijk een uitermate fijne manier om gevoelens en gedachtes uit te drukken die moeilijk te verwoorden zijn, Nothing More weet dat zelf ontzettend goed én kunnen het ook nog eens prima in de praktijk brengen.
Vanaf song nummer 5 komen we op onbekend terrein, waar de voorafgaande tracks allemaal al als singletjes zijn uitgebracht, zijn de komende songs nog écht nieuw. En ik moet zeggen; I do dig the vibe.
Don't Look Back komt duister en mysterieus over; waar mag niet naar teruggekeken worden? Hoewel je misschien kleine hints uit de tekst zou kunnen halen, weet je gewoonweg niet waar de band precies op doelt. Dat in combinatie met het donkere gevoel dat je bekruipt tijdens het luisteren maakt het een interessante toevoeging aan het album.
The Other F Word's titel is óók suggestief, maar toch is de song lang niet zo geheimzinnig dan de vorige. Boosheid overheerst eigenlijk het hele nummer, maar in het refrein is iedere keer ook een ondertoontje voelbaar, wanhoop misschien? Ik kan mijn vinger er net niet helemaal op leggen.
Vervolgens wordt het langste nummer van het album gepresenteerd. Met net geen zeseneenhalve minuut is Face It een behoorlijke pil om te slikken. Er wordt gepredikt en gesproken over 'de waarheid' en toch wekt het mijn interesse niet volledig. Ik merk dat ik met mijn spanningsboog van een goudvis niet geprikkeld genoeg raak om van begin tot eind aandachtig te luisteren naar dit nummer. Echter kan ik zeker wel zeggen dat, ondanks de lange duur, Face It technisch goed in elkaar zit en dat er vast vele luisteraars zijn die de lyrics dusdanig zullen uitpluizen om je vervolgens wél te kunnen vertellen wat 'the truth' is. Mocht jij nou degene zijn die wel genoeg concentratie kan opbrengen om deze puzzle op te lossen, dan hoor ik graag wat je bevindingen zijn!
Best Times is een meer easy-going nummer die makkelijk weg luistert en qua sound tegen de pop-punk aanleunt. Geen geschreeuw of diepe uithalen, wel een mooi geluid met een lekkere drum en rockgitaren. Een fijne, kleine pauze tussen alle andere, hardere nummers die ik heel erg kan waarderen. Ook met Deja Vu doet Nothing More het iets kalmer aan dan bij de rest van de tracks en vormt samen met Best Times een fijn intermezzo.
De "rust" is na twee nummers dan wel weer afgelopen. Dream With Me is wederom vol met power en emotie. Het is een hele aantrekkelijke song door de tempowisselingen, de verschillende manieren van zang en hoe de sfeer zowel een licht als duistere indruk geeft. Dream With Me voelt eigenlijk een beetje als een of andere gekke droom die van hop naar her springt, maar wel erg interessant is.
Track 11 (Neverland) blijkt geen nummer te zijn, maar een remake van een opname van Alan Watts, die ook al tussen Tired Of Winning en Ships In The Night te horen was. Blijkbaar heeft meneer Watts een dusdanige indruk gemaakt op de Nothing More dat hij meerder malen op het album verschijnen mag. Zelf ken ik zijn werk via Palaye Royale, een band die ook verschillende opnames van deze Engelse schrijver gebruikt heeft in hun eigen muziek.
Ook op het nummer Valhalla (Too Young To See) mogen we gedurende de laatste minuut nog even genieten van de warme stem van Alan Watts. Mochten zijn woorden je interesse een beetje gewekt hebben, dan is mijn tip om toch even te zoeken naar wat van zijn werk want dat is écht wel de moeite waard om eens in te duiken. Maar nu even terug naar het Spirits zelf. Valhalla (Too Young To See) is het een-na-laatste nummer van het album en kent een opbouwend begin, zowel instrumentaal als tekstueel. Zodra de eerste minuut voorbij is, gaat het er ineens wat harder aan toe. De lyrics zijn met momenten echt on-point en de gitaarsolo is ook niet mis. Oh, en er wordt flink geschreeuwd, zijn jullie inmiddels al enthousiast? ;)
En dan is er ineens nog maar één song om over te schrijven, dit is niet alleen de laatste maar tevens ook de titeltrack van het album. De duistere sfeer die het gehele tijd al te voelen is, komt in dit laatste nummer nog eens goed naar voren. Een prima afsluiter die eigenlijk alles omvat wat je tegenkomt tijdens het luisteren van Spirits. En mocht je de art style van de albumcover nu gaaf vinden, kijk dan zeker even de muziekvideo van deze laatste track.
Indien je het nog niet door hebben gehad, Nothing More heeft met Spirits niet alleen nieuwe muziek gemaakt maar er is een concept omheen gecreëerd met zogeheten 'Spirit Types'. Uit een soort persoonlijkheidstest wordt bepaald welk type jij bent en daarmee welke tracks van het album daar het beste mee corresponderen. De Spirit Types zijn hartstikke leuk uitgewerkt en ook supermooi vormgegeven. Zelf kom ik uit op Spirit Type Fuse. Ook nieuwsgierig? Doe dan de test op https://spiritstest.com/test
Zo, dat was me een album zeg... Tot de brim gevuld met emoties, technisch super strak, lekker afwisselend en overall gewoon goed in elkaar gezet. Nothing More zou (opnieuw) wel eens hoge ogen kunnen gooien!
Releasedatum: vrijdag 14 oktober via Better Noise Music
Luister
Lees
Three-time Grammy nominees and San Antonio, Texas-born quartet, NOTHING MORE return with their highly awaited 7th album SPIRITS, scheduled for release on October 14. The album features 13 songs with the band’s most focused, adventurous, and intense music, uniting introspective philosophical lyrics with unapologetically massive anthems, including their in-your-face rock track “TURN IT UP LIKE,” their most recent Top 20 Billboard Active Rock radio single “TIRED OF WINNING” which is currently inside the Top 10. Since their emergence in 2003, Nothing More has earned rock radio chart history with #1 singles with both “This is the Time (Ballast)” and “Go To War” and already has seven Active Rock Radio Top-10 singles in their repertoire. “Spirits” further proves their expertise in the rock genre and beyond. It documents the tumultuous time the world experienced over the past two years capturing the desperation and isolation of lockdown, the spiral of substance abuse, the pain of broken relationships and survival in self-reliance while summarizing the overall story and mission of NOTHING MORE: Reflect, Provoke, Inspire.
