Het Canadese éénmansproject Nordicwinter is met Sorrow toe aan een vierde volwaardige release. Desondanks trap ik met veel misplaatst drama een open deur in als ik stel dat het project weinig bekendheid geniet. Ik spendeer behoorlijk wat grijze avonden op een jaar grasduinend doorheen al het goede en minder goede dat op Bandcamp te vinden is, maar op Nordicwinter was ik nog niet gebotst. Het duurde tot Hypnotic Dirge Records in 2020 aankondigde dat het de derde release, Desolation, opnieuw zou uitbrengen. Dat gebeurde begin 2021. Nauwelijks enkele maanden na die reissue is de opvolger Sorrow al een feit wat betekent dat dit in totaal al de derde langspeler van Nordicwinter in een jaar tijd is. In april 2020 verscheen immers al Requiem. En dan beweren mensen dat Covid-19 ons enkel kommer en kwel bezorgt!
Nordicwinter valt op zich makkelijk in een hoekje te plaatsen: atmosferisch/depressieve black metal. Wie daarmee denkt dat het om een project van dertien (of meer) in een dozijn gaat, slaat de bal toch enigszins mis. Waar de meeste bands, zeker uit Canada, teren op snelheid en tremeloriffs brengt Nordicwinter eerder een doomy variant. Het tempo gaat hoogstens eens omhoog tot het mid-tempo bereikt, maar echt snel wordt het nooit. De troefkaart van Sorrow is de sfeer. De zeven songs barsten er bijna van. Die sfeer is niet geheel onverwacht melancholisch en weinig vrolijk, maar heeft een ontegensprekelijke warmte in zich alsof het begrip wil uitdragen voor het inherente karakter van rouw en leed aan het mens zijn. De (mooie) gitaarsound is ruw en kil genoeg om deze emoties te vatten als ware het een eerbetoon. Ik denk bij het beluisteren van Sorrow regelmatig eens aan de mooie melodische passages van bijvoorbeeld Swallow The Sun, Katatonia of (oude) Anathema. Ook de ondersteunende toetsen voegen een extra, haast episch element toe. De verschillende lagen verweven zich in en door elkaar heen tot zeer genietbare harmonieën. Nordicwinter propt ook niet duizend-en-één ideeën in songs, maar laat elk idee rijpen tot het volgroeid is. Voor sommige luisteraars zal dat aspect voor een wat “trage” ervaring zorgen. Tant pis. Wie voor Sorrow, en bij uitbreiding ook de eveneens aanbevolen voorganger Desolation, gaat zitten wordt wel degelijk meegesleept op de al bij al vrij toegankelijke black metal en dat is vooral dankzij de melodische, harmonieuze passages. De shriek die Yves Allaire aka Evillaire hanteert kenmerkt zich bovendien door een etherisch gehalte dat perfect bij zijn melancholische songs past.
Nordicwinter kleurt voldoende buiten de doorgaans strikt gehanteerde lijntjes om eigenheid te hebben en gedurende de volle 53 minuten dat Sorrow duurt te blijven boeien. Wie na het beluisteren van deze vierde plaat nog trek heeft, kan niet enkel terecht bij de drie vorige albums van zijn belangrijkste muzikale bezigheid. Yves Allaire heeft met Sinistral Doom nog een - jawel - doom metal project lopen en leeft zich verder ook uit in dark ambient middels Umbrarum Tenebrea. Woord op het net leert ons dat Yves nog een paar verrassingen in petto heeft in 2021 als het Nordicwinter aangaat. Een mens wordt zowaar vrolijk van zoveel luisterwaardige tristesse!
Releasedatum: 26 maart 2021
Luister
Lees
Hypnotic Dirge Records is een underground label gebaseerd in Esquimalt, BC, Canada. De focus ligt voornamelijk op atmosferische black metal, depressive-suicidal black metal en doom metal. Het label is actief sinds 2008 en bracht intussen ruim 100 releases uit van bands zoals Altars of Grief, Frigoris, NONE, Forlesen, Wills Dissolve, Norilsk, Ov Shadows, Obsidian Tongue, Lycanthia en onze Mechelse helden Marche Funèbre.
Digitale releases worden op Bandcamp steevast als Name Your Own Price geplaatst. Je kiest dus zelf hoeveel je doneert. Er staat geen minimum op, tenzij het om een pre-order gaat. Voor een luttele 25 Canadese dollar kan je zelfs de hele discografie aanschaffen. Merchandise kan je zowel op de Bandcamp pagina als in de webstore bekomen. Over Sorrow van Nordicwinter deelt het volgende informatie:
After a lengthy hiatus, Nordicwinter came back in a big way in 2020, releasing two new full-length albums "Requiem" and "Desolation" and they show no sign of slowing down as they hit us once again with a new full-length album, "Sorrow", released amidst the dead of winter. This prolificacy should in no way be a harbinger of doubt as the quality of "Sorrow" surpasses even the heights of the 2020 records and raises Nordicwinter to the upper tier of Canadian Depressive / Atmospheric Black Metal. As with its previous records, "Sorrow" examines the darker side of the human condition through somber and melancholic music. Sticking at a mostly mid-tempo pace, the tracks on "Sorrow" (with the exception of the outro) are all between 7-10 minutes in length, and flow with sense and purpose across the record. Utilizing a typical depressive black metal sound, the guitars have the perfect level of distortion to carry a bit of grit while still being clear and allowing the occasional string melody to hover above the mix like a blanket of stars. Meanwhile, the drums and bass provide the necessary backing throughout the record, staying simple but remaining audible and a fundamental part of the album's sound.
(bron: bandcamp)
