Er zijn bands waarbij de eerste luisterbeurt je onderdompelt in een nachtmerrie. Ik denk daarbij meteen aan Nephren-Ka's La Grande Guerre de L'Epice, de derde release van de Franse band. Het was zo'n brutale aanslag op mijn brein en trommelvliezen dat ik me nog steeds afvraag of er wel een goed moment bestaat om dit gezelschap te ontmoeten. Want klaar ben je er niet voor. Het vroeg enkele dagen voor ik de plaat een tweede keer (durfde) opzette(n). Hun brutale death metal hakt er immens hard in, is technisch bijzonder hoogstaand en breekt met regelmaat eens door de geluidsmuur wat snelheid van uitvoering betreft. Bovendien flirt het viertal met andere subgenres zonder dat de kern verloren gaat. Af en toe duikt een trashy moment op of een blackened riffje, maar dit blijft death metal pur sang. En die kern heeft slechts één doel: verpulveren wat het pad kruist. Er zijn, met alle respect overigens, death metal bands die verbleken tot boys bands als ze naast deze Zuiderburen komen te staan.
Vijftien jaar nadat Nephren-Ka boven de ontheiligde doopvont werd gehouden, brengt het vanuit Brussel opererende Dolorem Records nu From Agony to Transcendence uit. Het is de derde langspeler en die biedt op zich weinig verrassingen. De band brengt nog steeds wat we van hen kunnen verwachten. Fans van bijvoorbeeld Nile, Hate Eternal en, jawel, onze land- en labelgenoten Storm upon The Masses gaan alvast zitten om deze nieuwe feestdis tot zich te nemen. Nephren-Ka is nog geen haar veranderd. Het brutale monster woelt nog steeds even hevig en blijft dat ongemakkelijke gevoel dat bij death metal hoort opdringen, zij het misschien nadrukkelijker dan het bij veel andere bands het geval is. Van bij de eerste seconde start de rammeling en veel respijt krijg je doorheen wat erna volgt niet. De snelheid die drummer Thibaud Pialoux oplegt, blijft doorgaans duizelingwekkend hoog en wanneer die even omlaag gaat dan blijft Nephren-Ka zorgvuldig inhakken op je gehoorsysteem. Het blijft moshpitvoer ten voeten uit, die ietwat korte momenten van … eh … relatieve traagheid. Vision of the Secher Nbiw is een prachtig voorbeeld van hoe dynamisch de songstructuur blijft. Death metal zoals het hoort, jawel.
Stellen dat er helemaal niets is veranderd is wat scheefgetrokken. De line-up heeft enkele nieuwe gezichten sinds de vorige release. Dimitri Boudon is heden snarenplukker van dienst en verzuipt niet in de mix zoals wel vaker het geval is in deze stijl. Sylvain Bayle hanteert op deze telg de microfoon. Dat resulteert misschien in iets meer enerverende piggy squeels, al kunnen die ook van gitarist Sebastien Briat komen, maar het is hen vergeven. De brutaliteit waarmee From Agony to Transcendence uitpakt is niet min. De solo's van Sebastien zijn bovendien vermeldenswaardig. Ze voegen wel degelijk iets toe en werden er niet zomaar tussen gepropt. De hoofdzaak is dus ondanks de personeelswissels stevig overeind gebleven. Als toemaatje krijgt u er ook nog eens een cover van Pantera's Strength Beyond Strength bovenop, al zal u dat nummer misschien niet meteen herkennen.
From Agony to Transcendence is misschien niet de plaat die even relaxend werkt als het op een doorsnee zondag lezen van de inspiratie voor het album, Frank Herbert's Dune om specifiek te zijn, maar de rest van de week knalt u met deze soundtrack door uw professionele en huishoudelijke taken alsof het niets is. Zorg er wel voor dat u terwijl uw halswervels niet breekt. Daar gaan wij de verantwoordelijkheid niet voor opnemen. Warm aanbevolen technische brutale death metal schijf, deze From Agony to Transcendence.
Releasedatum: 25 juni 2021
Luister
