Jaja, kijk maar even raar op, dit is echter een album dat ik niet aan me KAN laten voorbijgaan. Journey fan sinds Escape: single bom, 10x platina, méér dan 10 miljoen verkochte exemplaren... allemaal in de V.S. natuurlijk, want hier lag niemand wakker van de band. Op een jeugdvriend van me die me het album, midden in mijn NWOBHM-fase, onder de neus schoof. Of ik verkocht was? Amai nie. Journey is één van de weinige bands die ik op vandaag nog steeds volg en waarvan ik al decennialang de nieuwe releases - op enkele uitzonderingen na - aan me voorbij laat gaan.
Waarom dan plots zo excited over deze live registratie? Wel, na Frontiers (1983) vond ik dat het stijl bergaf ging met de band en dus ging ik graven in hun ouder werk. Natuurlijk was ook voor mij Captured (live, 1981) één van die machtige dubbel live registraties zo kenmerkend voor de jaren zeventig en tachtig, maar ook de drie eerste albums met wereldstrot Steve Perry aan de mic gingen er goed in. Bleek echter dat er nog een periode bestond, m.n. deze toen de jonge 'shredder' Neal Schon de band samen met keyboarder Greg Rolie - beide leden van Santana - in 1973 oprichtte. De muziek die ze schreven was een soort jazzrock fusion, vooral instrumentaal met véél ruimte voor improvisatie. De drie albums die ze, met oerlid Ross Valory (bas) en superdrummer Aynsley Dunbar uitbrachten waren commercieel gezien helemaal geen succes, maar tekenden wel voor een handvol uiterst boeiende songs waarbij de klasse muzikanten helemaal losgingen. Een absolute MUST voor de échte fan.
Dankzij deze registratie kunnen we nu eindelijk genieten van maar liefst negen nummers uit die albums, bij mijn weten nog nooit officieel in een live uitvoering uitgebracht. Het hadden er minstens twaalf mogen zijn gezien ik kleppers als Topaz, I'm Gonna Leave You en Spaceman mis, but hey, je hoort me niet klagen. De heren winden er geen doekjes om en knallen van meet af aan met een drieluik aan 'oudjes' voor maar liefst vijfentwintig minuten vuurwerk. Journey eens hélemaal anders horen dan jullie ze hier kennen? Dit is hèt moment! Leuk meegenomen is dat we helemaal op het eind nog twee Santana klassiekers te horen krijgen en er zo net geen dertig (!!) nummers op dit album staan.
Is dit dan hun ultieme en meest sublieme live registratie? Nope! Er valt namelijk ook héél wat te bekritiseren. Niet zozeer dat Rolie nooit een begenadigd zanger is geweest en dat ik hier toch wel Dunbar achter de drumkit mis (zou Schon hem niet gevraagd hebben of had de man er gewoon geen zin in?). Daar luister ik gewoon door. Grootste mankement is dat Deen Catronovo de rol van Perry op zich neemt. Oh ja, hij haalt de noten en louter technisch gezien valt er meestal weinig op aan te merken. Vergelijken met Perry is natuurlijk niet eerlijk, maar nergens kan ik de emotie bespeuren die echt wel nodig is in de nummers. Soms zit hij gewoon op het pijnlijke af te roepen. Na drie songs merk ik dat ik begin te skippen. Geef mij dan maar de versies van Captured en Live In Houston: The Escape Tour, twee live albums die elke diehard fan natuurlijk heeft.
Had Schon dan niet beter zijn huidige zanger Arnel Pineda gevraagd? Hm, volgens mij deed hij dat bewust niet om duidelijk te maken dat dit éénmalige project weldegelijk haar roots in het verre verleden heeft. Louter zang technisch en qua overbrengen van de juiste emoties zou het echter een véél betere keuze zijn geweest. Of waarom Perry zelf niet? Tja, dat beide heren niet echt meer door één deur kunnen is al lang geweten. Je kan je ook de vraag stellen of good 'ole Steve al die fantastische noten nog wel aan zou kunnen. Het antwoord hierop is geen raadsel hoor: neen! Nog even voor de volledigheid: Ross Valory en Steve Smith (drums) waren spijtig genoeg ook geen optie (wink).
Los van mijn bedenkingen blijft dit een must have voor elke fan, vooral dus omdat je hier beide ouwe rotten helemaal los kan horen gaan op oersongs. En zeg nu eerlijk, fan of hater, dat Neal Schon verdomme een stukske gitaar kan spelen én een herkenbaar geluid heeft, staat toch wel helemaal buiten kijf.
Releasedatum: 19 mei 2023
luister
lees
... Neal Schon's Journey Through Time, a live concert recorded on February 9, 2018 at The Independent In San Francisco, CA. This is the show where Neal Schon, founding member of the Rock & Roll Hall of Fame inducted band Journey, first debuted Journey Through Time along with two-time Rock and Roll Hall of Fame inductee and former Journey and Santana bandmate, Gregg Rolie. Joining Schon and Rolie were current Journey member Deen Castronovo on vocals and drums, Marco Mendoza (Thin Lizzy, Whitesnake) on bass, and John Varn on keyboards and vocals. Performing to a sold out crowd for a benefit show to raise money for victims of the fires that had ravaged the North Bay area of the San Francisco region in October 2017, the band played songs spanning Journey’s entire catalog, largely focusing on the band’s '70s repertoire, including the band's first three albums, "Journey", "Look Into The Future", and “Next”.
Multi-Grammy nominated Schon founded Journey in 1972 and remains the sole consistent member, having participated in every album and tour to date. Before founding Journey, Schon was also a member of Santana and has performed with a variety of other acts including Bad English, Hardline, and HSAS and with Jan Hammer and Paul Rodgers (Bad Company, Free). He has released 10 solo albums over the course of his career as well, with his guitar style being described as soulful and melodic and admired by such fellow legends as Eric Clapton and Prince.Journey’s worldwide sales have reached over 100 million records, making them one of the world’s best-selling bands of all time. Chart-topping hits such as “Don’t Stop Believin’,” “Open Arms,” “Lights,” “Faithfully,” and “When You Love a Woman” are regarded as some of the defining songs of the rock n' roll musical canon.
