In 2020 bereikte ons niet enkel het prachtige Premonitions van Sojourner, maar tevens het nieuws dat bassist Mike Wilson het onder amicale omstandigheden voor bekeken hield bij het internationale gezelschap. Hoe het Sojourner zal vergaan zien en horen we wel, want dat Wilson's vertrek een aderlating aan creatief talent betekent, spreekt voor zich. Elk project waarbij de man betrokken is, levert steevast kwaliteit af. Eén van de redenen waarom hij Sojourner verliet was een op stapel staand solo-project genaamd Miasmata.
Miasmata heeft muzikaal gezien weinig van doen met Sojourner, noch met Mike's melodieuze doom band, Lysithea. Nee, op dit album trekt Wilson de kaart van melodieuze black metal, of misschien beter: blackened heavy metal, want de invloed uit de klassieke heavy en power metal ligt er heel dik op. De twee stijlen ontmoeten elkaar perfect in het midden. Dat is niet geheel zonder risico gezien de groep fans van all things heavy niet noodzakelijkerwijs ook een boontje heeft voor all things black en vice versa. Ik noem maar wat: de zeer energieke rasp van Wilson bijvoorbeeld. Het is een kwestie van je er overheen zetten; want riffs voor maanden, formidabele (twin) leads, razendsnel voorbij flitsende melodieën die hersens doen smelten en tonnen zeer welgekomen energie is waar Unlight: Songs of Earth and Atrophy garant voor staat. Dat Mike Wilson een bijzonder getalenteerd muzikant is, wisten we uiteraard al. Maar de virtuositeit die hij op dit debuut uit vingers en polsen schudt, ook op die ronkende bas uiteraard, hadden we van hem nog niet gehoord. En het zijn niet enkel de flitsende riffs en solo's die verbluffen, maar vooral de langer uitgesponnen melodieën. Ze bieden de nodige ademruimte en zorgen voor een episch tintje. Het is zowat het enige raakvlak met zijn voormalige broodheer Sojourner. Ook met het gebruik van keyboards toont hij zijn genie. Nooit ongepast en nergens teveel. De mastering was trouwens in handen van die andere Mike van Sojourner en mede-Kiwi (Lamb). Aan power echt geen gebrek.
In zekere zin doet het wat denken aan een ander geweldig debuut, The Funeral Pyre van Kvaen, dat in februari vorig jaar het levenslicht zag. Ook hier gaat het om een éénmansproject. Waar Kvaen melodieuze black metal vermengde met speed metal en er een instant hit mee scoorde, had ik iets meer tijd nodig om Unlight: Songs of Earth and Atrophy op een zelfde manier te waarderen. De hoeveelheid ideeën die Wilson in deze zeven songs op de luisteraar afvuurt zijn zo talrijk dat ze initieel misschien wat overdonderen. Niets dat een extra luistersessie of twee niet oplost natuurlijk. En na toch wel stevig wat beurten, kan ik bevestigen dat terloops de gebalde hand al eens op geheel epische wijze de lucht in gaat. Wie belust is op rauwheid komt allicht wat bedrogen uit. Rauw en Mike Wilson gaan niet echt samen. Geraffineerd wel. Als er al een minpuntje is, de geprogrammeerde drums klinken een tikkeltje “ok, drumcomputer”.
Miasmata brengt op zich niets nieuw. De adoratie voor oorspronkelijke Zweedse black metal goden zoals Dissection of Sacramentum druipt eraf, zij het dat dit album beduidend minder donker en ijzig klinkt. De eerder traditionele heavy metal kwinkslagen zorgen voor licht in de duisternis. Ook daar niets nieuws onder de zon, maar dat het behoorlijk straf wordt gebracht staat helemaal buiten kijf. Wie de Almachtige Riff aanbidt, weet waarheen.
Releasedatum: 14 maart 2021
Luister
Lees
Miasmata is the new solo project from New Zealand musician Mike Wilson. Blending elements of black metal with huge doses heavy metal majesty, "Unlight: Songs of Earth and Atrophy" is a high-energy journey through worlds in chaos, either self-inflicted or brought on by more sinister, fantastical means.
Mike Wilson - Vocals, guitars, bass, keys, programming Written, performed and recorded by MW in Dunedin, New Zealand Mixed and Mastered by Mike Lamb at Oneiros Studio Dunedin, NZ Artwork and logos by Anaïs Mulgrew
(bron: Bandcamp)
Naturmacht Productions is een in Lappland, Finland gebaseerd underground label dat zich afzet tegen de steeds sterker wordende commercialisering in de muziekindustrie. Kwaliteit gaat boven kwantiteit. Het label focust op black metal in al zijn varianten, maar doorgaans vinden de releases behoorlijk wat inspiratie bij Moeder Natuur. Het sublabel Rain Without End legt de nadruk dan weer op death en doom metal.
