"Hey John, laat al dieje softe shit eens liggen en luister eens naar dit hier!" zo sprak ene Sam Six enkele jaren terug gevleugelde woorden en drukte op play. Wat ik hoorde waren anderhalve minuut staccato gitaaraanslagen en wat leek op een spervuur uit een drumcomputer eronder voor complete chaos losbrak. Daarna terug die retestrakke riffs, een erg kwade kerel die zijn stembanden folterde en een hele lading aan breaks en tempowissels, jaja zelfs een rustig intermezzo ... en dat gedurende éénentwintig minutenlang. Met de nadruk op LANG! Dit was in feite niet in één ruk uit te houden: brainmelting was het, verschrikkelijk moeilijk te vatten, maar het triggerde me wel. Het nummer heet I, voor wie het niet doorhad.
In 2016 kocht ik dan The Violent Sleep Of Reason. Ik was hooked, aan hooks, de laag gestemde gitaarsound, de strakheid, de agressie en het waanzinnige drumspel van ene Tomas Haake, lieflijk al eens 'Neil Peart on peyote' genoemd. Vanzelfsprekend volgden ObZen en Nothing (de remastered versie met 8-string gitaren en échte drums). In alle eerlijkheid, ik heb het daar maar bij gehouden, meer van dit kan mijn kopke niet aan. Tot vanzelfsprekend dit nieuwe album eraan kwam. Nadat ik ze uiteindelijk eens live had gezien (met dank aan Alcatraz!) bestond er geen twijfel meer: ik zou ze blijven volgen én een clubshow zou een absolute must worden.
Maar wat vertel je nu over een band die een hele beweging in gang heeft gezet, het groovemetalsubgenre 'djent' heeft geïnspireerd en stilistische elementen van zowel avantgardemetal, technical death metal, thrash metal, math metal, progressive metal tot zelfs experimentele jazz incorporeert? Je kan ze nu misschien niet meer experimenteel noemen, maar wel zonder twijfel nog steeds alternatief. Moet ik nu gooien met termen als 'polyrhythms, polymetered riff cycles, rhythmic syncopation, rapid key and tempo changes' en 'neo-jazzchromatics' (ik kan er zo nog wel enkele bijlappen hoor)?
Laat het me op dit houden: Immutable is archetypisch Meshuggah zoals we ze kennen sinds 2002. Zoek geen vernieuwing, zoek geen buitenexperimentele experimenten, het album lost simpelweg je verwachtingen in, maar dan wel big time! Op dat vlak ben ik het dus niet eens met de pr-tekst hieronder.
Opener Broken Cog mag dan misschien lichtjes verrassen door de grotendeels ingetogen, bijna fluisterende vocals van Jens Kidman en Haake die zich nog lijkt op te warmen. Samen met de sfeervolle instrumentale afsluiter Past Tense, een twee instrumentaal dat met dikke negen minuten meteen het langste nummer is (They Move Below doet zelfs wat post metal aan) en de slepende beuker Ligature Marks hoor ik zelfs melodie tussen al het technisch geweld. Black Cathedral snap ik niet goed, die hadden ze er wat mij betreft uit kunnen laten.
In de andere acht nummers laten de geniale Zweden zich terug helemaal gaan. Ik moest steeds denken aan bizarre 'monsters' uit erg creepy horrorfilms. Zo van die demonen en beestjes die zich verre van lineair bewegen en waar zowel tijd als ruimte geen vat op hebben. Botten kraken, lichamen wringen zich in onnatuurlijke bochten, ... (The Grudge).
Na hun doortocht op Alcatraz (2019) noemde ik hen 'vleesgeworden metronomen'. Ik kijk al uit naar het optreden in de AB op 23 mei, waar de beleving eens zo intens zou moeten maken. Tip voor de jonkies: vergeet circle pits, die vallen binnen de 30" vanzelf uit elkaar. Waarom? Grijp even terug naar de termen in de derde paragraaf.
Releasedatum: 1 april 2022
luister
lees
Meshuggah have always been way ahead of the game and plainly without peer.
Six years on from the band’s most recent full-length, “The Violent Sleep Of Reason”, 2022 brings a fresh and fearsome revelation from Meshuggah. Shattering even the highest of expectations, the band’s ninth album “Immutable” showcases just how far ahead of the pack the band continues to be.
The album is a significant departure from the relentless riffing and monochrome churn of “Koloss” or “The Violent Sleep Of Reason”. With vocalist Jens Kidman recording his own vocals in his home studio and lead guitarist Fredrik Thordendal manifesting his solos at his own Studio 33, “Immutable” is a true team effort and another triumph of resourcefulness and meticulous attention to detail. Meshuggah had never felt more inspired when they found themselves in a new environment at Studio Sweetspot. “Dick pitched Sweetspot to us,” Mårten recalls. “They have lots of experience but mainly with other types of music. It was out in the sticks, in a big shed in the middle of a field! We had no tours going on, and we rented a tour bus for cheap. We drove it down there, and we lived in that. So basically, we went on tour to record the album [Laughs], and we worked our brains into pieces! But it was also really free. We went for comfort and quality and a working situation where we didn’t feel stressed at all. That was awesome, and the strongest parts of this album are because of that.” As Mårten Hagström explained earlier, fans should prepare themselves for the unexpected. “This album is more melodic. It’s longer, and in my opinion, it’s more dynamic than most of our albums,” he states.
Gifted with the opportunity to spend more time than ever on the fine details of their new material, the Swedes have effectively reconstructed their trademark sound on “Immutable”, imbuing every last moment of this epic record with irresistible power and ingenuity. “We wanted to go for air and for dynamics, and lo and behold, that actually makes it sound way more like a band, from my perspective,” says Mårten. Destined to be one of 2022’s most hailed and talked-about releases, “Immutable” once again showcases Meshuggah’s collective brilliance, including some of the most jaw-dropping ensemble performances they have ever executed.
Immutable. “The title fits perfectly for where we are as a band,” Mårten concludes. “Even though we’ve been experimenting all along, I also think we’ve been the same since day one. The way we approach things and why we still make new albums, and why we still sound the way we do, it’s immutable. Humanity is immutable, too. We commit the same mistakes over and over. And we are immutable. We do what we do, and we don’t change.”
"Immutable" was recorded at Sweetspot Studios in Halmstad, Sweden, mixed by Rickard Bengtsson and Staffan Karlsson, and mastered by multiple Grammy award winner Vlado Meller (Metallica, Rage Against The Machine, Red Hot Chili Peppers, System Of A Down). Visionary artist Luminokaya once again created the stunning cover artwork.
