Ik durf mijzelf zonder schroom fan van het eerste uur te noemen van Memoriam, de moderne old skool death metalband uit de UK. En als fans werden we reeds rijkelijk verwent, want opgericht in 2016 lieten ze, deze nieuweling meegerekend, reeds vier uitstekende albums op ons los. We gaan hier niet voor de zoveelste keer de ontstaansgeschiedenis van de band uit de doeken doen. Voor wie die nog niet kent en graag zou willen kennen heb ik één woord: Google. Desondanks kunnen we er echter niet om heen dat Memoriam bestaat uit muzikale veteranen die toch wel tot de pioniers van de Britse death metal mogen gerekend worden.
De eerste drie albums vormden een trilogie en dit To the End (Not Final) zou het eerste deel van zo een nieuwe trilogie zijn. Een nieuwe trilogie, een beetje een nieuw begin want de band ruilde de grote stal van Nuclear Blast, waarin ze naar eigen zeggen een beetje verloren liepen, in voor het iets bescheidenere maar daarom niet minder ambitieuze Reaper Entertainment. Ook een personeelswissel was nodig. Drummer Andy Whale moest omwille van gezondheidsredenen jammer genoeg verstek geven en werd vervangen door Spikey T. Smith, die voorheen al drumde bij o.a. The Damned, Killing Joke (live) en Sacrilege. Smith’s drumstijl is echt meerwaarde voor het Memoriam geluid. Zijn drumstijl bepaalt echt de richting van de songs en geeft artistieke bewegingsruimte aan de snarenplukkers Scott Fairfax (g) en Frank Healey (b) die dan op haar beurt weer optimaal blijkt te zijn voor de lyrics en gortdroge blaffende vocals van Karl Willets.
Wanneer Willets je na 45 seconden het album insleurt met de slogan Onwards into Battle one more time weet u dat u zich beter schrap kunt zetten. Het nummer wordt gedragen door een riff die zo loodzwaar is dat die u met gemak tot diep onder de Vlaamsche bodem kan slagen waarna u pas na honderd jaar of zo door een nieuwsgierige archeoloog wordt opgegraven. De hel breekt echter pas volledig los met This War is Won waarin de riffs ons met de hevigheid van een zichzelf respecterende mortieraanval bestoken. No Effect heeft dan weer het effect van een Spitfire attack. Willets blaft nog steeds graag over de onheilspellende kant van het leven zoals dood en oorlog. Met Each Step (One Closer to Death) zet Memoriam een nummer neer waarin ze het tempo zodanig laten zakken dat het als een volwaardige doom metalsong klinkt. Karl brengt daarin een bijzonder fatalistische boodschap: “Death draws near day by day, Each step one closer to the grave” die hij echter onmiddellijk laat volgen door de iets meer hoopgevende frase “Live every moment like it's your last, Moving forward but don't forget the past”. Het zou ook een emotionele knipoog naar zijn overleden buddy (Bolt Thrower drummer) Martin Kearns kunnen zijn.
Mass Psychosis is nog zo’n nummer waarin nieuwe muzikale ideeën gestoken werden. Ongetwijfeld beïnvloed door het punkverleden van Spike Smith horen we hier echo’s van Napalm Death en Killing Joke. In afsluiter As My Heart Grows Cold druipt melancholie van zowel de gitaarpartij als van Willets stem. “It would take a better man, a better man than I” klinkt het op de finale tonen.
To The End (Not Final) is een album van muzikanten die eigenlijk helemaal niets meer hoeven te bewijzen en er misschien net daarom in slagen om zich met Memoriam toch een deftige plek in de geschiednisboeken der death metal te veroveren.
Releasedatum: 26 maart 2021
luister
Lees
Hailing from Birmingham, England, MEMORIAM are an Old School Death Metal outfit featuring Karl Willetts (Ex-Bolt Thrower), Scott Fairfax (As The World Dies, Ex-Benediction live), Frank Healy (Ex-Benediction, Sacrilege) and Andy Whale (Ex-Bolt Thrower). It all began when four veterans of the genre got together to discuss playing covers of the bands that influenced them along the way, however it soon became apparent that the high calibre of musicianship would lead to a resurgence of the genre, through new and original content. Three albums later, with numerous Club shows and festivals around Europe, MEMORIAM have cemented their name amongst the elite of Death Metal and they are here to stay!
Meanwhile emancipated from other bands, they write their very own piece of history. While the first album was still heavy, oppressive and marked by grief, the second album "The Silent Vigil" (2018) showed a more merciless and aggressive side. The same applies to the third strike "Requiem For Mankind", which stands unmistakably in the short but impressive tradition of all previous MEMORIAM works.
After this concentrated Death Metal trilogy, all signs were pointing to upheaval. As if the band wanted to completely break away from their old roots, they looked for a new home and signed a worldwide record deal with the upcoming label Reaper Entertainment Europe. While drummer Andy Whale had to take a forced break due to health reasons, Spike T Smith - a close friend of the band - took over the job in the rhythm section.
Nevertheless "To The End" follows the tradition of its predecessors without leaving any doubt that one of the strongest albums of 2021 lurks here. Once again the groove is monstrous, the riffs deadly merciless and the atmosphere oppressive, paralyzing, even overwhelming. Willett's aggressive vocals give the sound the proverbial icing on the cake. "To The End" is a tremendous demonstration of power that impressively unites all elements of its predecessors and paints a frightening picture of war, death and destruction at the end of which nothing remains but ashes and the realization of a masterpiece. The grandiose songwriting and first[1]class recordings are rounded off by the production of Russ Russell (NAPALM DEATH, DIMMU BORGIR, AT THE GATES, AMORPHIS etc.) at Parlour Studios, which comes across as charming "Down to Earth", but wonderfully differentiated, to give every detail on "To The End" its deserved space.
